چمر نواى غمبارى در سوگ عزیزان از رفته است. در جامعه عشایرى این استان، هنگام فوت شخصیت‌هاى مهم و معروف و به پاس خدمات آنان مراسمى تحت عنوان چَمَر برگزار مى‌شود. زمان برگزارى مراسم و چگونگى تقسیم وظایف بین افراد در جلسه‌اى که متشکل از بزرگان طایفه است، بررسى مى‌شود.
پس از آن، زمین مسطحى را در نظر مى‌گیرند و آن را از سنگ پاک مىکنند. این زمین باید گنجایش افراد عزادار را داشته باشد. عده‌اى نیز جهت دعوت طوایف همجوار گسیل مى‌شوند. در کنار زمین، دوارهایى جهت اسکان میهمانان نصب مىکنند.
افرادى نیز مشغول تهیه کتل مى‌شوند. بدین ترتیب که اسبى را با لوازم شخصى متوفى از قبیل تفنگ، قطار، فشنگ و گرز و پارچه تزئین مىکنند. علاوه بر آن ستون بلندى شبیه چهارپایه را با پارچه مى‌آرایند و عکس متوفى را بر آن نصب مىکنند.
در روز برگزارى مراسم، عده‌اى در محل ورودى، مى‌ایستند و به میهمانان خوش‌آمد مى‌گویند و آنان را به جایگاه مخصوص هدایت مىکنند، تا پس از استراحت اگر مایل بودند در مراسم شرکت کنند.
در زمینى که از پیش آماده شده است، مردان و زنان با فاصله از هم، دایره‌اى را تشکیل مى‌دهند. مردان معمولاً تکه‌اى از دوار (سیاه چادر) بر دوش مى‌افکنند و زنان هم پارچه سیاه بلندى را با دست در جلوى خود مى‌گیرند.
در میان دایره چهار نفر شاعر قرار مى‌گیرند که به ترتیب به سرودن اشعارى فى‌البداهه مى‌پردازند و همزمان با شعرخوانى، قطر دایره را مى‌پیمایند. آن‌ها، ابتدا به حمد خدا و ستایش متوفى مى‌پردازند. منظور آنان این است که جهان به هیچکس حتى پیامبران و امامان وفادار نمى‌‌ماند.
در پاسخ هر بند از اشعار شاعران، مردم یک بند آن، (کَسَ میرراو) را تکرار مىکنند و همراه با آن حرکت آهسته‌اى به شانه‌شان مى‌دهند. در میان این دایره کتل را مى‌‌گردانند. اگر شاعران خسته شدند، آنان را به دوارهایى که براى آنان در نظر گرفته‌اند، راهنمایى و از آنان با آش پذیرایى مىکنند. پس از پایان مراسم، زنان به سوى کُت و تاتِریانه مى‌روند و به شیون و زارى مى‌پردازند. پس از رفتن میهمانان، سنگ بزرگ و یا سنگ‌هایى در وسط دایره محل چمر قرار مى‌دهند که به آن‌ها چمر یا چمرگاه مى‌گویند و معمولاً به نام متوفى یا طایفه‌‌اش مشهور مى‌شود.
مراسم چمر
مراسم چمر
