همه چیز از یک زلزله وحشتناک شروع شد. زلزله ای که در اردیبهشت سال 1339 شهر را لرزاند. به دنبال این اتفاق وحشتناک بسیاری از محلات و خانه ها ویران شد و شهر به یک ویرانه تبدیل شد. از شهرستان لار می گوییم؛ شهرستانی که در جنوب استان فارس واقع شده است. بعد از آن زلزله هولناک، در همان سال به همت افراد نیکوکار در 6 کیلومتری جنوب شهر قدیم لار، شهری جدید ساخته شد. شهری به مساحت 100 هتکتار طراحی شده و طبق یک نقشه عجیب و شگفت انگیز بنا شد.
ساختمان های نوبنای لار، این بار براساس اصول ایمنی و ضد زلزله برافراشته شد. آنهایی که نقشه شهر جدید لار را پیاده کردند خوب می دانستند که این شهر بر روی یک گسل عظیم است و این امکان وجود دارد که دوباره قربانی زلزله شود؛ به همین خاطر از یک طرح شطرنجی استفاده کردند، به این صورت که کلیه خیابان ها یکدیگر را قطع می کنند.
این نقشه، شهر را مملو از تقاطع کرد اما حتی یک کوچه هم در آن وجود ندارد. خیابان های عریض و ساختمان های کم ارتفاع و مستحکم، به مردم این شهر در هنگام وقوع زلزله، شانس بیشتری برای ادامه زندگی می بخشد.
بعد از آن، این شهر به شهر جدید شهرت یافت. این روزها مرکز شهرستان لارستان دارای 2 شهر است، یکی شهر قدیم که دارای باقت قدیمی و سنتی است و دیگری شهر جدید با ساختمان های زیبا و ضد زلزله، خیابان های متعدد و وسیع و البته بدون کوچه. شهر جدید لار نه تنها در ایران، بلکه در خاورمیانه هم به عنوان تنها شهر بدون کوچه شناخته شده است.
