نقرس نوعی آرتروز (ورم مفاصل) است که در سنین بالا بسیار معمول می‌باشد. این مقاله اطلاعاتی را برای شما در مورد عوامل مؤثر، علائم مشخصه و گزینه‌های درمانی موجود جهت حملات نقرس فراهم ساخته است.
آرتروز اصطلاحی است عام که برای بیماری‌هایی با مشخصه‌ی التهاب مفاصل بکار می‌رود. این بیماری نوع دردناک و پیچیده‌ی آرتروز می‌باشد. تحقیقات نشان می‌دهد که حدوداً 800 نفر از 100،000 نفر احتمال ابتلا به این عارضه‌ی پزشکی را دارند. این بیماری به ندرت در کودکان و افراد جوان مشاهده میشود، اما در میان افرادی که در گروه سنی 40 تا 50 سال قرار دارند، بسیار شایع می‌باشد. احتمال ابتلا به این بیماری در مردان بیش از زنان بوده، اما زنان پس از یائسگی بیشتر در معرض ابتلاء به آن قرار می‌گیرند. علاوه بر این، افرادی که پیوند عضو داشته‌اند بیشتر مستعد ابتلا به نقرس می‌باشند. این عارضه مفاصل را تحت تأثیر قرار می‌دهند و غالباً مفصل بن شست پا تحت تأثیر این بیماری قرار می‌گیرد.
علل و علائم بیماری نقرس
این حملات در شب متداول‌تر می‌باشند، و اغلب بدون هیچ گونه اخطاری رخ می‌دهند. علامت اصلی این بیماری درد می‌باشد که اغلب به نظر می‌رسد از انگشت شست پا سرچشمه می‌گیرد. ناحیه‌ی متأثر که معمولاً شست پا است، سفت، متورم، گرم، حساس و قرمز میشود. با این حال، این درد می‌تواند در مفاصل دیگر مانند مچ پا، زانو، دست‌ها، مچ‌های دست نیز احساس شود. حتی پس از فروکش نمودن درد، امکان دارد که احساس ناراحتی تا چند روز یا چند هفته باقی بماند. حمله بعدی ممکن است ماه‌ها یا حتی سالها اتفاق نیفتد.
جهت درک عواملی که موجب شروع نقرس می‌شوند، لازم است در مورد اسید اوریک مطالب بیشتری بیاموزید. اسید اوریک به طور طبیعی در بدن هنگامی تولید میشود که پورین‌ها purines (موجود در مواد غذایی و انواع سلول) در بدن شکسته می‌شوند. تحت شرایط عادی، این اسید از بدن در قالب ادرار خارج میشود. با این حال، در شرایط خاصی، یا بدن بیش از حد اسید اوریک تولید می‌کند و یا کلیه‌ها قادر به تصفیه و دفع آن نیستند. در برخی موارد، هر دو این عوامل با یکدیگر رخ می‌دهند که منجر به تجمع اسید اوریک در خون میشود. اسید اوریک تجمع یافته، تشکیل کریستال‌های تیز و سوزن مانندی می‌دهد که مفصل و بافتهای اطراف آن را احاطه می‌کند، در نتیجه موجب درد و التهاب می‌گردد. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که سطح اسید اوریک در خون بسیار بالا باشد.
درمان
چنانچه ظرف 24 ساعت از حمله درمان آغاز شود، این علائم می‌توانند فروکش کنند. درمان آن عمدتاً شامل استفاده از برخی داروها است. داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAIDs)، کلشی سین colchicine، و کورتیکواستروئیدها برای درمان علائم در صورت رخ دادن حملات حاد مورد استفاده قرار می‌گیرند. داروهای خاصی وجود دارند که جهت کاهش خطر عوارض مرتبط با نقرس تجویز می‌شوند. و شامل داروهایی هستند که برای جلوگیری از تولید اسید اوریک، و کمک به کاهش احتمال عود بیماری در نظر گرفته می‌شوند.
غیر از استفاده از دارو، به منظور کاهش خطر، برخی اقدامات دیگر می‌تواند صورت گیرد. 9-8 لیوان آب در روز، همراه با مقدار زیادی مایعات بنوشید. این امر به دفع اسید اوریک از سیستم بدن کمک می‌کند. از مصرف الکل خودداری نمایید. لازم است که از مصرف مواد غذایی سرشار از پورین مانند مرغ، گوشت، ماهی اجتناب شود، و یا حداقل محدود گردد.
اغلب افراد مبتلا به نقرس از مصرف گیلاس فوایدی عایدشان شده است. این میوه‌های سرشار از ویتامین C، در از بین بردن رسوبات اسید اوریک مؤثر واقع شده در نتیجه به کاهش علائم دردناک کمک می‌کنند. معروف است که خوردن حدود 10 تا 15 گیلاس، و یا مصرف یک لیوان آب آلبالو به طور روزانه، به درمان این بیماری کمک شایانی می‌کند
اگرچه درمان دارویی قطعاً بهترین گزینه‌ی درمانی جهت کاهش علائم این بیماری است، اما افزایش مصرف آب و پیروی از یک رژیم غذایی سالم قطعاً مفید فایده خواهد بود. همچنین، مصرف الکل را کاهش داده و از مواد غذایی که باعث هیجان و خشم ناگهانی می‌شوند، خودداری نمایید.
سلب مسئولیت: اطلاعات ارائه شده در این مقاله صرفاً جنبه‌ی آموزشی داشته و نبایستی به منظور جایگزین توصیه‌های پزشک متخصص در نظر گرفته شود.
