«ساخت آمریکا» فیلم سرگرم‌کننده‌ای است که بسیار هوشمندانه نقد گزنده‌ای بر سیاست‌های خارجی آمریکا به روش کمدی اکشن آزادانه‌ای دارد و اینجاست که تام کروز وارد می‌شود: بعید است که این فیلم بدون حضور درخشان این ستاره اصلاً ساخته می‌شد.
«ساخت آمریکا» بر اساس یک داستان واقعی است که بین دهه‌های 70 و 80 میلادی می‌گذرد. بری سیل یک خلبان TWA است که نمی‌تواند آشوب درونی‌اش را از دیدن پیچ‌وتاب خوردن مسافران پنهان کند. اگرچه او عاشق همسرش لوسی (سارا رایت Sarah Wright) است و به خود به‌عنوان یک شوهر و پدر افتخار می‌کند، تمایل وحشیانه‌ای دارد که او را به سمت انجام کارهای کثیفی مثل قاچاق سیگار از کوبا سوق می‌دهد.
سیل خود را یک کاردان ماهر می‌داند، اما پروازهای او به مقصد ارتکاب جرم از چشم‌ها پوشیده نیست. کمی بعد، غریبه‌ای (دامنل گلیسون Domhnall Gleeson) به او نزدیک شده و ادعا می‌کند که از کارهای او خبر دارد و همین امر سیل را برای رهایی از دردسرهای بعدی، ترغیب به تغییر رفتار فریب‌آمیز در کارهایش می‌کند؛ اما مشخص می‌شود آن غریبه که خود را با نام شافر معرفی می‌کند، یک مأمور CIA است که تمام امید و انتظارات این خلبان را زیرورو می‌کند. شافر قصد بازداشت سیل را ندارد بلکه می‌خواهد او و تخصص هوایی‌اش را برای جاسوسی به خدمت خود درآورد.
خلبان داستان چاره‌ای جز اطاعت کردن ندارد. او نه‌تنها توجه سیا، بلکه توجه سردسته‌های قاچاق مواد مخدر آمریکای لاتین را برای خدمت گرفتن از سابقه‌اش در کار قاچاق نیز به خود جلب کرده است. تجربه قاچاق سیگار سیل بر پایه تجربه‌اش در قاچاق مواد مخدر، پول و اسلحه به‌دردبخور می‌شود.
سیل کسی است که تنها فکر می‌کند که کنترل اوضاع را در دست دارد، اما در حقیقت، چندین بار کلک خورده و گاهی نیز از غافله عقب‌افتاده است. به‌هم‌ریخته شدن اوضاع زیاد طول نمی‌کشد و قایم کردن مسائل از لوسی کار بسیار مشکلی به نظر می‌رسد.
داگ لیمان Doug Liman کارگردان بر روی فیلم‌نامه‌ای به نویسندگی گری اسپینلی Gary Spinelli کار کرده است. لیمان درحالی‌که داستان را پیش می‌برد، زمینه‌ای برای شیطنت‌های بری (تام کروز) نیز فراهم می‌کند که هیجان مضاعفی از خطر کردن را با خود دارد. مثل صحنه اعصاب‌خردکن پرش‌باچتر که کروز واقعاً آن صحنه را درحالی‌که هواپیما در حالت خلبان خودکار بود اجرا کرده است. لحظات این‌چنینی با سبک فیلم‌سازی نخ‌نمای لیمان که همچنان، حتی باوجود قالب‌های آشنا، احساس غیرقابل‌پیش‌بینی بودن را القا می‌کند، بیننده را به صندلی میخکوب می‌کند. بله احتمالاً این داستانی است که قبلاً میلیون‌ها بار در فیلم‌های دیگر آن را تماشا کرده‌اید، اما این فیلم آن‌قدر حرکات و خلاقیت‌های زیاد دارد که می‌ارزد به تماشای آن نشست.
پیش‌ازاین فیلم، کروز و لیمان در یکی از بهترین فیلم‌های غیر-ماموریتی لذت‌بخش در سال‌های اخیر یعنی «لبه فردا» Edge of Tomorrow در سال 2014 که داستانی علمی-تخیلی داشت همکاری کرده بودند و کار مشترک اخیر آن‌ها که یکی از بهترین و جذاب‌ترین بازی‌های تام کروز محسوب می‌شود، لایق موفقیت‌های بسیار است.
و حالا نگاهی می‌اندازیم به نظر برخی منتقدان درباره این فیلم:
به نظر کنت توران Kenneth Turan منتقد لس‌آنجلس تایمز «ساخت آمریکا» یک فیلم زیرکانه و پرهیجان است که با انرژی بسیار و سبک مناسب شوخ‌طبعی‌هایش یک سرگرمی مدرن هست که تا پیش از خشک شدن غیر محسوس خنده‌هایمان بسیار مفرح است.
نویسنده ویلج ویس Village Voice گفته: این فیلم واقعاً حس فیلم‌های تام کروز را دارد که پس از مدت‌ها غیبت با «ساخت آمریکا» بازگشته است؛ ناگهان لبخند او دوباره معنی خاصی می‌دهد؛ اما نکته بزرگ و زیبایی وجود دارد: فیلم هیجان‌انگیز داگ لیمان فیلمی تیزبین درباره بدبینی و فساد زیر سایه پوزخندهای مشوش قهرمانش است. «ساخت آمریکا» حریصانه ستاره فیلم و کشوری که نماد بسیاری از کارهایش بود را در هم می‌شکند.
ریچارد روپر Richard Roeper از شیکاگو سان تایمز این‌طور نوشته: جدیدترین اثر داگ لیمان یک فیلم پرسرعت، سرزنده و بیش از همه یک تریلر اکشن کمدی بشاش است که همه را به خنده می‌اندازد و به‌گونه‌ای، موفق می‌شود بدون توهین یا دست‌کم گرفتن قابلیت‌های سردمداران مشهور ناشناس مواد مخدر به نشان دادن روش‌های شیطانی آن‌ها بپردازد.
منتقد انترتینمنت ویکلی، کریس ناشاواتی Chris Nashawaty در نقد این فیلم می‌گوید که «ساخت آمریکا» در تمام مدت‌زمان دوساعته‌اش بدون وقفه و به‌خوبی در اوج است. کروز با نیشخندهای دندان‌نما و خصلت مردانه بی‌پروایش در نقش این خلبان فرورفته و بُعد دیگری از خودش که به‌ندرت به آن اجازه آشکار شدن می‌دهد را احضار می‌کند. او نقش یک آمریکایی اصیل را بازی می‌کند: آدم احمقی که تماشا کردنش سرگرم‌کننده است اما کمی بعد به خاطر تشویق کردن او خود را سرزنش خواهید کرد.
الکس گادفری Alex Godfrey از امپایر Empire معتقد است که کروز مثل همیشه با جذابیت بیش‌ازحدش گیرا است و این نکته پیوسته سرگرم‌کننده هست که اگرچه زیاد به لایه‌های عمیق‌تر رسوخ نمی‌کند، گاهی اوقات بسیار پرسروصدا می‌شود.
و در آخر نویسنده فیلم استیج The Film Stage نقد خود را این‌طور نوشته: این فیلم خنده‌های بسیاری را از دیدن پول‌های زیادی که سیل به دست آورده و کارهایی که دولت برای احمق جلوه دادن او انجام می‌دهد برای ما به همراه داشته است. مثل خیلی داستان‌های پندآمیز دیگر، برخی از صحنه‌های کمدی این فیلم ناراحت‌کننده است. لیمان و کروز به این مسئله آگاه هستند و نتیجه کار، حتی اگر تکراری باشد، اثری عالی از آب درآمده است.
Post Views:
6
