جونکو ایشیباشی متولد 22 سپتامبر سال 1939 در میهارو در مرکز ژاپن بود. با شروع جنگ جهانی دوم، او روزهای کودکی سختی را تجربه کرد و به گفته خودش کودک ضعیفی بوده.
علاقه او به کوهنوردی تدریجا شکوفا شد و در سن 10 سالگی برای اولین بار با اردوی مدرسه به کوه‌های آساهی و چائوسو رفتند.
جونکو بعد از فارغ التحصیلی از رشته ادبیات انگلیسی از دانشگاه بانوان شووا در توکیو، شغلش در حرفه تدریس را رها کرد و به مشاغلی پرداخت که بتواند در کنار آنها به کوهنوردی نیز بپردازد و تدریجا و با گذر زمان، تمام وقتش را صرف کوهنوردی نمود.
در سال 1992 او اولین زن تاریخ دنیا لقب گرفت که به 7 قله معروف دنیا صعود کرده و بعد از فتح اورست، درسال 1980، قله کلیمانجاروی تانزانیا را فتح کرد. در سال 1987 برفراز قله آکونکاگوی آرژانتین قرار گرفت و در سال 1988 به قله مک کیلنی که الان به نام دنالی (در آلاسکا) شناخته می‌شود صعود کرد. فتح قلل البروس در روسیه درسال 1989، وینسون ماسیف در قاره قطب جنوب (درسال 1991) و کارستنز پیرامید یا پونکاک جایا در اندونزی (درسال 1992) از دیگر افتحارات او به حساب می‌آیند.
او در سال‌های بعد تمرکزش را بر روی حفظ محیط زیست قرار داد و در سال 2000 از دانشگاه کیوشو ژاپن فارغ التحصیل شد. او در این دانشگاه در رشته آسیبهای وارده کوه با زباله‌های انسانی به‌جای‌مانده در کوه‌ها، به ویژه در اورست تحصیل کرد. جونکو همچنین کتابهای متعددی نوشت و سازمان محافظت هیمالیا در ژاپن را به راه انداخت و مدیریتش را در دست گرفت.
او و همسرش، دو فرزند، یک دختر به نام نوریکو و یک پسر به نام شینیا داشتند. از سال 2012 به بعد خانم تابئی هر سال تابستان با تعدادی از دانش آموزان دبیرستانی ژاپن به قله فوجی‌یاما می‌رفت و بارها نوجوانان اهل زادگاهش که در سال 2011 با زلزله و سونامی سهمگینی روبرو شده بود را نیز به این قله برد. البته او همیشه به نوک قله صعود نمی‌کرد ولی تا اواسط مسیر این نوجوانان را همراهی می‌کرد. جونکو در این رابطه گفت:«اگر چه سخت است ولی اگر گام به گام پیش بروی، می‌توانی بلندترین قله ژاپن را هم فتح کنی. من هیچ وقت به توقف کوهنوردی فکر نمی‌کنم و هرگز این کار را نخواهم کرد.»
اما پایان عمر این بانوی ورزشکار، زودتر از آنچه تصور می‌کرد، فرا رسید. جونکو در روز 20 اکتبر سال 2016 میلادی در سن 77 سالگی در بیمارستانی در نزدیکی توکیو درگذشت. به نوشته همسر خانم تابئی، در وب سایت شخصی اش، دلیل فوت او ابتلا به بیماری سرطان معده بود. او 4 سال قبل از بیماری سرطانش مطلع شد ولی با وجود اطلاع از این بیماری باز هم از کوهنوردی دست نکشید.
