امیلیا خانجانی جدی
علائم و نشانه‌های سرخجه چیست؟
بطور معمول پس از 10 الی 12 روز از تماس اولیه با شخص مبتلا، علائم خود را نشان می‌دهد. اما این بیماری 2 الی 4 روز به طول می‌انجامد و شامل علائم زیر است:
تب بالا، سرفه، آبریزش بینی، بی‌اشتهائی و قرمز شدن چشم. در آغاز بیماری، گاهی دانههای سفیدی در کنار دندان‌های عقب قابل رویت می‌باشد. زمانی‌که دانههای قرمز شروع می‌شوند و پدیدار می‌گردند، دانههای سفید دهان از بین می‌روند. دانههای قرمز معمولا بر روی سر و صورت دیده می‌شوند و بندرت در قسمت‌های دیگر بدن مانند بازوها و پاها دیده می‌شوند که بیش از یک هفته به طول می‌انجامد.
افرادی که در مرحله اول متوجه این بیماری شوند در طول 4 روز بعد متوجه دانههای قرمز خواهند شد. در این بیماری کودکان معمولا احساس ناخوشی و ناآرامی دارند، احساس بیماری در روز اول یا 2 روز بعد از رویت دانهها شروع می‌شود.
چگونگی سرایت سرخجه
سرخجه به آسانی قابل انتقال می‌باشد. این بیماری از طریق قطرات عفونی معلق در هوا که عمدتاً از طریق سرفه و عطسه است سرایت می‌کند. همچنین سرایت این بیماری از طریق تماس دست با مخاط بینی و گلو (خلط) فردی که دچار سرخجه می‌باشد و یا از طریق تماس با سطوح آلوده به این موارد است.
آیا می‌توانم مانع ابتلاء فرزندم به سرخجه شوم؟
بالا بردن سیستم ایمنی بدن در این مورد تنها راه جهت عدم ابتلا می‌باشد. اما در 99درصد موارد با تزریق 2 واحد واکسن سرخجه می‌توان مانع ابتلا گردید.
اگر مشکوک به بیماری سرخجه در کودک شدید...
اولین قدم، مراجعه به پزشک معالج و پیگیری دستورات وی می‌باشد. حتما از قبل با پزشک خود مشورت نمائید. این کار به این دلیل است که به شما بگوید فرزندتان در اماکن عمومی حضور نیابد تا از شیوع این بیماری و از انتقال آن به دیگران بکاهد.
چگونه می‌توان از شیوع سرخجه جلوگیری کرد؟
اگر فرزند شما دچار سرخجه شد، تا زمانی‌که دانههای او کاملا برطرف و پاک نشده، از حضور او در مدرسه، مهد کودک و اماکن عمومی ممانعت کنید. افراد بزرگسال و بالغ نیز تا برطرف شدن کامل دانهها و خارج شدن از حالت مسری بودن، در اماکن عمومی حضور نیابند و در منزل بمانند. معمولا دوران سرایت و مسری بودن این بیماری تا 4 روز بعد از دیدن اولین دانهها می‌باشد. پزشک در مورد اینکه چگونه با فرد مبتلا برخورد داشته باشید شما را راهنمائی خواهد کرد.
درمان سرخجه
سرخجه بیماری ویروسی است. به همین دلیل هیچ درمان خاصی ندارد و ویروس به طول زمان خود جهت بهبودی نیاز دارد. آنتی‌بیوتیک‌ها تأثیری در این بیماری ندارند، پزشکان هم نسخه‌ای جهت این بیماری نمی‌دهند مگر آنکه شاهد یک بیماری عفونی در کنار سرخجه باشند. در سرخجه‌های بسیار شدید و طاقت‌فرسا، به دلیل آنکه ممکن است عواقب سنگینی برای فرد بیمار داشته باشد، بعضاً ممکن است در بیمارستان از این افراد نگهداری شود.
مراقبت از کودک در منزل
در صورت وجود تب، دادن داروی استامینوفن یا ایبوپروفن می‌تواند مفید باشد. مراقب باشید کاملاً از دستورات داروئی پیروی کنید. استفاده بیشتر می‌تواند خطرناک باشد. هرگز به فرزند خود آسپرین ندهید. به کودکان مایعات فراوان مانند آب، آب میوه و شیر بدهید تا دچار کم‌آبی نگردند. در صورتی که فرزندتان از نوشیدن مایعات امتناع ورزید و احساس خواب‌آلودگی کرد، بدون اینکه به وی فشاری وارد نمائید (جهت نوشیدت مایعات) فوراً با پزشک معالج تماس بگیرید.
برای از بین بردن گرفتگی بینی، از آب نمک یا محلول کلریدسدیم استفاده کنید. جهت تمیز کردن چشم از غشاء سخت کنار پلک، از دستمال کتانی مرطوب استفاده کنید. برای تمیز کردن هر کدام از پلک‌ها از دستمال جداگانه استفاده کنید (بیرون و داخل پلک). از فرزند خود تا سلامتی کامل و اجازه پزشک در منزل مراقبت نمائید و از فرستادن وی به مدرسه و مهد کودک خودداری کنید.
آیا سرخجه عوارضی دارد؟
عوارض سرخجه در اکثر افراد مشترک می‌باشد. این عوارض در 30 درصد افراد اتفاق می‌افتد مانند:
عفونت گوش، التهاب ریه(ذات‌الریه)، گرفتگی گلو، اسهال و کم‌آبی، برونشیت و زخم قرنیه.
یکی از عوارضی که می‌تواند در کودکان و بزرگسالان به وجود آید و بسیار خطرناک است، التهاب مغز می‌باشد. کودکان زیر 5 سال و افراد بالای 20 سال بیشتر در معرض التهاب مغز قرار می‌گیرند.
کودکانی که دچار سوءتغذیه، بیماری قلبی مزمن و ضعف سیستم ایمنی هستند، اغلب دچار سرخجه‌های بسیار شدید می‌شوندکه 15درصد آنها نیاز به درمان در بیمارستان دارند.
چه موقع نیاز به کمک دارم؟
شما نیاز فوری به مراجعه به پزشک دارید، چنانچه:
مشکل بلع و یا نوشیدن ایجاد شده باشد.
دفع آنها دچار مشکل شده باشد و کمتر از معمول باشد (برای نوزادان کمتر از سه بار پوشک آنها خیس شده باشد).
اختلال تنفس بوجود آمده باشد.
بسیار ناآرام و کج‌خلق شده باشد تا حدی‌که نتوان او را در آغوش کشید.
بسیار خسته، خواب‌آلوده و گیج باشد.
دارای سردرد شدید باشد.
بهبود یابد اما ناگهان بیماری شدت یابد.
روند بهبودی کند باشد و یا شما به هر دلیلی احساس نگرانی کردید.
فرزند شما بسیار سست و بی‌حال، گیج و خواب‌آلود باشد و به سختی بیدار بماند.
تنفس فرزند شما بسیار تند و صدادار باشد.
رنگ پریده و دارای لب‌های کبود و چسبنده باشد.
