به لطف ماهواره های ناسا که مامور کنترل گردش گازهای گلخانه ای در جو زمین بودند، حالا دانشمندان اطلاعات تازه و جذابی از شیوه عملکرد سیاره ما، به خصوص در مقابل تغییرات آب و هوایی به دست آورده اند.
با کمک تصاویر ثبت شده توسط ماهواره ها، اقلیم شناسان به خوبی می توانند نحوه مکش گاز CO2 از جو توسط اقیانوس ها و بازدم آن را درک کرد. چنین اطلاعاتی به ما کمک خواهد کرد تا واکنش آینده زمین نسبت به گرم شدن جهانی آب و هوا را پیش بینی کرد.
به عنوان مثال، ماهواره های مورد اشاره نشان دادند که در جریان پدیده النینو در سال ها 2015 تا 16، به دلیل افزایش گرما، خشکسالی و آتش سوزی های گسترده، سطح دی اکسید کربن اتمسفر به شکل چشمگیری افزایش یافت.
گیاهان به طور طبیعی CO2 را از هوا جذب و سپس در هنگام شب آن را دوباره آزاد می کنند. اما به دلیل بارش کم و افزایش بیش از حد گرما در قاره های آمریکای جنوبی، آفریقا و آسیا، درختان آن طور که انتظار می رفته دی اکسید کربن را جذب نکرده اند. قسمتی دیگر از آنها نیز با نرخ بیشتری مرده و با سرعت بالاتری تجزیه شده اند. این به نوبه خود بازگشت این گاز گلخانه ای به جو را تسریع بخشیده اند.
بر این اساس می توان پیش بینی کرد که واکنش گیاهان به افزایش متوسط دما، به بالارفتن نرخ تولید دی اکسید کربن و در نتیجه شتاب دهی به گرمایش جهانی منجر خواهد شد.
گرمایش زمین از زمان آغاز انقلاب صنعتی و شروع استفاده گسترده از سوخت های فسیلی در سال 1800 میلادی آغاز شده و تا امروز ادامه داشته است. حدود 25 درصد از دی اکسید کربن تولیدی توسط اقیانوس ها و 25 درصد دیگر توسط گیاهان از جو خارج می شوند، اما یافته جدید نشان می دهد که این سهم ها دیگر نمی توانند ثابت باقی بمانند.
حالا محققین می توانند با دقت بالاتری شرایط آب و هوایی 100 سال آینده زمین را پیش بینی نمایند. گرچه نتیجه به دست آمده به هیچ وجه آرامش بخش نیست، اما دست کم می تواند هشدارهای لازم را به دانشمندان و سران دنیا بدهد، چرا که به نظر می رسد بحران واقعی از آن چه پیش از این تصور می شد به ما نزدیک تر است.
