ناتوانی جنسی

14 رمز موفقیت در ناتوانی جنسی

شما تنها مردی نیستید که به این مشکل دچار هستید. اگر همه ی مردان صادق باشند و حقیقت را اذعان بکنند، خواهند گفت که دست کم یک بار در طول زندگی خود این مسأله را تجربه کرده اند. دکتر «نیل بوم» در توصیف این مطلب می گوید: «هنگامی که چنین مشکلی برای مردان پیش می اید، تصور آن ها از مذکور بودن ویران شده، و زیر سؤال می رود.» به گفته متخصصان ده میلیون مرد گرفتار ناتوانی جنسی هستند. تا دهه 1970 کارشناسان بر این باور بودند که مشکل فقدان نعوظ منشأ روانی دارد. اما امروزه جامعه ی پزشکی بر این عقیده است که تقریباً نیمی از مشکل ناتوانی جنسی مردان به مشکلات جسمی و فیزیکی بدن مربوط می شود. حال چگونه می توان این مشکل را برطرف نمود؟ در زیر به شرح توصیه های متخصصان در این زمینه می پردازیم.

به خودتان فرصت دهید

در مردان با افزایش سن، ممکن است برای تحریک جنسی و ایجاد نعوظ به زمان بیشتری نیاز باشد. در مردان 20-18 ساله نعوظ ظرف چند ثانیه رخ می دهد. در دهه سوم و چهارم زندگی، این زمان ممکن است به یک تا دو دقیقه افزایش یابد. اما اگر مرد 60 ساله ای پس از یک یا چند دقیقه به مرحله نعوظ نرسد نمی توان او را از لحاظ جنسی ناتوان تلقی کرد. تنها علت تأخیر نعوظ در این موارد افزایش سن است. هم چنین با افزایش سن فواصل بین انزال تا نعوظ بعدی طولانی تر می شود. در برخی از مردان 70-60 ساله حتی ممکن است این زمان به یک روز یا بیشتر افزایش یابد. این مسأله کاملاً طبیعی است و ناشی از افزایش سن می باشد.

کنترل داروهای مصرفی

گاهی ممکن است داروهای تجویز شده توسط پزشک مسبب این مشکل باشند و یا داروهای مجاز بدون نسخه مثل آنتی هیستامین ها، داروهای مدر و یا آرام بخش ها موجب ناتوانی جنسی شوند. در ضمن توجه داشته باشید آنچه بر همسایه یا دوست شما تأثیر دارد الزاماً بر شما اثر نمی گذارد. تاکنون 200 نوع داروهای مختلف که بر ناتوانی جنسی تأثیر گذار بوده اند، مورد شناسایی قرار گرفته اند. ناتوانی جنسی ناشی از مصرف دارو بیشتر در مردان بالای 50 سال شایع است. طی تحقیقی که بر روی 188 مرد انجام شد در 25% موارد مشکل ناتوانی مربوط به مصرف دارو بود. اگر احتمال می دهید دارو موجب ناتوانی شماست حتماً با پزشک خود مشورت نمایید. پزشک ممکن است با تغییر دوز یعنی مقدار مصرف دارو یا تغییر نوع دارو و تجویز داروی مشابه آن بتواند به شما کمک کند. اما هرگز این کار را خودسرانه انجام ندهید و آن را به پزشک خود محول کنید.

اثر داروهای مخدر بر ناتوانی جنسی

داروها و مواد مخدر نظیر کوکائین، ماری جوآنا، اوپیاتها، تریاک، هروئین، مورفین، آمفتامین ها و باربیتورات ها از عوامل مسبب ناتوانی جنسی می باشند.

اجتناب از الکل

شکسپیر در نمایشنامه مکبث حقیقت را چه نیکو بیان می کند هنگامی که می گوید: الکل شور و اشتیاق را در انسان بر می انگیزد ولی عمل را از او می گیرد. تأثیر الکل بر ناتوانی جنسی ناشی از اثر مهاری آن بر سلسله اعصاب است. الکل عوامل بازدارنده پاسخ به محرک ها محسوب می شود، و حالتی ایجاد می کند که درست عکس تحریک است. حتی نوشیدن دو جرعه مشروب می تواند به ناتوانی منجر شود. مصرف الکل به مرور زمان موجب برهم خوردن تعادل هورمونی در بدن می شود. مصرف دایم و زیاد الکل موجب آسیب دیدن سیستم عصبی و کبد می گردد. آسیب کبدی سبب آزاد شدن مقدار زیادی هورمون زنانه در بدن مرد می شود. داشتن ناتوانی جنسی مستلزم آن است که هورمون مردانه تستوسترون به قدر کافی در بدن موجود باشد.

هر چیز برای سرخرگ ها خوب باشد یقیناً برای آلت تناسلی نیز مفید است

طبق یافته های اخیر آلت مرد عضوی پر خون است هر چیز- مانند کلسترول بالا و چربی های اشباع شده- که باعث مسدود شدن رگ شود مطمئناً بر عروق آلت تناسلی نیز تأثیرگذار است. در حقیقت همه مردان پس از رسیدن به سن 38 سالگی تا حدودی به تنگی عروق آلت تناسلی دچار می شوند.
بنابراین از کنترل رژیم غذایی غافل نباشید. کلسترول بالا احتمالاً یکی از علل ناتوانی جنسی است. به نظر می رسد کلسترول زیاد بر بافت های قابل نعوظ اثر می گذارد.

ترک سیگار

طبق تحقیقات به عمل آمده، نیکوتین موجود در سیگار باعث تنگی عروق می شود. مطالعه بر روی سگ های بالغ و دو رگه سالم نشان داد، استنشاق دود 2 نخ سیگار موجب فقدان نعوظ در 5 سگ و عدم توانایی در حفظ حالت نعوظ در یک سگ دیگر شد. پژوهشگران بر این باورند که استنشاق دود سیگار با جلوگیری از شل شدن عضلات صاف بافت آلت مانع از نعوظ می شود.

دانستن چیزهایی که برای بدن مفیدند

آیا هرگز به چند کیلو کاهش وزن، پرداختن به کاراته و شروع برنامه تنظیم وزن فکر کرده اید؟ اگر تاکنون هیچ اقدامی نکرده اید از هم اکنون به فکر باشید. هر چه فرد از سلامتی بیشتری برخوردار باشد بهتر می تواند از عهده ناتوانی جنسی برآید.

اجتناب از زیاده روی در ورزش

ورزش بیش از حد سبب تحریک ترشح مواد شبه مرفینی طبیعی بدن، یعنی اندورفین ها می شود. البته مکانیسم عمل آن کاملاً روشن نیست، اما ظاهراً احساسات را کاهش می دهد. انجام ورزش در حدی معقول و منطقی برای بدن خوب و مفید است. اما ورزش بیش از حد باعث می شود بدن به دفاع از خود بپردازد و به این وضعیت عادت کند.

تحمل درد

بدن به طور طبیعی هنگام درد به ترشح مواد شبه مرفینی (اپیات ها) می پردازد. افزایش اوپیات ها به خاموش شدن تحریکات جنسی می انجامد. البته در این مورد اقدام مهمی نمی توان انجام داد. بهترین کار منتظر ماندن برای یک فرصت مناسب تر است.

حفظ آرامش

داشتن آرامش فکری از اهمیت بسزایی برخوردار است. چرا؟ سیستم عصبی شما به دو شکل عمل می کند. هنگامی که شبکه عصبی سمپاتیک غالب است بدن در حالت آماده باش کامل است. هورمون های مترشحه از غدد فوق کلیوی، شما را برای مبارزه یا گریختن آماده می کنند و اعصاب، خون را از دستگاه گوارشی و آلت تناسلی به طرف ماهیچه هدایت می کنند. مواقعی که به شدت مضطرب و نگرانید اعصاب سمپاتیک فعال می شوند.
در برخی از مردان نگرانی از ناتوانی جنسی چنان زیاد است که ترشح مقدار زیادی نور اپی نفرین یعنی یکی از هورمون های غدد کلیوی را باعث می شود و این حالت درست عکس حالتی است که بدن جهت نعوظ به آن نیاز دارد. پس بهترین کار حفظ آرامش است به طوری که اعصاب پاراسمپاتیک اجازه فعالیت یابند. پیام ها و پالس های عصبی که از این اعصاب عبور می کنند موجب گشادی عروق و سینوس های آلت می شوند و در نتیجه خون بیشتری در آن ها جریان پیدا می کند.

اجتناب از محرک های مؤثر بر کل بدن

منظور از این محرک ها کافئین و موادی است که به محرک های جنسی معروفند. مهم ترین مسأله حین آمیزش، داشتن و حفظ آرامش است. محرک ها بر کل بدن تأثیر می گذارند و مانع از نرمی ماهیچه ای که لازم است قبل از نعوظ شل شود می گردند.

معطوف کردن توجه

یک روش برای حفظ آرامش آن است که زوجین بیشتر توجه خود را به جنبه های آمیزش معطوف سازند. زوجین باید سعی داشته باشند بدون نگرانی در مورد نعوظ از وجود یکدیگر و آمیزش لذت ببرند. پوست بزرگ ترین و وسیع ترین ارگان جنسی است و آلت تناسلی فقط جزئی از آن محسوب می شود. بنابراین تنها نباید متکی به آن بود. کل بدن می تواند در این خصوص ایفای نقش کند.

برنامه ریزی قبلی

به عقیده دکتر «برگر» بهتر است قبلاً تصمیم بگیرید که در صورت عدم نعوظ چه خواهید کرد و چه جایگزین هایی می توانند وجود داشته باشند. اگر صرفاً به مسأله نعوظ فکر نکنید، بازگشت به حالت نعوظ آسان تر خواهد شد.

با همسرتان صحبت کنید

با حاکم شدن سکوت حین آمیزش احتمال عدم وقوع نعوظ افزایش می یابد. با صحبت کردن در خصوص مسائل مختلف، از قبیل فشار کاری، بیماری فرزند و یا مسأله مهمی که به هر دو نفر زوجین مربوط می شود و هنوز راه حلی برای آن نیافته اید، می توان ریشه نگرانی را شناسایی کرده و در عین حال سکوت را شکست. اگر به عوامل مسبب ناتوانی پی ببرید می توانید راهی برای توضیح آن بدون نسبت دادن آن به چیزی که وجود ندارد پیدا کنید. در ضمن باید با همسر خود در خصوص جایگزین های دیگر در صورت فقدان نعوظ گفتگو کنید. آیا به عشق ورزی خود به روشی دیگر ادامه خواهید داد؟ هرگز اجازه ندهید نعوظ یا فقدان آن صمیمت موجود بین شما و همسرتان را تحت الشعاع قرار دهد.
منبع مقاله :
تکاک، دبورا، (1388) درمان های خانگی، مترجم: مینا اسماعیلی، ویراستار پزشکی: نوید محمدی، تهران: گلبرگ، چاپ پنجم