تاریخ مدونی در زمینه ساخت گز با استفاده از انگبین وجود ندارد . البته شناخت این شکر طبیعی و بوته انگبینی به دوران گذشته برمی گردد حتی به قبل از ظهور دین اسلام ، یعنی به زمان حضرت موسی (علیه السلام) که در قرآن کریم نیز از آن یاد شده است.در اواخر حکومت قاجاریه برخی از ثروتمندان و صاحبان قدرت بوسیله خدمه خود ، انگبین را از محل رویش آن که عمدتا خوانسار و بعضی از مناطق چهارمحال و بختیاری بود به اصفهان می آوردند و در ایام عید نوروز آن را به حلواسازی ها می دادند تا برای آنها نوعی حلوا درست کنند که شیرینی آن از انگبین باشد. در شهر اصفهان در محله های چهارسوق شیرازی ها ، میدان قدیم و بازار قنادها در کنار میدان امام ، بازارچه نو ومسیر دروازه اشرف چند کارگاه حلواسازی وجود داشت که از شیره انگور و شیره خرما ، حلوا می ساختند که بعضی از همان حلواسازها به تدریج وارد گزسازی شدند. حرفه گز سازی از سال 1334 به بعد رونق گرفت بطوریکه امروزه بیش از هزار واحد گزسازی در استان اصفهان مشغول فعالیت هستند و گز یکی از پرفروش ترین سوغات اصفهان به شمار می رود.
