موقعیت جغرافیایی و تاریخچه آن :
روستای اسطلخ جان از توابع بخش رحمت آباد شهرستان رودبار زیتون، با مختصات جغرافیایی 49 درجه و 36 دقیقه طول شرقی و 37 درجه و 1 دقیقه عرض شمالی، در 10کیلومتری شمال شرقی شهر رستم آباد و 22 کیلومتری شهرستان رودبار قرار دارد. ( آدرس : اتوبان تهران –رشت – قبل از تونل دوقلو / پایگاه حلال احمر –بعد از روستای شهران – روستای اسطلخ جان)
این روستا، از شمال به روستای شهران و اتوبان قزوین رشت، از غرب به کوههای درفک و ارتفاعات جنگلی از جنوب به روستای لیسن،فتحکوه،دیورش و شیرکوه و شرق به روستای خرشک و شهر توتکابن منتهی می شود
روستای اسطلخ جان از دو بخش : جلگهای و کوهپایهای تشکیل شده است. نواحی کوهپایهای آن، مساحت بیشتری دارد و ارتفاع آن از سطح دریا در حدود 320 متر است. میزان بارندگی سالیانه آن 1300 میلیمتر گزارش شده است. آب و هوای آن در قسمت دامنهای معتدل و مرطوب و در قسمت جلگهای گرم و مرطوب است. این روستا قدمتی چند صد ساله دارد و نام قدیم آن « سلچان» بوده است که بعد به مرور زمان و با توجه به فراوانی استخر به با گویش محلی به اسطلخ جان تعغیر نام یافت . براساس سنگ قبور های موجودوکتیبه هایش ازمردم. ، به زبان وگالشی سخن میگویند، دین اسلام دارند و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند. که یکی از جاذبه های توریستی این منطقه امامزاده محتشم آن می باشد که در قلب جنگل انبوه قرار دارد و هر ساله توریست های زیادی برای زیارت و سیاحت به آن مراجعه می کنند
الگوی معیشت و سکونت:
براساس نتایج سرشماری سال 1387، روستای 1115نفر جمعیت داشته است که در اثر مهاجرت اکنون جمعیت روستا رشدی چندان نداشته است
اقتصاد روستایی اسطلخ جان ، بر پایه فعالیتهای زراعی، دامداری و خدمات استوار است. گذر رودخانه پر آب سفید رود از جنوب روستا باعث رونق شالیکاریشده و برنج مهمترین محصول زراعی آن است. پرورش گاو، گوساله و گوسفند به طور سنتی در روستا متداول است و گوشت، ماست، شیر و پنیر از فرآوردههای مهم آن است. پرورش طیور خانگی مرغ و اردک و بافت انواع جوراب و شال توسط زنان روستایی از دیگر فعالیتهای مردم روستای می باشد این روستای کوهپایهای- جلگهای، بافت پراکنده خطی دارد و به موازات، رودخانه سفیدرود و جاده گسترش یافته است.
معماری خانههای روستای اسطلخ جان دارای دو شکل قدیمی و جدید است. مصالح به کار رفته در خانههای قدیمی شامل چوب، گل، سنگ و پوشال است، اما در ساخت خانههای جدید از آجر، سیمان، تیرآهن و ورق گالوانیزه استفاده میشود. اکثر خانهها با سقفهای شیروانی از اتاقهای تو در تو تشکیل یافته که از طریق ایوان به یکدیگر مرتبط هستند و حیاطهای بزرگی دارند. این خانهها با ایجاد پرچین یا دیوارهای بلوکی، از یکدیگرجدا شده اند.
