معدنکاری نفس کرکس را به شماره انداخته است

در پهنه‌های کوهستان منطقه حفاظت‌شده کرکس نطنز استخر‌های بزرگ آب برای برش سنگ‌های گرانیت معادن واقع در منطقه ایجاد شده است.

به گزارش به نقل از همشهری آنلاین،حجم آب این استخر‌ها که با رابر پوشیده شده‌اند حدود 250 هزار مترمکعب برآورد می‌شود. این درحالی است که این حجم عظیم آب از قنوات و رواناب‌ها و چشمه‌های طبیعی که آبشخور‌های حیوانات وحشی است، برداشت شده و می‌شود. افزون بر این، حجم انبوهی از گردوغبار ناشی از تردد تریلی‌های حمل سنگ، پوشش گیاهی این منطقه را به‌شدت تهدید می‌‌کند؛ همچنان‌که صدا‌های ناشی از معدنکاوی در این منطقه حفاظت‌شده، آرامش حیات وحش را به مخاطره انداخته است.

اما معدنکاری آسیب‌های دیگری را متوجه این منطقه کرده است که از آن جمله می‌توان به انحراف مسیر جریان آب، آلوده‌کردن آب‌های سطحی و زیرزمینی، تغییر کیفیت و خصوصیات آب، کمبود آب براثر برداشت و در نتیجه براثر برداشت بی‌رویه و برهم‌زدن تعادل جریان آب اشاره کرد. بخش عمده آلودگی آب منطقه ناشی از معدنکاری، به‌واسطه پساب‌های معدنی و آب خروجی است. نکته آخر آنکه بخش عمده‌ای از حقابه روستاهای اطراف فعالیت‌های معدنی صرف فعالیت‌های معدنی می‌شود آن هم در روزگاری که آب برای روستاییان حکم کیمیا را دارد.

منطقه کرکس در یک نگاه

منطقه کرکس واقع در غرب شهر نطنز و در شهرستان‌های نطنز و شاهین‌شهر و میمه، طی مصوبه شماره 278 شورای‌عالی محیط‌زیست (کمیسیون زیر بنایی دولت) مورخ 12/11/1386 با مساحت 114580 هکتار به‌عنوان منطقه حفاظت‌شده به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط‌زیست پیوسته است.

این منطقه حفاظت‌شده یکی از بهترین زیستگاه‌های طبیعی فلات مرکزی ایران محسوب می‌شود و ازتنوع زیستی وگیاهی قابل توجهی برخوردار است. براساس مطالعات انجام یافته تعداد290 گونه گیاهی متعلق به 206 جنس و 52 خانواده گیاهی در منطقه کرکس وجود دارد. همچنین 13‌گونه پستاندار، 62 گونه پرنده، 12‌گونه خزنده و یک گونه دوزیست تاکنون در منطقه حفاظت‌شده کرکس شناسایی و ثبت شده است. کل و بز و گراز از گونه‌های شاخص این منطقه محسوب می‌شود. علاوه بر شکار غیرمجاز، سال‌هاست فعالیت‌های معدنکاری به یکی از تهدیدات جدی این منطقه تبدیل شده است.