غفلت از گردشگری رمضان

تهران – ایرنا – اصولا انواع گردشگری در ایران با توجه به ظرفیت ها و بضاعت صنعت گرشگری در کشور در شرایطی مناسبی قرار ندارد اما وقتی به وضعیت گردشگری رمضان در همین جامعه نگاهی بیاندازیم در خواهیم یافت که این نوع گردشگری تقریبا هیچ جایگاهی در صنعت گردشگری ندارد.

در زمان حاضر انواع مختلفی از گردشگری از جمله فرهنگی، هنری، تاریخی، دریایی، طبیعت گردی، تجاری و بازرگانی، شهری، روستایی، قومی و عشایری، مذهبی، ورزشی، ماجراجویانه، سلامت، فضا، الکترونیکی و مجازی، بیابانی و کاری در جامعه ما کم و بیش فعال بوده اما گردشگری رمضان کاملا در محاق و مغفول مانده است. این وضعیت در شرایطی است که ایران از نظر جذب گردشگر رمضان در شرایط مطلوبی قرار دارد اما نبود برنامه ریزی و شناسایی ظرفیت های این گردشگری، هرگونه رشد این نوع گردشگری را با مانع روبرو کرده است.
اکنون کشورهایی مثل مالزی، ترکیه، مصر، تونس، اندونزی و امارات متحده عربی فعالیت های گسترده ای در زمینه گردشگری رمضان دارند و در ماه رمضان گردشگران زیادی جذب کرده و مزایای زیادی نیز از این طریق نصیب جامعه خود می کنند.
اشتغال و رونق اقتصادی از مزیت های گردشگری است و کشورهای دارنده این صنعت اکنون درآمدهای هنگفتی از این راه بدست می آورند.
با اینحال گردشگری رمضان فقط در کشورهای اسلامی یاد شده فعال نیست بلکه حتی در برخی کشورهای اروپایی که به عنوان کشور اسلامی محسوب نمی شوند این صنعت با رونق خاصی در آنجا جریان دارد.
اسپانیا یکی از این کشورها است که هر چند پیشینه حاکمیت مسلمانان در اندلس را با خود به همراه دارد اما اکنون از جمعیت اندکی از مسلمانان برخوردار است ولی این کشور در ماه رمضان با فراهم آوردن امکانات گردشگری رمضان، سالانه تعداد زیادی از گردشگران رمضان را به خود جذب می کند.
اسپانیا یک کشور قدرتمند در زمینه صنعت گردشگری در جهان محسوب می شود بطوری که عمده درآمدهای این کشور از راه گردشگری حاصل می شود. این کشور در اغلب انواع گردشگری فعال است و سالانه بیش از 70 میلیون گردشگر به خود جذب می کند که یک درآمد پایدار برای این کشور به همراه آورده است.
موفقیت اسپانیا در جذب گردشگر خارجی تا حد زیادی به مدیریت صحیح و بهره گیری بهینه از ظرفیت ها و بضاعت های گردشگری این کشور متکی است.
برای مثال برنامه ریزان این کشور از هر پدیده و غذای محلی جامعه خود بخوبی برای جذب گردشگر استفاده می کنند طوری که شاید معرفی خیلی از این غذاها به گردشگران در جامعه ما با بی اعتنایی مواجه شود.
فرهنگ روزه داری در هر گوشه ای از جامعه ما به شکل های گوناگون وجود دارد. رسوم و خرده فرهنگ های ماه رمضان در میان ایرانیان قدمتی دیرینه دارد و خیلی از این آیین ها از گذشته های دور به ما رسیده است. همین قدمت بالای این فرهنگ ها بر جذابیت این آیین ها افزوده است و خیلی از گردشگران تمایل دارند آن را از نزدیک مشاهده کنند.
در شهرها و روستاهای ایران وقتی ماه رمضان فرا می رسد روزه داران انواع اعمال و آیین ها را انجام می دهند که هر کدام از آنها صحنه های جذابی برای هر تازه واردی پدید می آورد.
صرفنظر از این آیین ها، انواع خوردنی ها، نوشیدنی ها، نان ها، شیرینی جات و … که در ایام ماه رمضان در شهرها و روستاهای کشور تهیه و در اختیار روزه داران قرار می گیرد برای بسیاری از گردشگران دیدنی و جذاب است.
نقاره زنی، نواختن سازهای کوبه ای، شب زنده داری در شب های قدر و سفره های نذری، آیین های سحر و افطار و … از جمله عادات و اعمالی است که در ماه رمضان انجام می شود که صحنه ها و فضاهای جالب برای گردشگران پدید می آورد.
گردشگری فرصتی است که اتباع سایر کشورها از فرهنگ ها و خرده فرهنگ های جامعه ما آشنا می شوند و این فرهنگ ها شامل جشنواره های سفره های افطاری که انواع و اقسام مواد غذایی محلی در آن به نمایش گذاشته می شود را در بر می گیرد.
بضاعت گردشگری رمضان همچنین به برپایی نمایشگاه کتب قرآنی و اسلامی، جشن های دینی و همخوانی قرآن را شامل می شود که هر کدام جذابیت های زیادی برای گردشگران دارد.
اما گردشگری رمضان برای رونق نیازمند خیلی از ابزارها و امکانات مثل توسعه سایر انواع گردشگری است. یعنی باید زیر ساخت های گردشگری مناسب و استاندارد از جمله راه، وسایل حمل و نقل (هوایی و زمینی و دریایی)، هتل ایجاد شود تا گردشگران با امنیت و خیال آسوده به ایران سفر کنند.
وقتی همه این امکانات و لوازم تهیه شد صنعت گردشگری به مدیریت به روز و صحیح نیازمند است.
لزوما صنعت گردشگری در هر جامعه ای باید تابع ارزش ها و قوانین و مقررات آن جامعه باشد و اجرا شود ایران نیز از این قاعده مسثنی نیست.
اغلب گردشگرانی که به ایران سفر می کنند ارزش های جامعه ما را رعایت می کنند و به قصد استفاده و بهره گیری از این مواهب و آیین های این سرزمین کهن به این سفر دست می زنند.
صنعت گردشگری ایران برای رسیدن به نقطه ایده آل، راه درازی در پیش دارد و در این زمینه همه مسئولان، برنامه ریزان و تریبون بدست ها می توانند به رونق این صنعت کمک کنند.
رونق گردشگری در جامعه ما یعنی افزایش اشتغال و رفع بیکاری است.
وقتی جامعه ما به چنین جایگاهی برسد خیلی از آسیب های اجتماعی از جمله بیکاری رفع می شود و از این طریق آسیب های دیگر مثل اعتیاد، طلاق، مسکن و ازدواج جوانان نیز رفع خواهد شد.
صنعت گردشگری با توجه به ظرفیت ها و امکانات موجود گردشگری در ایران، راه آسانی برای رفع مشکلات جامعه خواهد بود و برای رونق اقتصادی جوامع محلی، این مسیر کم هزینه تر به نظر می رسد.