به گزارش خبرنگار مهر، از شهریور 59 تحرکات و زمزمه هایی مبنی بر بروز ناامنی در مناطق مرزی کشور با عراق وجود داشت تا اینکه در 31 شهریور 59 این تحرکات به آغاز جنگی نابرابر و تحمیلی از سوی رژیم حزب بعث عراق علیه کشورمان تبدیل شد.
مسئولان آموزش و پرورش آبادان در دوم مهرماه سال 59 تصمیم گرفتند تا در جلسه ای به تعیین تکلیف موضوع شروع و یا اعلام تعطیلی سال تحصیلی برای دانش آموزان بپردازند، جلسه در محل اداره آموزش و پرورش آبادان و با حضور 25 نفر از کارکنان این اداره از جمله رئیس وقت آموزش و پرورش شهید «صمد صالحی» برگزار شد. هنوز دقایقی از شروع جلسه نگذشته بود که هواپیماهای جنگنده عراقی بر فراز آسمان آبادان پدیدار شدند و لحظاتی بعد این اداره و بخشهایی از شهر را بمباران کردند، در آن لحظات تنها چیزی که به گوش می رسید و دیده می شد صدای الله اکبر مردمی بود که به سمت این اداره می رفتند و پرونده هایی که در هوا پخش شده بود.
در آماده باش قرمز دوم مهر در ساعت 11 و 34 دقیقه، جز دود ناشی از بمباران و بوی باروت و خون این شهدای گرانقدر فرهنگی چیزی دیده و به مشام نمی رسید، این نخستین کشتار گروهی از شهدای کشورمان در جنگ تحمیلی بود که مردم را سراسیمه، نگران و هراسان به سوی خود کشانده بود تا شاید بتوانند حتی با دست خالی یاری رسان جان این افراد باشند.
یکی از رزمندگان هشت سال دوران دفاع مقدس در این باره گفت: پس از شنیدن خبر بمباران اداره آموزش و پرورش به اتفاق جمعی از دوستان از پایگاه بسیج واقع در بوارده راهی آنجا شدیم.
مکی یازع افزود: وقتی به محل بمباراران شده آموزش و پرورش رسیدیم جز تلی از خاک و شاخه های تیرآهن بیرون زده از دل این خاکها چیزی دیده نمی شد.
شهدا قابل شناسایی نبودند
وی اظهار کرد: به جز پیکر مطهر 15 نفر از شهدای آموزش و پرورش که قابلیت شناسایی داشتند؛ مابقی به دلیل تکه شدن اجساد کمتر قابلیت شناسایی داشت و ما فقط سعی داشتیم تا تمامی تکه های جدا شده پیکر این شهدای گرانقدر را بیابیم.
یازع تصریح کرد: پس از تماس با نیروهای امدادی و حضور آنان در محل با کمک سایر دوستان و نیروهای مردمی پیکر مطهر این شهدا را از زیر خروارها خاک بیرون آوردیم و با کمک آمبولانس و حتی وانت به بیمارستانهای شهید بهشتی و طالقانی انتقال دادیم.
فرهنگ ایثار و شهادت از همان ابتدای جنگ در میان فرهنگیان شهر آبادان نهادینه شد و تا به امروز به نسل های جدید آموزش داده می شود گرچه باور مقاومت و ایستادگی مردم آبادان آن هم با دست خالی در برابر تیر و گلوله دشمن در ذهن جهانیان نمی گنجد اما حقیقت ایران و ایرانی آن را ثابت کرد.
نتیجه جلسه اضطراری کارکنان اداره آموزش و پرورش آبادان که با ریاست مدیر وقت آموزش و پرورش آبادان یعنی شهید صمد صالحی برگزار شده بود در پایان شهادت هر 25 نفر حاضر در جلسه یعنی صمد صالحی (رئیس وقت اداره آموزش و پرورش آبادان)، صدیقه کاظمی اسفه، نصرالله ذبیحی سامانی، عبدالجلیل هرمزی نژاد، محمد خواستگار، غلامعلی باقرزاده، علی کرم صداقت، عبدالرسول سعیدی، علی صیادی، غلامعلی مسیبی، محمدحسن برمایون، عبدالحسن عوید ثامری، صالح عیدانی، محمدعلی صابری بهبهانی، علی بلخوارزاده، عبدالجبار جلالی، علی تنگستانی‌پور، یاسین انباء روحله، گودرز باورساد قربانی، حسن امیری، دیانا جم نشان، محمود رجب‌زاده دهاقانی، هرمز کلانتری، عبدالمحسن عسگری و حسین حسینی را در پی داشت که تا امروز چراغ راه سایر فرهنگیان است.
از آنجایی که یادآوری روزهای پرالتهاب و همراه با شهادت هزاران عزیز در دوران جنگ تحمیلی و انتقال ارزشهای دفاع مقدس به نسل هایی که خود در آن دوران نبودند یکی از وظایف خطیر و ارزشمند مسئولان به ویژه شورای عالی فرهنگی است لذا برنامه ریزی در زمینه نامگذاری دوم مهرماه به نام شهدای آموزش و پرورش آبادان از سوی این نهاد امری ضروری است که متاسفانه به رغم پیگیریهای مستمر مسئولان شهرستان آبادان و موافقت فانی وزیر وقت آموزش و پرورش و ارائه این طرح به شورایعالی فرهنگی، این درخواست همچنان بدون پاسخ از سوی این شورا باقی مانده است.
رئیس اداره آموزش و پرورش آبادان که خود چندین سال به عنوان دبیر یادواره شهدای فرهنگی دوم مهر آبادان فعالیت کرده است در این باره گفت: شش سال پیاپی یادواره شهدای دوم مهر آموزش و پرورش آبادان را حتی با دعوت از مسئولان عالی رتبه کشوری برپا داشتیم.
نبود روزی به نام شهدای فرهنگی
اعظم قاسمی زاده افزود: متاسفانه به رغم پیگیریهای فراوان و کسب موافقت وزیر وقت با طرح نامگذاری دوم مهر به نام شهدای فرهنگی آبادان در تقویم ملی و ارجاع آن برای دریافت توافق نهایی به شورایعالی فرهنگی کشور تاکنون هیچ اقدام عملی و پاسخی دریافت نشده است.
وی اظهار کرد: در آن بحبوحه خون و آتش علاوه بر شهدای فرهنگی به گفته برخی شاهدان عینی این واقعه برخی از دانش آموزان و والدین آنها که برای انجام امور خود به آموزش و پرورش آمده بودند در این بمباران به شهادت رسیدند که برخی از آنان به دلیل غیرقابل شناسایی بودنشان گمنام دفن شدند.
قاسمی زاده تصریح کرد: بمباران اداره آموزش و پرورش آبادان توسط متجاوزان عراقی جان بسیاری از دانش آموزان، والدین و حتی مربیان و معلمانی که برای رتق و فتق امور مربوطه به این اداره رفت و آمد می‌کردند را گرفت.
رئیس اداره آموزش و پرورش آبادان با بیان اینکه شش سال متوالی است که یادواره شهدای فرهنگی آبادان در دوم مهر را برگزار می کنیم، گفت: سعی داریم تا ضمن زنده نگه داشتن یاد و خاطره این شهدای گرانقدر به دانش آموزان یادآوری کنیم که اگر امروز آنان با آرامش در حال تحصیل علم و دانش هستند بزرگان زیادی جانشان را فدا کردند تا این مملکت به دست دشمن نیفتد.
وی اظهار کرد: در آن دوران خیل عظیمی از دانش آموزان نیز قلم بر زمین گذاشتند و روانه جبهه های حق علیه باطل شدند که وجود 33 هزار شهید دانش آموز برای دفاع از کیان مملکت خود گواه این کلام است.
قاسمی زاده گفت: در فضای امروزی که از آن به عنوان فضای جنگ نرم و عملیات روانی نام برده می شود قلم ها همگام با تقویت بنیه دفاعی کشور حرکت می کنند و وظیفه داریم تا با ایجاد بسترهای مناسب زمینه را برای پیشرفت و فتح قله های علمی توسط دانش آموزان مهیا کنیم.
وی با بیان اینکه راهبرد جمهوری اسلامی منبعث از خون شهداست، افزود: تمامی دستگاه های اجرایی بایستی در کنار یکدیگر و همراه با اداره آموزش و پرورش برای عزتمندی دانش آموزان و معلمان به طور تمام قد در کنار آنان بایستند و در این راه از هیچ کوششی دریغ نکنند.
به گزارش خبرنگار مهر، طی شش سال گذشته یادواره شهدای فرهنگی دوم مهر آبادان با اجرای برنامه های متنوعی برگزار می شود، رونمایی از کتیبه کاشی کاری شده ویژه شهدای آموزش و پرورش با عکسی از شهید صمد صالحی رئیس اداره آموزش و پرورش وقت به عنوان شهید محوری در وسط و 24 شهید دیگر آموزش و پرورش در اطراف و توضیحات حکاکی شده مربوط به شهدای مذکور و چاپ و رونمایی از تمبر یاد بود شهدای فرهنگی از جمله برنامه های شاخص این یادواره ها بوده است.
امروز دانش آموزان زیادی برای تحصیل به دبیرستان شاهد خدیجه کبری(س) بنا شده بر روی ویرانه‌های اداره آموزش و پرورش آبادان تخریب شده توسط جنگنده های عراقی در زمان جنگ می آیند، لذا نامگذاری دوم مهر بنام شهدای فرهنگی دوم مهر آبادان در تقویم ملی به عنوان نخستین شهدای فرهنگی کشور خواسته ای به حق و شدنی است، اگر شورایعالی فرهنگی قدری همت کند.
