روستای پاقلعه

روستای پاقلعه از توابع بخش مرکزی شهرستان رامیان است که با مختصات جغرافیایی 55 درجه و 7 دقیقه طول شرقی و 36 درجه و 55 دقیقه عرض شمالی، در 10 کیلومتری جنوب غربی شهر رامیان و 70 کیلومتری گرگان قرار دارد.
این روستا از شمال شرقی به پل آرام، از جنوب و غرب به ارتفاعات قلعه موران و از شمال غربی به منطقه تفریحی جامه شوران محدود می‏شود.
ارتفاع روستای کوهستانی پاقلعه، از سطح دریا 180 متر است و تحت تأثیر اقلیم کوهستانی زمستان‏های سرد و تابستان‏های معتدل دارد. میانگین بارندگی سالانه روستا 484 میلی‏متر گزارش شده است.
آثار باقی مانده از شهر تاریخی تمیشه و قلعه ماران در 3 کیلومتری روستا، از قدمت و تاریخ کهن این منطقه حکایت دارد. این قلعه در زمان تیرداد اشکانی ساخته شده و پایتخت دوم اشکنیان بوده است. نام این روستا، پیش از انقلاب 57 «سازمان قاسم‏خان مقصودلو» بوده است. بعد از انقلاب و تا سرشماری سال 1375، «اسلام‏آباد فندرسک» نامیده می‏شده است. پس از آن، به «پا قلعه» تغییر نام داده است؛ علت این نامگذاری را استقرار روستا در پایین قلعه ماران دانسته‏اند.
مردم روستای پاقلعه به زبان معروف به استرآبادی سخن می‏گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.
الگوی معیشت و سکونت
براساس نتایج سرشماری سال 1375، روستای پاقلعه 346 نفر جمعیت داشته است که در سال 1385 به 238 نفر کاهش یافته است.
اقتصاد روستای پاقلعه بر پایه فعالیت‏های زراعی، دامداری، باغداری و امور خدماتی و تولید صنایع دستی استوار شده است.
کشت آبی و دیم در روستا رواج دارد و محصولات عمده زراعی آن شامل گندم، جو، خیار، گوجه فرنگی و لوبیا است. مهم‏ترین محصولات باغی روستا گردو و آلو ترش، به و ازگیل می‏باشد.
دامداری در روستای پاقلعه رونق دارد و گوشت، پشم و انواع فرآورده‏های لبنی مانند شیر، پنیر و ماست از محصولات دامی آن است.
مردم روستای پاقلعه به ویژه زنان در کنار فعالیت‏های زراعی به تولید انواع صنایع دستی مانند قالی، قالیچه، گلیم، نمد، چادر شب و دستمال نیز می‏پردازند. روستای کوهستانی پاقلعه در شیب ملایمی استقرار یافته است.
خانه‏های روستاییان عموماً در یک یا دو طبقه با سقف شیروانی و دیوارهای گل‏اندود ساخته شده‏اند. از طبقه زیرین به عنوان انباری استفاده می‏شود و طبقه دوم برای سکونت خانوار روستایی است.
مصالح به کار رفته در ساخت بناهای قدیمی از گل، خشت و چوب است. در ساخت خانه‏های جدید از مصالح سیمان، آجر، گچ، تیرآهن، ورق گالوانیزه و مانند آن استفاده می‏شود.
جاذبه‏های گردشگری
ارتفاعات غربی و جنوی روستا با جنگل‏های انبوهی از درختان سوزنی برگ و ذخیره‏گاه جنگلی، از زیباترین جاذبه‏های طبیعی روستای پاقلعه محسوب می‏شوند. قطع درختان منطقه حفاظت شده ممنوع است.
از مکان‏های تفریحی و تفرجگاهی اطراف روستا می‏توان به منطقه تفریحی جامه‏شوران و اطراف سرسبز چشمه‏های پرآب سرگل و چشمه پشمکی اشاره کرد.
در فاصله 5 کیلومتری جنوب شهر رامیان، در مسیر روستای پاقلعه و در میان جنگل‏های انبوه پهن برگ، استخر طبیعی گل رامیان قرار دارد. این استخر بیضی شکل، با طول 90 متر، عرض 80 متر و عمق 44 تا 80 متر چشم‏اندازی بسیار زیبا و رویایی دارد. آب این استخر طبیعی از چشمه‏های جوشان تأمین می‏شود و هر ساله، گردشگران بسیاری را به سوی خود جلب می‏کند.
از جاذبه‏های تاریخی روستا، قلعه ماران است که بنا بر روایات تاریخی، پایتخت دوم پارت‏ها (اشکانیان) بوده است و تیرداد اشکانی، آن را بنا نهاده است. این قلعه، بر روی کوهی بلند و صخره‏ای به همین نام قرار دارد. کوه ماران، یکی از مسیرهای صعود کوهنوردان منطقه نیز محسوب می‏شود.
در اطراف روستا، چاه‏های موسوم به گندم سوخته وجود دارد که در روزگار گذشته، مکانی برای ذخیره آذوقه مردم قلعه بوده است.
مردم روستای پاقلعه در اعیاد بزرگ مذهبی به جشن و سرور و در ایام محرم و وفات ائمه به عزاداری می‏پردازند. ایام عید نوروز و روزهای چهارشنبه سوری، سیزده بدر و شیب یلدا مورد توجه مردم است که با مراسم ویژه‏ای سیزده بدر برگزار می‏شود.
نی ساز همیشگی و همراه مردم روستاست که در مراسم مختلف، آواز خوانندگان محلی را همراهی می‏کند.
مردم میانسال و کهنسال روستا معمولاً از پوشاک محلی استفاده می‏کنند. زنان بیشتر از مردان، از لباس‏هیا محلی استفاده می‏کنند. لباس مردان شامل کلاه و نیم تنه است و زنان نیز از دامن‏های کوتاه، پیژامه، پیراهن، روسری و گاهی نیم تنه استفاده می‏کنند. حاشیه لباس زنان به وسیله روبان‏های رنگی، زیورآلات و پولک‏های رنگی تزیین شده‏اند. جوانان روستا در مراسم ویژه و جشن‏ها از لباس محلی استفاده می‏کنند.
قالی، قالیچه، گلیم، نمد، چادر شب و دستمال از انواع صنایع دستی روستای پاقلعه به شمار می‏آیند.
انواع آش‏ها، آبگوشت، کباب، انواع خورشت ها و نان محلی از غذاهای رایج است. انواع لبنیات از قبیل شیر، پنیر، ماست و کره به عنوان بخش مهم از غذا و مواد غذایی در روستا تولید و مصرف می‏شود.
دسترسی:

این روستا از طریق شهرهای گرگان و رامیان قابل دسترسی است و جاده‏ای مناسب و آسفالت دارد.