هیلاری چگونه خود را برای حضور در مراسم ترامپ راضی کرد؟

سرویس بین الملل فردا: هیلاری کلینتون در کتاب جدید خود با نام آنچه رخ داد خاطراتش از دوران انتخابات اخیر آمریکا که به پیروزی ترامپ منجر شد را بیان کرده است. در ادامه بخش اول این کتاب منتشر می شود. نفس عمیقی کشیدم و سینه ام را پر از هوا حس کردم، بهترین کاری که می‌توانستم در آن زمان بکنم همین بود. فارغ از این که این اتفاق چقدر دردناک بود، کشور ما نیاز داشت تا ببیند دموکراسی هم چنان در سیستم سیاسی ما جریان دارد. دم عمیقم را با بازدمی عمیق همراه کردم، گله‌ها و ناراحتی بماند برای بعد. ایستاده در آستانه در، منتظر این بودم که سخنران بیل و من را برای حضور در جایگاه مشرف به مراسم سوگند صدا بزند. داشتم تصویر می‌کردم که هر جایی می‌بودم به جز این جا، شایدبالی! که جای خوبی برای حضورم دذر آن لحظه بود. برای من و بیل به عنوان رئیس جمهور اسبق و همسرش رسم است که همواره در مراسم سوگند ریاست جمهوری شرکت کنیم. هفته‌ها با خودم کلنجار رفتم که در این مراسم شرکت کنم یا نه.

 

جان لویس، عضو کنگره و قهرمان حقوق بشری در این مراسم شرکت نکرد چرا که گفته بود به نظر او انتخاب رئیس جمهور قانونی نبوده است و شواهد کاملا واضحی از دخالت روسیه در انتخابات وجود دارد. برخی دیگر از اعضای کنگره نیز با او در بایکوت رئیس جمهوری که به عنوان مایه تفرقه دیده می‌شود همراه شدند. بسیاری از حامیان و نیز دوستان نزدیک نیز از من درخواست کرده بودند که در این مراسم شرکت نکنم. دوستان من می‌دانستند که چقدر دردناک است در مراسمی بنشینم که در آن دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور وفرمانده کل قوای آینده کشور سوگند یاد می‌کند. من کمپینی همه جانبه راه انداخته بودم که چنین اتفاقی رخ ندهد چرا که برایم مسلم شده بود که او خطری کاملا مشخص برای آمریکا و جهان است. اکنون بدترین اتفاق ممکن افتاده بود و او آماده بود که سوگند ریاست جمهوری را اداکند. پس از آن کمپین خودخواهانه و غیراخلاقی بعید نبود که در صورت رفتن من هو شوم و یا با شعار زندانی اش کنید مواجه شوم. با این حال حس کردم وظیفه من این است که حضور داشته باشم. یکی از رسم‌های بسیار مهم کشور ما انتقال صلح آمیز قدرت است و من که به عنوان وزیر خارجه آمریکا این مساله را به زبان آورده بودم، آرزوم داشتم که همه جهان از این الگوی ما پیروی کنند. اگر واقعا به این مساله اعتقاد دارم، پس باید احساسات ناشی از شکست را کنار می‌گذاشتم و در این مراسم حضور پیدا می‌کردم. بیل و من با کارتر، بوش و همسرانشان در مورد این که آن‌ها هم حضور پیدا می‌کنند یا نه صحبت کرده بودیم. کارتر از اولین کسانی بود که پس از اعلام نتیجه با من تماس گرفت و این برای من خیلی قابل تقدیر بود. جرج تن‌ها دقایق کوتاهی پس از نتایج با من تماس گرفت و در حالی که سخنرانی من تمام شده بود و در حال تشکر از حامیان و تیمم برای آخرین بار بودم، مجبور شد چند دقیقه‌ای پشت خط بماند. او پشت تلفن به من گفت که بهتر است وقتی تنظیم کنیم تا با هم همبرگر بخوریم. به نظرم معادل تگزاسی این بود که من درد تو را درک می‌کنم. هر دویمان می‌دانستیم چه حسی دارد وقتی خود را در برابر انتخاب یک کشور قرار می‌دهی و جیمی نیز می‌دانست چه حسی دارد وقتی از سوی مردم پس زده می‌شوی. اندکی در مورد این مساله همدیگر را تسلی دادیم. جیمی، این بدترین موقعیت ممکن است. بله هبلاری همین طور است که می‌گویی. این که روسای جمهوری سابق جزو طرفداران ترامپ نبوده اند کاملا واضح است. او کاملا به طور ویژه‌ای با جب، برادر بوش رفتار بسیار بدی داشت با این جال آیا آن‌ها در مراسم سوگند شرکت می‌کردند؟ بله.همین مساله نیروی کافی را به من داد. من و بیل هم تصمیم گرفتیم به این مراسم برویم. این داستان حضور من در آستانه در ورودی در روز 20 ژانویه و کنار گذاشتن این تالمات بیرون از آن در بود، مانند سفری طولانی بر من گذشت تا خودم را به اینجا برسانم و تن‌ها لازم بود چند گام دیگر برای حضور در این مراسم بردارم.