این داستان‌نویس در گفتوگو با ایسنا، اظهار کرد: طبق آمار حدود یک‌سوم جمعیت کشور را دانش‌آموزان تشکیل میدهند و از این رو موانع سیستم آموزشی که سبب بی‌اعتمادی در زمینه ادبیات خلاق شده است، باید از میان برداشته شود.
او افزود: در طول سال‌های گذشته نقدهای بسیاری بر نظام آموزشی کشور وارد شده است و به نظر میرسد مدارس ما صرفا به فروش جزوه و ارائه مطالب درسی بسنده میکنند و در زمینه کشف و بازپروری خلاقیت کودکان و دانش‌آموزان اقدام قابل توجهی انجام ندادهاند.
نجفی با بیان این‌که تعامل و ارتباط دوجانبه در نظام آموزشی ما به دست فراموشی سپرده شده است، بیان کرد: بازخورد این نظام آموزشی در ادبیات و تصویرگری فعالان کودکان کاملا مشهود بوده و به این منظور باید در راستای اصلاح این نظام گام برداشت.
این نویسنده تبریزی با اشاره به مشکلات نویسندگان و تصویرگران کودکان در استان گفت: تولید اثر تنها بخشی از نویسندگی است و در اکثر موارد نویسنده پس از چاپ اثر بلاتکلیف می‌ماند؛ به این معنی که یک اثر پس از انتشار، بازار هدف را نمییابد.
او افزود: کتاب‌سازی با چاپ و نشر یک کتاب خوب از نظر محتوا و تصویرگری تفاوت دارد و شاید یکی از دلایل گریز کودکان از کتاب همین باشد.
نجفی بیان کرد: ژرفای دید نویسندگان کودک باید عمیق‌تر از سایرین باشد و مطالعه آثار نویسندگان و شاعران مطرح این حوزه، مجلات برجسته و آثار سینمایی جهان می‌تواند تعریف درست و چارچوب معینی از کار کودک را در اختیار نویسندگان کودک قرار دهد.
این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان با بیان این که حمایتهای لازم در حوزه ادبیات کودک وجود ندارد، اظهار کرد: بیش از 90 درصد پویایی کار در حوزه ادبیات کودک در پایتخت بوده و شیراز نیز در رتبه دوم از نظر پویایی قرار دارد. هرچند قلمرو هنر عرصه سهل‌گیری و آسان‌پسندی نیست ولی باید از جوانان مستعد حمایت شود تا شاهد شکوفایی استعداد آنان در این عرصه باشیم.
نجفی خاطرنشان کرد: داستانی که برای کودکان نوشته میشود باید دارای مضمون کوتاه و تاثیر واحدی باشد و داستانهای بومی نیز باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرند، زیرا اکثر این داستانها ملی و فراملی شده‌اند و از این رو باید در حفظ سنتها و آیینهای بومی در ادبیات مکتوب نیز کوشید.
