٨٢ سال پیش، برابر با دوم بهمن ١٣١٢ خورشیدی، ابوالقاسم عارف قزوینی، شاعر و تصنیف‌سرای بزرگ ایرانی در ٥٤ سالگی درگذشت.
عارف که اشعار و تصنیف‌هایش ورد زبان مبارزان راه آزادی و مشروطیت ایران بود - از جمله تصنیف «از خون جوانان وطن لاله دمیده...» - خود نیز زمانی رخت مبارزه بر تن کرده در تهران به این مبارزان پیوسته بود.
عارف سال‌های آخر عمر را در همدان و در عسرت به سر برد. او که آوایی خوش داشت در پی بیماری حنجره صدای خود را از دست داد چنانچه در متنی نوشت: «آیا به که می‌شود گفت که سینه من گرفت و من استطاعت معالجه آن را نداشتم تا اینکه به کلی از بین رفت.»
