روستای احمدمحمودی

روستای احمدمحمودی از توابع بخش جویم شهرستان لارستان در جنوب استان فارس ودر ایران واقع شده‌است. براساس اطلاعات موجود در مرکز آمار ایران در 43٫5 ، 36 ،53 طول شرقی و در 5٫2 ، 15، 28 عرض شمالی از نصف‌النهار مبدأ واقع شده‌است. ارتفاع متوسط این روستا از سطح دریا 820متر می‌باشد، و میزان بارندگی درسال 240 میلی متر گزارش شده‌است، این روستا در ناحیه گرم و خشک لارستان واقع شده‌است.

جمعیت

جمعیت روستای احمدمحمودی طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن اخیر، برابر با 1300 نفر بوده‌است.

پیشهٔ مردم روستا

پیشهٔ عمده مردم روستا کشاورزی و دامداری است. تعداد 35 حلقه چاه در روستا وجود دارد که ازآب‌های آنها برای امور کشاورزی استفاده می‌شود، آب چاه‌ها وقنات‌ها حداکثر قابلیت کشت جو و گندم, کنجد, پنبه, جو، هندوانه و به صورت نادر برخی دیگر از صیفی جات و نخل خرما را دارند. عدهٔ زیادی نیز از ساکنان روستا در کشورهای عربی حوزهٔ خلیج فارس به کار اشتغال دارند.

پیشینهٔ تاریخی

تا قبل از 250 سال پیش، ظاهراً روستایی به این نام وجود نداشت است، زیرا که در حدود 250 سال قبل شخصی بنام «پاسلا رشید» به این روستا آمده‌است و روستای احمدمحمودی را بنیادگذاری نموده‌است. پاسلار رشید از ناحیه بیدشهر به اینجا کوچیده‌است. گویند در اثر درگیری و عدم سازش با خان بیدشهر «پاسلا رشید» به کاریان آمده و پس از چندی از کاریان به احمدمحمودی نقل مکان نموده‌است، و به تدریج مردم از روستاهای اطراف عمدتاً به عنوان زارع وکشاورز به این محل آمده و در پی کوچ وگرد همایی نهایتاً «روستای احمدمحمودی» شکل گرفته یافته‌است. لازم به یادآوری است که از مطالب بالا نباید این مطلب به ذهن متبادر شود که ماقبل از 250 سال هیچ گونه آثار و شواهدی از این محل وجود نداشته‌است، و به عکس وجود قنات جَر و جَت که تا گذشتهٔ بسیار نزدیک فعال بوده و آثار سایر قناتهای دیگر که تعدادشان اندک نیست به همراه سایر چاه‌هایی که در سنگهای سخت آهکی حفر شده‌اند و همچنین آثارهای قلعه وبرج وبارو واقع در اطراف و در دره جعفری بسیار قدیمی بوده که قدمتی معادل با دوره گبر گبرنشین دراند که کسی از تاریخ آن آگاه نیست و شاید باستان شناسان از عهده تاریخ یابی آن برآیند. آثار قلعهٔ ای که در قسمت غربی روستا واقع شده‌است از آثار دوره گبرها است. این قلعه توسط پاسلار رشید تعمیر و مرمت گردیده‌است و مدتی خود در آنجا سکونت داشته‌است.

وضعیت توپوگرافی

توپوگرافی روستای احمدمحمودی در منطقه ناهمگون از ناهمواری واقع است. بدین معنی که قسمت‌های در غربی، شمالی و شرقی آن بطور پیوسته با ارتفاعاتی تپه‌های گوناگون وهموار و ناهموار، وقسمت‌های داخلی وجنوبی آن هموار بوده وبه نواحی پست جلگه‌ای منتهی می‌گردد. از نظر زمین‌شناسی جزء سلسله جبال زاگرس با چین خوردگیهای ساده می‌باشد. تشکیلات زمین‌شناسی منطقه مربوط به دوران سوم زمین‌شناسی (نوزیستی) و عمدتاً از سنگهای آهکی و گچی می‌باشند. متاسفانه به علت شوری بسیار بالای دشت و بسته بودن حوزهٔ آبریز، آب زیرزمینی منطقه بسیار شور و فقط رگه‌های باریکی از آب لب شور در حاشیهٔ ارتفاعات یافت می‌شوند که توسط 35 حلقه چاه کشاورزی حداکثر قابلیت کشت یافت می‌شود.

آثار تاریخی و مناطق دیدنی

در روستای احمدمحمودی آثار تاریخی و مناطق دیدنی گوناگونی وجود دارد که عبارت‌انداز:

آرامگاه سید عدالغفور، متوفی در سال (1345 هجری قمری) از شیوخ والا مقام قرن 14 هجری قمری و دارای کرامات که هم اکنون گنبدی سبز و زیبا بر آن قرار دارد.

«بی‌بی غار» : دره‌ای زیبا در یال جنوبی طاقدیس کوه آهکی شمال روستا، دارای آثار خشت خام، حوض‌های متعدد, چشمه سارهای زیبا و غارهایی در طول شیب دیواره‌ها که به لحاظ زیبایی مورد توجه مردم سراسر منطقه تا حد بندر لنگه و بندر عباس است. این منطقه در فاصله یک کیلومتری غرب روستا واقع است.

«قلعه جعفری» : واقع در دره جعفری در 5 کیلومتری غرب روستا که به جهت موقعیت مکانی آن واقع در پرتگاه دیواره دره، فوق العاده زیبا و دارای اهمیت ویژه‌ای است.

«قلعه قلات» : چسبیده به روستا و دارای آثار منحصر به فردی از جمله چاههای درون آن که به درستی کسی از عمق آنان اطلاعی ندارد. این چاهها همگی در سنگهای سخت آهکی حفر شده‌اند.

«قلعه تُمبِ» : در 500 متری جنوب روستا و محل سکونت پاسلار عبدالرشید که در حدود صد سال قبل می‌زیسته‌است. (این شخص غیر از پاسلار رشید می‌باشد که در سطور قبل به او اشاره گردید).

«کاروانسرای دشت» : واقع در 6 کیلومتری شرق روستا، از بناهای دورهٔ صفویه که در مسیر کاروانهای گذشته قرار داشته‌است.

«راه اهلر»: راه تاریخی و معروف اهلر واقع در 8 کیلومتری غرب روستا که از گزشته محل عبور کاروانهای مسیر خنج-جهرم بوده‌است. قسمت‌هایی از این مسیر در زمان رضا قلی خان(اوایل قرن 14 هجری شمسی) با گچ و سنگ هموار گردیده‌است. این مسیر در راس کوه دارای قلعه و آب انبار می‌باشد.

«چاه حفر شده در سنگ» :چاه تمام سنگی که به طرز عجیبی در سنگ حفر شده است که هنوز آثار تیشه و ابزارهای به کار رفته بر دیوارهٔ چاه می شود.این چاه در دامنه سنگی کوه کم ارتفاعی واقع در شرق روستا (دشت) قرار دارد.
منبع:

ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد