امام زمان علیه السلام در محاصره

بعد از این که معتمد عباسی برای به قتل رساندن آقا امام زمان علیه السلام «رشیق مادرائی» را به همراه دو نفر به خانه امام حسن عسکری علیه السلام فرستاد و آنها موفق نشدند، لشکر بزرگی به سامرا روانه کرد.
وقتی سپاهیان اطراف خانه را محاصره کردند و داخل منزل شدند آوای تلاوت قرآنی از سرداب شنیدند. دانستند حضرت در همان سرداب تشریف دارند، لذا همگی اجتماع کردند و اطراف خانه و سرداب را گرفتند تا ایشان بیرون نروند.
فرمانده لشکر منتظر بود همه سپاهش داخل خانه شوند تا دستور دهد حضرت را بگیرند و دستگیر کنند.
ناگاه آقا امام زمان علیه السلام از سرداب خارج شدند و از وسط لشکریان و جلو چشم فرمانده شان عبور کردند و گذشتند. همه آن سپاه حضرت را دیدند و بعد هم ایشان تشریف بردند و از نظرها غائب گردیدند.
در این هنگام فرمانده دستور داد سربازان به سرداب بروند و حضرت را بگیرند.
لشکریان گفتند: مگر آن کس که می گویی همان شخص نبود که از سرداب بیرون آمد و از جلو چشمان تو رد شد و رفت و هیچ نگفتی؟!
گفت: من که او را ندیدم، اما شما که دیدید چرا گذاشتید برود؟!
گفتند: ما خیال کردیم او را می بینی و مصلحت نمی دانی دستگیرش کنیم و برای همین دستور بازداشتش را نمی دهی و خیال می کردیم اگر بدون دستور تو او را بگیریم توبیخمان می کنی، لذا کاری به او نداشتیم تا رفت. (1)

پی‌نوشت‌ها:

1. کمال الدین، ج 2، ص 11، س 14 و عبقری الحسان، ج 1، ص 89.

منبع مقاله :
یوسفی، محمد، (1390)، ملاقات با امام زمان علیه السلام در کربلا، قم، خورشید هدایت، دوم.