سردو یکی از روستاهای بسیار محروم و فقیرنشین استان کهگیلویه و بویراحمد از توابع شهرستان کهگیلویه و بخش دیشموک محصور شده در فقر است که مردم آن با سخت ترین مشکلات و ناچیزترین امکانات دست و پنجه نرم می کنند. به نظر می رسد مردم استان کهگیلویه و بویراحمد نیزآشنایی زیادی با روستای “سردو” نداشته باشند و این روستا برای آنها نا شناخته باشد.
در این روستا کار و تلاش و مبارزه با سختی هاست که معنا دارد و خستگی نا پذیر بودن مردم ازویژگی های ممتاز این روستا است.
خانه های این روستا ازسنگ، گل و درختان جنگلی ساخته شده و مردم این روستا سرمای سخت زمستان کوه سیاه را با کمترین امکانات می گذرانند.این روستا دارای یک مدرسه ابتدایی و یک مدرسه راهنمایی است.
تعداد بسیاری از مردم این روستا تحت حمایت کمیته امداد امام خمینی(ره) هستند، و مشکلاتی همچون:نداشتن مدرسه دبیرستان(که باعث ترک تحصیل بسیاری از پسران و بیش از 90درصد دختران شده)، نداشتن پوشش مناسب شبکه های تلویزیون و موبایل، نداشتن جاده مناسب، فقر و در آمد کم و … از مهمترین مشکلات روستای محروم سردو می باشد. مردم این روستا از ایل غیور بهمئی و طایفه علاءالدینی و مردمانی با صفا و مهمان نواز هستند.
با توجه به اینکه بعد از انقلاب خدمات گسترده ای برای روستاها انجام شده است، اما حل مشکلات اصلی این روستا ضرورت بیشتری دارد.
در رابطه با چگونگی و چرایی نام روستای سردو این نام ریشه در هویت ساختاری و شرایط اقلیمی و آب و هوایی روستا در دارد.این روستا به دلیل قرار گیری در منطقه ی کوهستانی و چسبیده به کوه سیاه دارای هوای بسیار سرد -در همه ی فصل های سال – می باشد که به همین دلیل نام “سردو” را بر آن گذاشته اند. میتوان گفت سردو منبع غنی ومنطقه ای بسیار مستعد در رابطه با پوشش گیاهان دارویی می باشد.مسئولین محترم شهرستان و استان بدانند استفاده بهینه از پتانسیل های بالقوه این روستا در کنار روستاهای منطقه گام مهمی در راستای پیشرفت و تعالی روزافزون این مناطق محروم خواهد بود.مردم روستای سردو،در دفاع از میهن عزیزمان ایران هم در طول هشت سال جنگ تحمیلی و هم بعد از آن غیرت و تعصب بی مانند خویش را به رخ همگان کشیدند ومردانه از کشور خود دفاع کردند و برگ زرین دیگری در دفتر قطور افتخارات خود به ثبت رساندند.آفرین بر همتتان،آفرین بر نژادتان،آفرین بر اراده های آهنین و آفرین بر قلبهای سخاوتمندتان…
مردم این روستا همگی مردمانی ساده و رئوف و مهمان نواز و از ایل بزرگ بهمئی و طایفه علاءالدینی می باشند.
روستای سردو، زادگاه دلیرمردان جان بر کفی ست که نام نیکشان در حافظه ماندگار تاریخ جاودانه خواهد درخشید…شیرمردان غیوری همچون شهیدان بیت الله آبدام ،علی نظر آسویار، و بزرگانی چون زنده یاد”عبد محمد دیبا نژاد” که با خدمت صادقانه اش یاد و خاطره ی خود را در ذهن تمامی مردم بهمئی و مردم شهرستان رامهرمز،باغملک،کهگیلویه به جای گذاشته است.
روستای سردو آخرین نقطه مرزی استان ک.ب و در110کیلومتری شهر دهدشت قرار دارد.فاصله این شهر تا شهر صیدون20 کیلومتر و تا اهواز حدود130کیلومتر می باشد.این منطقه دارای خاکی حاصلخیز وکوههای سربه آسمان ساییده زیادی است که عبارتند از سیاه-منگشت-سقید-غارون و… وکوه زیبا وبلند لاله که چسبیده به “سردو” قرار دارد. این منطقه دارای سابقه تاریخی به قدمت 5000 سال است. واکتشافات زیادی در این منطقه صورط گرفته که بیشتر غیر قانونی وبه دست انسانهای سودجو قرار گرفته است.منطقه اطراف “سردو” دارای پوشش گیاهی و حیوانی زیادی است که دیدن آنها خالی از لطف نیست.راستی یادم رفته بود که در مورد مناطق زیارتی که دراطراف روستا قرار دارد صحبت بکنم ،بقعه متبرکه امامزاده شهسوارعلی در این روستا قرار دارد که به علت محرومیت منطقه و عدم توجه مسئولین هیچ اقدامی برای بازسازی این مکان مقدس انجام نشده است.امام زادگان سیدمهمید(ع)،میر سالار(ع) نیز در فاصله 28کیلومتر از روستا قراردارند و امامزاده محمودشاه(ع) درفاصله 10 کیلومتری این روستا ودر نزدیکی روستای درغک قراردارد. امامزاده شاهزاده عبدالله(ع) که در فاصله 20 کیلومتری از این روستا قرار دارد.
