موقعیت دسترسی :
در حدود 45 کیلومتری جاده اراک به بروجرد ، بین گردنه زالیان و دوجفت ، یک جاده فرعی نمایان است که در ورودی آن تابلویی با متن ” به امامزاده عسگری خوش آمدید ” به چشم می خورد . این جاده را طی می کنیم . در طول مسیر ،از روستای تپه مولا و امامزاده عسگری می گذریم و در نهایت به روستای دره مراد می رسیم . نام روستای بعدی ،ده توشمال است . در سمت دیگر روستای دره مراد ،جاده ای است که اگر آن را برویم ،خرابه های یک روستا به چشم می خورد که نام روستا ” ده رضا علی ” می باشد . مردم ده رضا علی حدود 40 سال پیش به علت خرابی ها و عوامل طبیعی ،به روستا های اطراف مهاجرت کرده اند و اکنون فقط خرابه ها و نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد این مکان ،قبلا محل زندگی بوده است . تاریخچه روستای دره مراد به صدها و یا شاید هزاران سال پیش برگردد .
امکانات:
جاده ای وجود دارد که کاملا آسفالت شده و مسیر دسترسی به روستا را نسبت به چند سال پیش ،خیلی راحت تر و سریع تر کرده است . لوله کشی آب نیز وجود دارد و مردم ،بیشتر از آب لوله کشی استفاده می کنند ، البته در پشت بام بعضی خانه ها ، تانکر آب برای مواقع ضروری ،نصب شده است . در روستا ،برق هم وارد شده و خانه های مردم مجهز به سیم کشی برق می باشد . اخیرا آنتن مخابراتی بر روی کوهی نزدیک امامزاده عسگری نصب شده است که مردم از نعمت تلفن نیز برخوردار شده اند .ولی هنوز ،گاز از طریق لوله کشی نتوانسته پای خود را به روستا باز کند . پس مردم برای راه اندازی و استفاده از وسایل گاز سوز خود ،از کپسول های گاز استفاده می کنند . مورد دیگر اینکه در دره مراد فقط مدرسه ابتدایی وجود دارد و دانش آموزان برای ادامه تحصیل در مقاطع راهنمایی و متوسطه باید مسیر طولانی را تا روستاهای اطراف طی کنند .
آثار تاریخی :
بین روستای دره مراد و تپه مولا ،امامزاده ای وجود دارد که به نام امامزاده عسگری معروف است . در کنار این امامزاده نیز یک گورستان قدیمی قرار دارد که اهالی روستاهای اطراف ،اموات خود را در آنجا به خاک می سپارند . سنگ قبر های قدیمی نیز در گورستان یافت می شود که تاریخ وفات آنها مربوط به ده ها سال پیش است . در مورد امامزاده عسگری ، توضیحات مفیدی در پست بعدی ،برای شما داده شده است که امیدوارم آن را نیز مطالعه بفرمایید.
آب و هوا:
دره مراد از نظر آب و هوا در شرایط جوی نسبتا خوبی واقع شده است و هوای خنکی دارد و تقریبا هوای آن ،چهار فصل است .
جمعیت :
در روستای دره مراد حدود 35 خانواده زندگی می کنند که جمعیتی حدود 160 نفر را تشکیل می دهند . این تعداد نفرات ،در فصل تابستان ،به علت سفر تابستانی ساکنان قبلی که به تهران مهاجرت کرده اند ،بیشتر می شود .
خوراک :
غذاهای معمولی که ما مصرف می کنیم ،آنها هم مصرف می کنند . از جمله : آش ،برنج ،آبگوشت و غذاهای متنوع و خوش مزه ایرانی دیگر . شیری که تازه از گاو می گیرند ، مزه بسیار خوبی میدهد، انگار طراوت و شادابی در لحظه خوردن شیر ،به تک تک سلول های بدنت تزریق میشود . وسایل و مواد خوراکی و ضروری را وانت از شهر بروجرد به روستا می آورد و مردم می خرند و استفاده می کنند . کسانی هم که وسیله نقلیه دارند ، خودشان به شهر می روند و تهیه می کنند .
پوشاک :
لباس هایی که معمولا همه ایرانیان می پوشند ،آنها هم به تن می کنند . لباس محلی شان هم شلوار کردی و … می باشد . مسلما لباس های محلی ،نسبت به لباس های شخصی و شهری ،آزاد تر هستند .
لهجه :
اهالی روستا با لهجه زیبا و شیرین لری سخن می گویند . البته لهجه هر روستا تفاوت های خیلی کمی نسبت به روستاهای همجوار و یا شهر بروجرد دارند که چیز چشمگیری نیست . این را هم باز گو کنم که شهری ها و فارسی زبانان ،حرف های آنان را تقریبا می فهمند .
محصولات :
اهالی روستا ،باغات و محصولات متنوعی دارند که از آن جمله میتوان به موارد زیر اشاره کرد :گندم ، گردو ، بادام ، جو ، انواع انگور ، کشمش ، کدو تنبل ، کدو ، بادمجان ،سیب ، خیار ، خیار چمبل ، گوجه فرنگی ،گلابی ، آلو ، لوبیا سفید ، لوبا قرمز ، نخود ،عدس ،کشک ، عسل ، روغن حیوانی ، کره ،شیر ،ماست ،پنیر ،کتیرا و … . این محصولات را ، هم خودشان مصرف می کنند و هم به فروش می رسانند .
وسایل گرمایشی :
کرسی ،بخاری برقی ، بخاری گازی ،بخاری زغالی ، اجاق گاز ،آبگرمکن و …
وسایل سرمایشی :
پنکه سقفی ،پنکه زمینی ،یخچال و …
آب آشامیدنی :
دولت بر روی چشمه ای به نام ” هُرهُره ” در پشت روستا ،چاهی زده که آب آن توسط پمپ به منبعی بالای روستا منتقل می شود و مردم در خانه هایشان از آب لوله کشی استفاده می کنند .
رودخانه :
از مکانی بالاتر از روستای تپه مولا ،یک رود سرچشمه می گیرد که پس از طی تپه مولا ،از کنار دره مراد هم می گذرد و به سمت روستای ده توشمال می رود . این رودخانه در فصل بهار ، پر آب تر از همه فصول می شود و طراوت و سرسبزی را برای روستا به ارمغان می آورد . همچنین ماهی های زیادی در آن رودخانه زندگی می کنند .
مسجد :
در وسط روستای دره مراد ، یک مسجد قرار دارد که اهالی در آنجا با خدای خود راز و نیاز می کنند و عبادات خود را انجام می دهند . همچنین در ماه محرم ، در مسجد عزاداری برپا می شود و مردم از محرم بهره لازم را می برند .
طریقه زندگی :
بعضی از مردم در خانه های قدیمی که از کاه گل و چوب ساخته شده است ، اوقات می گذرانند ولی در طی دو سه سال اخیر ،تعداد زیادی از مردم ،خانه های خود را با وامی که دولت می دهد از نو ساخته اند و هنوز هم در حال ساخت هستند . خانه های جدید ،مانند خانه های شهری می باشد و همه امکانات آن را داراست . زمین های کشاورزی معمولا دور از روستا واقع شده اند . مردم در فصل بهار و تابستان به فعالیت و کار می پردازند و در پاییز و زمستان معمولا کاری به آن صورت ندارند و بیشتر استراحت می کنند .
حیوانات :
در زیر هر خانه ،یک طویله تعبیه شده است که حیواناتی مثل گاو ،گوسفند ، مرغ ،خروس ، الاغ و … در آنجا نگهداری می شوند . در اطراف روستا ،حیوانات وحشی از قبیل گرگ و گراز نیز وجود دارد که بعضی مواقع ، گرازها به صورت گله ای به باغات و مزارع حمله می کنند و محصولات زراعی و کشاورزی را از بین می برند . حیوانات دیگری مثل کبوتر ،گنجشک ، کلاغ ،موش و جوجه تیغی نیز در حاشیه های روستا زندگی می کنند .
امکانات رسانه ای :
اهالی روستا چند سالی است که از تلویزیون و دستگاه های سی دی و دی وی دی بهره می برند و معمولا شبکه یک و دو و سه را می توانند تماشا کنند . همچنین از رادیو و دستگاه ضبط و پخش نیز استفاده می کنند .
بهداشت :
در روستای دره مراد ،خانه بهداشت ساخته نشده است ولی در روستای تپه مولا وجود دارد . دره مراد از نظر بهداشت در سطح متوسطی قرار دارد . مردم برای استحمام و آب گرم از آبگرمکن های نفتی و گازی استفاده می کنند . حمام عمومی را در روستا در اصطلاح محلی ” خزینه ” می گویند که مانند استخر بوده و آن را پر از آب می کردند و داخل آن می رفتند و خود را شست و شو می دادند . اما اخیرا حمام عمومی را به صورت دوشی کرده اند که مردم در زیر دوش ،غبار از تن می زدایند . البته بیشتر مردم در خانه خودشان حمام و دستشویی و سرویس بهداشتی دارند .
