پیشگام پل‌سازی مدرن

عملیات ساخت پل بروکلین (Brooklyn Bridge) در نیویورک از روز سوم ژانویه سال 1870 آغاز شد. این پل یکی از طرح‌های بلندپروازانه قرن هجدهم بود. پلی که 1825 متر طول داشت. عرض آن 25 متر بود و ارتفاعش 84/ 3 متر. طراح و مهندس این طرح فردی بود به نام جان روبلینگ.

او دوازدهم ژوئن سال 1806 به دنیا آمده بود و اصالت آلمانی داشت و مهندس شهرسازی بود. شهرت او بیشتر به‌خاطر نوآوری‌ها و تلاش‌هایش برای ساخت پل‌های کابلی است. او نخستین پلش را روی رودخانه الگینی ساخت و سپس پل دیگری روی رودخانه اوهایو در سینسیناتی به وجود آورد. با ساخت این دو پل به شهرت رسید.

روبلینگ رویای ساخت پل روی رودخانه شرق و اتصال نیویورک به بروکلین را در سر می‌پروراند. او در سال 1857 طرح پل بروکلین را کشید و برنامه‌ریزی هایش را انجام داد. اما در گیر و دار جنگ داخلی چنین برنامه‌هایی را نمی‌شد اجرا کرد، چرا که نیاز به توجه مجلس قانون گذاران ایالتی داشت و در آن زمان جنگ همه را درگیر خودش کرده بود.

بالاخره در سال 1867، یک دهه پس از برنامه‌ ریزی‌های روبلینگ مجلس قانون‌گذاری ایالت نیویورک، با شرکت پیمانکاری قرارداد بست و مهندس ارشد پروژه، جان روبلینگ، پل ساز مشهور بود. تقریبا دو سال طول کشید تا پروژه رسما کار خود را شروع کند و در حقیقت مرحله ساخت آغاز شود.

در تابستان سال 1879، روبلینگ در جریان یک تصادف پای خود را از دست داد و کمی بعد درگذشت. پس از مرگ روبلینگ، عملیات اجرایی پل به پسر او محول شد. مهم‌ترین نوآوری پل بروکلین استفاده از کابل‌های فولادی به جای آهن بود که پل را بسیار مقاوم‌تر می‌کرد. از این نظر می‌توان جان روبلینگ را پیشگام در عرصه پل‌سازی مدرن دانست، چراکه با توجه به معیارها و استانداردهای آن روز، استفاده از فولاد حرکت مهمی محسوب می‌شود.

برای حفر فونداسیون برج‌های عظیم سنگی پل، کانال‌هایی در زیر آب ساخته شد سپس با پمپ‌های هوا، مقدار زیادی هوا را به این محفظه‌ها پمپاژ می‌کردند تا آب داخل کانال خارج شود و به این سان کارگران به کار خود ادامه دهند.در 1883 ساخت پل به پایان رسید و تا آن زمان، حدود 15 میلیون دلار صرف ساخت پل بروکلین شده‌ بود. علاوه بر جان مهندس ارشد پروژه، جان روبلینگ، جان 25 تا 30 مرد دیگر در این پروژه از دست رفت تا سرانجام این پل در تاریخ 24 می‌1883 به روی همگان گشوده شد.