میلیون‌ها نفر از طرفداران لباسی شبیه شخصیت‌های محبوب خود انتخاب می‌کنند. بسیاری از افراد نیز لباس‌های خود را از بسیاری از خطوط تولید لباس یا برندهای لوازم آرایشی و بهداشتی مورد تایید و یا طراحی شده توسط ستاره‌های هالیوود (Hollywood) را می‌خرند؛ اما آیا شما هیچ وقت می‌خواهید یا اصلا می‌توانید یک کت چرم بپوشید یا یک کیف دستی به دست بگیرید که حاوی (DNA) سلبریتی مورد علاقه‌تان باشد؟ در ادامه با بنیتا همراه باشید.
تینا گورجانک (Tina Gorjanc)، فارغ‌التحصیل دانشگاه سنت مارتینز مرکزی (Central Saint Martins)، معتقد است که پیشرفت‌های تکنولوژی مهندسی نساجی می‌تواند یک سطح بسیار سودآور و بکر در بازار کالاهای لوکس ایجاد کند. تینا گورجانک در ماه گذشته، از پروژه انسان خالص (Pure Human) پرده برداری کرد، طیف وسیعی از نمونه‌های چرمی که طبق نظریه‌ی او می‌توانستند از (DNA) استخراج شده از نمونه موی طراح مد "الکساندر مک کوئین" رشد کنند.
خانم تینا گورجانک در پایان شو سالانه‌ی خود گفت: " پروژه‌ی (Pure Human) یک پروژه‌ی طراحی مهم است که به طور هم‌زمان نقاط ضعف قانونی عمده در مورد حفاظت از اطلاعات بیولوژیکی را، به ویژه در بریتانیا گوشزد می‌کند."
تینا گورجانک 26 ساله که اصالتا اهل اسلوونی است، در کنار مجموعه‌ی کت‌ها و سرویس کامل دوچرخه سواری شیک خود که از پوست خوک ساخته شده بود، در این جایگاه ایستاده بود. تکه‌هایی که با کک و مک‌ها و لکه‌ها و تکه‌های آفتاب سوختگی و تاتویی که با نمونه‌های روی بدن آقای مک کوئین هم‌خوانی دارد. یک رشته از موهای او که از رشته‌هایی که آقای مک کوئین به تکه‌های مجموعه‌ی فارغ‌التحصیلی سال 1992 دانشگاه سنت مارتینز مرکزی خود تحت عنوان (Jack the Ripper Stalks His Victims) دوخته بود به دست آمده است و نمونه‌های شبیه پوست از نمونه‌های آزمایشگاهی قبلی که در جعبه‌های شیشه‌ای کاملا بسته شده طبقه‌بندی شده بودند.
اگرچه خانم گورجانک نمی‌تواند خود (DNA) آقای مک کوئین را ثبت کند، می‌تواند برای ثبت نمونه‌های اطلاعات ژنتیکی او به عنوان منبعی برای یک فرایند که می‌تواند منجر به ساخت چرم آزمایشگاهی از بافت انسانی شود اقدام کند. این روند شامل برداشتن (DNA) آقای مک کوئین از یک نمونه مو و پیوند آن به سلول‌های بنیادی و سپس تکثیر این سلول‌ها می‌شود.
او این فرایند را در ماه می (May) تکمیل کرد و اکنون در حال اقدام برای ثبت اختراع دومش است؛ این بار برای خود فرایند استخراجش (و نه وابسته به منبع) برای تقویت توسعه‌ی آینده‌ی پروژه را در فکرش می‌پرواند. تینا گورجانک گفت: "اگر یک دانشجو مثل من بتواند یک ماده‌ی استخراج شده از اطلاعات بیولوژیکی الکساندر مک کوئین را به ثبت برساند و هیچ قانونی برای متوقف کردن من وجود نداشته باشد، فقط می‌توانیم تصور کنیم که شرکت‌های بزرگ با توانایی مالی بزرگ‌تر در آینده قادر به انجام چه چیزهایی خواهند بود."
تینا گورجانک افزود که این قانون مرتبط با بافت انسانی (Human Tissue Act)، در سال 2004 در بریتانیا به تصویب رسید که شامل تنظیم قوانین برداشت، ذخیره و استفاده از بافت‌های بدنی است و در حال حاضر به فعالیت‌های مواد ژنتیک انسانی برای اهداف پزشکی مربوط می‌شود اما در مورد اهداف تجاری مصوبه‌ای ندارد.
خانم گورجانک گفت: (Kering) گروه لوکس فرانسوی که مالک برند الکساندر مک کوئین (Alexander McQueen) است و چند کارمند مک کوئین که در سخنرانی در پردیس دانشگاه مرکزی سنت مارتینز (Central Saint Martins) در (Kings Cross) شرکت می‌کردند، در مورد این پروژه آگاه‌اند؛ اما به گفته‌ی سخنگوی شرکت الکساندر مک کوئین "شرکت الکساندر مک کوئین با طراح در مورد این پروژه هم نظر نبود و ما آن را تایید نمی‌کنیم."
دوستان و کارمندان سابق آقای مک کوئین که در سال 2010 خودکشی کرد، به خانم گورجانک گفته‌اند که این پروژه از نوع آزمایش‌های تحریک آمیزی است که او از آن‌ها لذت می‌برد و تشویقشان می‌کرد.
خانم گورجانک گفت: " من می‌دانم که بسیاری از مردم از کاری که من انجام داده‌ام ناراحت هستند و آن را مد فراکنی یا (Frankenfashion) می‌نامند، اما من فکر می‌کنم که در قرن 21، نوع سوالات درستی در این صنعت ایجاد کرده‌ام. "تقاضا برای محصولات شخصی و منحصر به فرد هر روز بیشتر می‌شود؛ و نه برای ذکر پیشرفت در بیوتکنولوژی، بلکه به دلیل این که سلبریتی‌ها به آن علاقه‌ی فراوانی نشان دادند، می‌توانیم روش تولید پوشاک و پارچه‌ی خود را برای همیشه تغییر دهیم."
خانم گورجانک به شرکت (Modern Meadow) در بروکلین اشاره کرد که در آزمایشگاه‌هایش از پروتئین‌های کلاژن موجود در سلول‌های زنده‌ی چرم بیولوژیکی کشت می‌دهد تا در تلاش برای ایجاد یک زنجیره‌ی تامین پایدارتر به عنوان مثالی از رشد همگرایی بین بیوتکنولوژی و دنیای مد، از کشتار حیوانات هم جلوگیری کند.
شرکت (Modern Meadow) اخیرا چرخه‌ی دیگری از بودجه را به میزان 40 میلیون دلار افزایش داده هست چون که به دنبال تبدیل شدن به بهترین منبع چرم برای بزرگ‌ترین خانه‌های اکسسوری جهان است. اما در این مرحله، خانم گورجانک می‌گوید که هیچ بخشی از پروژه‌ی (Pure Human) قابل فروش نیست (حداقل چون برنامه‌های ثبت اختراع او هنوز در حال بررسی است).
او گفت: " در نهایت شاید این محدوده‌ی به نمایش گذاشته شده می‌تواند به شکل یک گالری درآید یا به دست مجموعه داران برسد؛ اما برای استفاده‌ی تجاری در نظر گرفته نشده‌اند". در این مرحله، آن‌ها صرفا برای ترویج امکان استفاده از این فناوری کافی هستند. هدف از استفاده از اطلاعات ژنتیکی الکساندر مک کوئین در اختراع من نشان دادن این است که محصولات ساخته شده با استفاده از او یا (در واقع هر کس دیگری) به‌عنوان منبع در وهله‌ی اول می‌تواند یک اختراع باشد."
به گفته‌ی هیو دولین (Hugh Devlin)، یکی از شرکای شرکت خدمات حقوقی (Withers Worldwide ) در لندن که متخصص مشاوره برندهای تجاری در زمینه‌ی مد و کالاهای لوکس است، چنین کار طراحی ژنتیکی‌ای می‌تواند در بریتانیا در زمینه‌ی اجرای اخلاق عمومی، یا اگر اهدا کنندگان رضایت خود را برای استفاده از سلول‌هایشان اعلام نکرده باشند، با مشکل مواجه شود.
هیو دولین یک ایمیل نوشت و افزود که اگر خانم گورجانک سعی کند از نام منبع سلول‌ها به عنوان یک عنصر بازاریابی استفاده کند، ممکن است مسائل علامت تجاری پیش بیاید، او همچنین در ایمیل خود نوشت: "یکی از مسائل زندگی در کشوری مثل انگلستان این است که در صورت عدم وجود قوانین مشخصی در مورد یک موضوع، دادگاه می‌تواند مستقیما اظهار نظر نماید".
در بریتانیا، و به طور گسترده‌تر در اروپا ، و بخشنامه‌ی سلول‌ها (Cells Directives) برای ایجاد یک رویکرد برای تنظیم قوانین استفاده از بافت‌ها و سلول‌ها در سراسر قاره تشکیل شده بود.
اما در ایالات متحده قوانین موجود و سوابق دادگاه وقتی موضوع کسب سود از محصولات ساخته شده از بدن انسان به میان می‌آید، به تناقض می‌رسند. وقتی قسمتی از بافت بدنتان از بدن شما جدا می‌شود، خواه با رضایت شما یا بدون اعلام رضایتتان و با وجود نزاع در میان دانشمندان، وکلا، بیماران ناراضی و خانواده‌های آنان، در هر گونه شرایط مالکیت آن بافت متعلق به شما است.
اما سیاست فدرال در مورد حفاظت از موارد انسانی، مستلزم آن است که دانشمندان به شرکت کنندگان در تحقیق اطلاع دهند که در هر زمانی که می‌خواهند و بدون جریمه از آن مطالعه خارج شوند و بافت‌های خود را نیز خارج نمایند. (بدیهی است این موضوع در مورد کسی که مرده است صدق نمی‌کند.)
همان طور که می‌دانیم، خانم گورجانک اولین طراح مد شناخته شده در دنیای مشترک مبتنی بر آخرین مد روز و بیولوژی نیست. چرم انسانی، یک شرکت بریتانیایی است که برای ایجاد محصولات از پوست اهدا شده‌ی انسان "برای خرده مشتریان اما بسیار فهیم" برپا شده که قیمت‌های آن چیزی حدود 9000 یورو برای یک کیف پول تا 18000 یورو برای یک جفت کفش است؛ اما با توجه به این که ثبت کننده‌ی وب‌سایت آن ناشناس است، گمانه‌هایی وجود دارد که ممکن است سایت فریب دهنده و جعلی باشد؛ اما با این حال، مسئله‌ی خانم گورجانک بسیار جدی است.
