سینماسینما، آتوسا اُسکویى – جشنواره فیلم کوتاه امسال سى و چهار ساله شد. چه خوب که امسال تصمیم به تغییر سینما گرفته شد و برگشت به پردیس ملت اتفاق افتاد، چون در دو سالن بسیار کوچک پردیس چارسو، ندیدن فیلم هاى بخش هاى مختلف ملى، تنها عایدى ما از آن جشنواره ها بود. هرچند در همان شرایط فوق فشردگى دو سالن کوچک، سالن بزرگ آنجا بخاطر نمایش هایى که داشت، در هر سانس تقریبا خالى مى ماند. امسال گرچه سالن ها در بعضى سانس ها پر هستند، اما مزیتش این است که فضاى نسبتا وسیع پله ها در دو طرف سالن، مکانى براى نشستن و فیلم دیدن فراهم مى کند.
تیزر جشنواره امسال کمى متفاوت با سال هاى گذشته ولى متاسفانه بى ارتباط به فیلم کوتاه و دنیاى آن است و بعد از دیدنش این سوال در ذهن متبادر مى شود که کاش در کنار هزینه هایى که براى آن تصاویر در طهران قدیم و شهرک سینمایى و هنروران فراوان شده، کمى هم براى ساخت موسیقى در نظر گرفته مى شد تا موسیقى فیلمى معروف آن هم بیش از چند ثانیه و بطور تقریبا کامل اینگونه استفاده نشود(اگر بگوییم به سرقت نرود، تند است یا واقعى؟)
راى گیرى براى انتخاب بهترین فیلم بخش ملى با سه صندوق با نام هاى خوب، متوسط و هیچکدام! انجام مى شود، البته به نظر مى رسد وقتى هدف انتخاب بهترین فیلم است خیلى ساده مى شود دو صندوق دیگر را حذف کرد. اما اینکه “هیچکدام” چه معنى اى مى دهد و بعدا چه ترجمه اى از آراء ریخته شده در آن خواهد شد مجهول مى ماند تا بعد. هیچکدام؟ واقعا؟ مگر تست کنکور است خداى نکرده؟ بالاخره فیلم یا خوب است و یا بد و یا متوسط دیگر، مثلا برمى خورد به فیلمسازى اگر بیننده بگوید بد بود یا با حذف کلمه ى بد قرار است انرژى مثبت بدهیم تا فیلم هاى بد ساخته نشود یا این تلقین مثبت معجزه جشنواره امسال است و نتایجش در سال هاى آینده معلوم خواهد شد؟ نکند آخرش بگویند این صندوق هیچکدام یا مى تواند بد باشد و یا عالى و تصمیم ترجمه مقتضى آن بر عهده ى هیأت داوران خواهد بود؟ نکند منظورشان این است که اصلا فیلم نبوده و خب ما هم در خیلى موارد موافقیم و اینجا جواب این سوال با هیأت انتخاب است و پر واضح است که گله و شکایت ما کارى از پیش نمى برد و اصلا نیازى به صندوق هیچکدام نیست. البته واضح و مبرهن است که ما فقط مختاریم رأیمان را به فیلم ها بدهیم یا نه، دیگر نام گذارى صندوق ها در حیطه ى مسئولیت ما نیست.
هر جشنواره اى ولو مناسبتى و موضوعى، براى علاقه مندان فرصت خوبى فراهم مى آورد تا تعدادى فیلم که به هرحال و با هر سلیقه و صلاحدیدى انتخاب شده اند را در یک مجموعه ببینند. تجربه ى کاملا شخصى نگارنده از زمانى که هنوز سینما ایران محل برگزارى یا به قول امروزى ها کاخ جشنواره بود و زنده یاد عباس کیارستمى هم جزو مدعوین آن بود و بسیارى از فیلمسازان فعلى تجربه هاى اولیه شان را به جشنواره ارائه مى دادند، تا بعدتر و سینما فلسطین و آن دویدن هاى پرحرارت جوانان مشتاق که بین سالن ها و براى دیدن دو سه فیلمِ کوتاه بیشتر و آن خاطرهء جمعى فوتبال دیدن بین سانس ها با آن تلویزیون دیوارى سینما فلسطین که خیلى پیش از نمایش فوتبال در سالن سینما اتفاق جنبى جشنواره بود… خلاصه برگردیم به آن تجربهء شخصى که نگارنده طى سال ها نوشتن و تذکر مشکلات بسیار واضح در ترجمه ى عنوان فیلم ها و زیرنویس آنها و خش دار بودن دى وى دى فیلم یا فایل آن و در نتیجه نمایش خدشه دار یا با پرش فیلم و یا عدم شروع سانس ها طبق برنامه که به نظر مى رسد این آخرى با کم شدن فیلم ها و عدم فشردگى نمایش، امسال حل شده است و خلاصه دیگر مسائلى که آرزوى بهتر شدنش گویا قرار است همیشه بر دل بماند حقیقت امر این است که گفتن از ضعف ها کمکى نکرده و نمى کند و در اصل انتقاد وقتى اهمیت دارد که صاحبان جشنواره دلسوز آن باشند و بى عیب و نقص بودن یک جوان جا افتاده ى سى و چهارساله برایشان توقعى بى جا از منتقدى پرگو به نظر نرسد. تا آن روز همین دیدن مجموعه اى از فیلم ها ولو روزى یک فیلم خوب بین صد فیلم، یا حتى یک فیلم خوب در مدت پنج روز، خود فرصت مغتنمى است که در این پایتخت پر ازدحام و پر دود مى توان غنیمت شمرد.
غرفه اى که در روزهاى جشنواره مجموعه کتاب ها و مجله هایى را با بیست درصد تخفیف ارائه کرده نیز کم کم تبدیل به جزء لاینفک جشنواره شده و چه خوب که چند سال اخیر دیگر فقط مختص انتشارات خاصى نیست و نکته ى دیدنى و خریدنى اش مجموعه اى نسبتا کامل از کتابهاى بهرام بیضایى است که در بدو ورود مخاطب را جذب و جیبش را خالى مى کند. یادتان باشد جشنواره تا شنبه برقرار است پس اگر امروز یا فردا براى دیدن فیلم ها مى روید، حتما به غرفه ى فروش کتاب در طبقه دوم پردیس سینمایى ملت هم سرى بزنید.
