پرورش بامیه و سیر در منزل

مهندس حسن بنی‌هاشمی

 بامیه

موطن اصلی این گیاه را حبشه می‌دانند.  بامیه را در نواحی معتدل پس از گذراندن سرمای بهاره در اوائل بهار بکارید و در نقاط نیمه گرمسیر و گرم می‌توانید در اوائل پاییز اقدام به کاشت آن نمایید.  بامیه را به صورت خطی و در خاکی که به اندازه کافی کود حیوانی خورده و نرم شده باشد بکارید.

در قطعه‌های کوچک فاصله ردیف‌ها را حدود 50 تا 60 سانتیمتر و فاصله بین بوته‌ها را حدود 25 تا 30 سانتیمتر  در نظر بگیرید  و برای هر 10 مترمربع حدود 15 گرم بذر کفایت می‌کند. تا به دست آمدن محصول، عملیات وجین(کندن علف‌های هرز) - سله‌شکنی(شخم سطح خاک، بدون لطمه زدن به ریشه‌های گیاه، در زمانی که خاک محل کاشت خشک است) و خاک دادن پای بوته‌ها ضروری است.  در ابتدای کاشت، رشد بامیه خیلی کند است که پس از مراقبت‌های لازم (از آن جمله خاک دادن پای بوته‌ها) این مشکل نیز حل خواهد شد.

 سیر

می‌گویند سیر به صورت خودرو در شرق هندوستان وجود داشته است. موطن اصلی آن تا به حال شناخته نشده است. برخی آن را بومی نواحی جنوبی اروپا و بعضی‌ها بومی جنوب شرق‌ آسیا می‌دانند. سیر گیاهی است دائمی، ولی برای تولید به صورت یکساله کشت می‌شود.

این بدبوی پرخاصیت اگر در خاک قوی و غنی و یا در خاک لوم شنی و سست که دارای مواد آلی و غنی باشد کاشته شود بهترین رشد را دارد. سیر از تعدادی پیاز کوچک و پهن تشکیل شده و به آنها سیرچه می‌گویند. توجه داشته باشید قبل از اقدام به کاشت، سیرچه‌ها را نباید از هم جدا کرد.

معمولا سیر را در آب و هوایی معتدل، نیمه گرمسیری و نیمه سردسیری در پاییز یا اوایل زمستان می‌کارند تا گیاه از رشد بالایی برخوردار باشد. بهتر است قبلا غده‌ها را در درون جعبه‌ای با خاک مرطوب کاشته و پس از جوانه زدن آن را به زمین اصلی منتقل نمایید. فاصله‌های کاشت بین 15 تا 20 سانتیمتر و عمق کاشت بین 3 تا 5 سانتیمتر است.

به علت سطحی بودن ریشه این غده، باید در هنگام وجین و سله‌شکنی دقت کنید که به ریشه‌های آن صدمه‌ای وارد نشود. در هنگام رشد نیاز به کود ازته به صورت کود سرک (دادن کود به زمین پس از کاشت گیاهان) دارد. برداشت آن هنگامی است که برگ‌های آن تقریباً خشک شده و در حال ریزش است. از آفات سیر می‌توان مگس سیر را نام برد و از بیماری‌های عمده زنگ سیر است.

مصرف سیر در تنظیم گردش خون و به علت دارا بودن آنتی‌بیوتیک برای درمان بیماری‌های باکتریایی توصیه می‌گردد. ماده آلی که باعث طعم ویژه این گیاه می‌شود آلیسین نام دارد.