چه کنیم که مشق نوشتن تبدیل به کابوسی برای فرزندمان نشود _ بخش دوم

به نظر می‌رسد که تمرکز زیادی ندارد، تکالیف مدرسه اش را خیلی کند انجام می‌دهد و دائما حواسش به اینطرف و آن طرف پرت می‌شود. اولین نشانه‌های درک نکردن یک موضوع این است که دائما مادرش را صدا می‌کند تا به او کمک کند. بارها پیش می‌آید که مادر ساعتها برای کمک کردن به فرزندش وقت می‌گذارد ولی بچه باید بیاموزد که خودش کارها و تکالیفش را انجام دهد.

در این گزارش سه قسمتی قصد داریم به بررسی نقش والدین در رابطه با تکالیف مدرسه فرزندانشان بپردازیم. بهترین رفتار ممکن چیست؟ این بخش دوم گزارش ماست:

در مقابل مشکل ایجاد شده در انجام تکالیف مدرسه چه کنیم؟

وقتی که دلیل آنکه چرا کودکتان برای انجام تکالیف مدرسه به دردسر می‌افتد را دریافتید، بخش سخت ماجرا را پشت سرگذاشته اید. یافتن راهکار برای گامهای بعد، کار ساده‌تری است. در اینجا قصد داریم تا 8 توصیه کاربردی را به شما ارائه دهیم که با اطلاع از آنها مانع از آن شوید که تکالیف مدرسه برای فرزندتان به یک کابوس تبدیل شوند:

1-سطح توقعتان از فرزندتان را با توجه به سن او تعریف کنید:

سرعت عمل، توانایی ادراک و تمرکز، میزان توجه، توانایی برنامه ریزی و... فرزندتان را در نظر داشته باشید. بدانید که او کودک است و توانایی هایش به اندازه شما نیست. ما از دید خودمان نمی‌توانیم دنیای بچه‌ها را درک کنیم. شاید نوشتن تکالیف او برای شما 15 دقیقه طول بکشد ولی انجام همین تکالیف برای او به زمان و انرژی زیادی دارد. 

2- او را برای انجام تکالیفش تحت فشار نگذارید:

بچه‌ها تحت فشار و اضطراب خوب کار نمی‌کنند. بدون آنکه از اهمیت انجام تکالیف بکاهید، سعی کنید تا فرزندتان را تحت فشار نگذارید. وقتی فرزندتان در حال انجام تکالیف مدرسه اش است، از تکرار جملاتی مثل:"وای، هنوز اینجا هستی؟ یک کم سریع باش. این تکالیف را باید فردا تحویل بدهی!" دست بکشید. این پیغامها به معنای تحت فشار گذاشتن بچه است.

سعی کنید برای ترغیب فرزندتان، تاکید کنید که باید مشق‌هایش را هوشیارانه و با دقت و خوب بنویسد و درسهایش را بیاموزد و به او بیاموزید که این مهمتر از آن است که بخواهد مشق‌هایش را سریع ولی بد بنویسد. این را بدانید که اگر مشقهایش تمام نشد، دنیا به آخر نخواهد رسید! سعی کنید در کمال آرامش به فرزندتان توضیح دهید که عواقب ناتمام ماندن تکلیفاتش چیست؟ بدین ترتیب معلم از نمره اش کم خواهد کرد و... بدین ترتیب به او انگیزه دهید تا در دفعه بعد، بهتر مشق هایش را بنویسد.

3- اعتماد به نفسش را بالا ببرید:  

اعتماد به نفس فرزندتان را تقویت کرده و به او کمک کنید تا با اطمینان و اعتماد به نفس بیشتری مشق هایش را بنویسد. از تکرار جملاتی مثل" دل به کار نمی‌دهی" یا "خیلی کند هستی"؛ "خیلی طول می‌دهی"، "بدون انگیزه مشق می‌نویسی"؛ "چطور است که این را نمی‌دانی؟ خیلی ساده است" و عبارت‌هایی این چنینی پرهیز کنید. این عبارتها را نه تکرار کنید و نه در ژست هایتان چنین پیغامی را به فرزندتان منتقل کنید. به فرزندتان نشان دهید که به او باور دارید. اگر این اعتماد به نفس در بچه ایجاد شود، اثر آن را به طور محسوس خواهید دید.

4- از نیروهای مثبت و تشویقی بهره ببرید:

برخلاف آنچه اکثر والدین تصور می‌کنند، بچه‌ها از تشویق شدن، خیلی بیشتر از جریمه شدن حساب می‌برند و با تشویق شدن عملکرد خیلی بهتری خواهند داشت. سعی کنید راهکار مثبتی بیابید. اگر فرزندتان تکالیفش را انجام داد، به او پاداشی که دوست دارد بدهید، مثلا بعد از اتمام مشق‌هایش اجازه دهید تا نیم ساعت بازیهای رایانه‌ای را انجام دهد و بدین ترتیب به او انگیزه دهید.