فرادید؛ پس از آنکه "فریرا داسیلوا" یک کشاورز برزیلی در سال 1979 اعلام کرد در زمین کشاورزی خود یک تکه طلا پیدا کرده است ده ها هزار کارگر و معدنچی برای یافتن طلا به این منطقه سرازیر شدند.
به گزارش فرادید،"سراپلادا" در 430 کیلومتری جنوب رود آمازون در آغاز دهه 1980 میلادی به مکانی عجیب و غریب تبدیل شده بود؛ گودال بزرگی که به "گودال جهنم" شهرت یافت و بیش از صد هزار نفر کارگر برای پیدا کردن طلا در آن مشغول به کار بودند. با اعلام خبر کشف طلا در سراپلادا بسیاری از جویندگان طلا از سراسر برزیل در عرض کمتر از 5 هفته خود را به به این منطقه رساندند و کار اکتشاف را آغاز کردند.
در دوره 5 ساله اکتشاف طلا کارگران خاک کف گودال را می‌کندند و آن را در گونی‌هایی می‌ریختند که وزنشان به 30 تا 60 کیلوگرم می‌رسید و سپس گونی‌های سنگین را با استفاده از نردبان‌های چوبی و ریسمانی، 400 متر بالا می‌بردند. بالای گودال جایی بود که گل ها برای پیدا کردن طلا الک می شد. گفته می شود هر کارگر برای بالا آوردن یک گونی 20 سنت دستمزد می گرفته است و در صورتی که در گونی طلا پیدا می شد رقمی به عنوان جایزه به او پرداخت می شد. ماجرا اما فقط به استثمار کارگران با کار سخت و دستمزد پائین خلاصه نمی شد؛ بنا به گزارشات تاریخی قتل و جنایت در سراپلادا طی دوران استخراج طلا آمار وحشتناکی پیدا کرد به طوری که ماهانه به طور میانگین 80 نفر در شهرک کارگران کشته می شدند.
در آن زمان دو عکاس با عکس هایی که از وضعیت اسفبار کارگران این معدن برداشته و منتشر کردند باعث شدند افکار عمومی برزیل متوجه فاجعه ای که در حال رخ دادن بود قرار بگیرد؛"سباستیانو سالگادو" و "رابرت نیکلسبرگ". عکس هایی که این دو خصوصا سالگادو از "گودال جهنم" برداشت و منتشر کرد هم او را به شهرت جهانی رساند هم باعث شد دولت برزیل برای مقابله با استثمار کارگران وارد عمل شود.
چندی بعد ارتش برزیل با در دست گرفتن کنترل این معدن هم جلوی کشت و کشتار و استثمار کارگران را گرفت و هم طلای کشف شده را به قیمت 75 درصد بهای روز از معدنچیان خرید. با این حال گفته می شود این کار نتوانست جلوی قاچاق طلا را بگیرد و به روایتی 90 درصد از طلای کشف شده دور از چشم ارتش از گودال خارج می شد.
از گودال طلا تا وقتی در سال 1985 زیر سیل مدفون شد و عملیات استخراج به پایان رسید بیش از 45 تن طلا خارج شد و زمین شناسان می گویند حداقل 20 تن طلای دیگر در آنجا باقی مانده است.
در سال های گذشته روایت سالگادو از "گودال جهنم" که مجموعه ای عکس سیاه و سفید از کارگران و شرایط سخت آنها بود بیشتر مورد توجه قرار گرفت و جوایز متعددی برای او به ارمغان آورد اما نیکلسبرگ که دومین عکاسی بود که قدم به گودال جهنم گذاشت نیز عکس های قابل توجهی برداشته است که بر خلاف عکس های سالگادو رنگی است و جزئیات بیشتری از ماجرا را نشان می دهد.
