آقا محمد، که متجاوز از چهل سال متولی شمع های حرم عسکریین و سرداب مطهر بوده است می فرماید:
والده ی من، که از صالحات بود، نقل کرد، در ایامی که عالم ربانی، آخوند ملا زین العابدین سلماسی رحمه الله، مجاور سامرا بودند و قصد داشتند بنای قلعه ی آن شهر را تمام کنند، روزی من با اهل بیت آن مرحوم و خود ایشان در سرداب مقدس بودیم.
آن روز، جمعه بود و جناب آخوند سلماسی مشغول خواندن دعای ندبه شد و مثل زن مصیبت زده و محب فراق کشیده می گریست و ناله می کرد. ما هم با ایشان در گریه و ناله شریک می کردیم. در همین وقت ناگاه بوی عطری وزیدن گرفت و در فضای سرداب منتشر گردید و هوا از آن پر شد طوری که همه ما را مدهوش کرد. همگی ساکت شدیم و قدرت صحبت کردن را نداشتیم. مدت زمان کمی گذشت و آن عطر خوشبو هم رفت و هوا به حالت اول خود برگشت و ما هم مشغول خواندن بقیه دعا شدیم.
وقتی به منزل مراجعت نمودیم، از جناب آخوند ملا زین العابدین راجع به آن بوی خوش سؤال کردم.
فرمود: تو را چه به این سؤال؟ و از جواب دادن خودداری فرمود.
عالم متقی، آقا علیرضا اصفهانی رحمه الله که کاملاً با آخوند سلماسی خصوصی بود، نقل کرد: روزی از آن مرحوم راجع به ملاقات ایشان با حضرت حجت علیه السلام سؤال کردم چون من تصورم این بود که ایشان هم مثل استاد خود، سید بحرالعلوم رحمه الله باشند و تشرفاتی دارند.
در جواب من، همین قضیه را بدون هیچ کم و زیادی نقل کردند. (1)
پی‌نوشت‌ها:
1. کمال الدین، ج 2، ص 150، س 7 و عبقری الحسان، ج 1، ص 439.
منبع مقاله :
یوسفی، محمد، (1390)، ملاقات با امام زمان علیه السلام در کربلا، قم، خورشید هدایت، چاپ دوم.