به گزارش خبرآنلاین، حجت الاسلام حسن روحانی سخنانش در این همایش را از شرح نزدیکی شهید مصطفی خمینی با پدرش و نقش بزرگ او در ایجاد انقلاب اسلامی یاد کرد و از بزرگی این انقلاب گفت که منجر به کنار زدن دیکتاتوری مستبد شد. او در بخشی از سخنانش گفت: «دولت، نیروهای مسلح و در راس آن رهبری همه با هم حاکمیت این کشور هستیم و فکر نکنید اگر بخشی را تضعیف کنید، حاکمیت به هم نمی‌ریزد. خیر! همه با همه‌چیز به هم می‌ریزد». رئیس جمهور بر این اساس بار دیگر بر لزوم حفظ وحدت در کشور و ایجاد حس امید در مردم تاکید کرد.
اهم سخنان رئیس جمهور را در ادامه بخوانید:
* مرحوم حاج مصطفی خمینی امید همه انقلابیون بود، نگاهش این بود که اگر خدایی ناکرده امام در میان ما نباشد فردی هست که بتواند این پرچم را بر دوش گیرد و نهضت را به ثمر نهایی برساند. از طرف دیگر ایشان به عنوان مشاور و معاون و یار بزرگ در کنار امام بود. آیت‌الله مصطفی خمینی تنها فرزند امام نبود، خود جایگاه ویژه‌ای داشت در انقلاب و نهضت ما هم جایگاه او ممتاز بود.
*در ماجرای روز 15 خرداد سال 42 که از سحرگاه در سراسر قم ولوله ایجاد شد، امام را دستگیر کردند، جمعیت زمان طلوع آفتاب از همه جای قم به سمت منزل امام سرازیر شدند. حاج مصطفی از منزل خارج شد و با جمعیت وارد صحن حرم حضرت معصومه شدند. برخی مدرسین و فضلا از جمله آیت الله مرعشی حضور پیدار کردند و در قسمت شرقی صحن تجمع کرده بودند. ایشان روی پله آخر نشستند و سخنران‌ها ایستاده سخنرانی کردند. چند نفر صحبت کردند و ماجرای شب قبل را بیان کردند. هر لحظه جمعیت بیشتر شد و کسی نمی‌دانست باید چه کند و به کجا برود. وسط این جمعیت عظیم زنان شمشیر به دست با عکس امام و با فریاد «یا مرگ یا خمینی» وارد صحن شدند، ورود زن‌ها یک هیجان را در میان همه مردم بوجود آورد و اصرار مردم از حاج مصطفی این بود که اجازه دهند مردم از صحن خارج شوند ایشان یک لحظه با دست خود به سمت درب جنوبی اشاره کرد و با اشاره او جمعیت بیرون ریخت و به سمت پل آمدند و وارد خیابان شدند. شعار جمعیت یا مرگ یا خمینی بود، مقداری که نزدیک چهارراه شدیم ماشین‌های نظامی با چراغ‌های روشن و بوق‌های ممتد وارد شدند و در آنجا برخی شهید شدند که برخی از آنها از زنان بودند و آن حادثه عظیم را مردم قم آفریدند.
*در سال 43 هم که امام دستگیر شد و در قم همه خیابان‌ها توسط سربازها پر شد و همه مدارس توسط نیروهای نظامی محصور شد، کسی که راه افتاد و به خانه مراجع رفت تا از جان امام حراست کند، حاج آقا مصطفی بود. ایشان را دستگیر کردند و به تهران آوردند و وقتی ایشان از زندان آزاد شد بازگشت‌شان از زندان حرکت بزرگی در قم ایجاد کرد چون ایشان مستقیما به حرم رفت و طلبه‌ها همه را خبر کردند و در راه بازگشت صحن‌ها و خیابان‌ها پر از مردم شده بود.
*ماندن حاج آقا مصطفی در ترکیه و حضور او در کنار امام بسیار تاثیرگذار بود. حضورشان در نجف هم موثر بود. نقش ایشان، نقش ممتاز در حفاظت از جان امام و نقش ممتاز از حرکت اسلامی بود. شخصیتی بود که دسترسی به او آسان بود. شخصی خاکی و متواضع که خیلی راحت در اجتماعات حضور می‌یافت؛ چه در قم و چه در نجف. در ظاهر خیلی در کنار امام حاضر نمی‌شد. امام معمولا حوالی نماز مغرب برای اقامه نماز به مسجد آیت‌الله بروجردی می‌رفت ولی حاج آقا مصطفی یک ساعت زودتر وارد حیاط آیت‌الله بروجردی می‌شد و روبه‌روی قبله در کنار دیوار با دیگر طلبه‌ها گعده می‌کرد.
* سال‌های 56 و 55 شرایط آسانتر شده بود ولی در سراسر کشور خفقانی حاکم بود. نام امام ممنوع بود. صدا و تصویر امام ممنوع بود. رساله امام ممنوع بود. نوشته‌های امام ممنوع بود. حتی برای پخش رساله امام نام یک نفر دیگر را روی جلد رساله‌ها می‌زدند. رژیم فکر می‌کرد امام را تبعید کرده، عکس امام را ممنوع و رساله امام ممنوع شده بود و از دل برود هرکس از دیده رود. نمی‌فهمیدند همه این کارها اثربخش نیست. مردم دلداده نهضت اسلامی و راهبر این نهضت هستند و این اعمال کودکانه در مسیر و راه مردم تاثیر نمی‌گذارد.
* سال 56 خبر شهادت حاج آقا مصطفی واقعا جامعه ایران را تکان داد. این خبر اولا باور کردنی نیست از هرکس می‌پرسیدیم باورش نمی‌شد. همه فکر می‌کردیم شایعه است. بعدا این خبر مردم را عصبانی کرد. مردم احساس می‌کردند رژیم کاری علیرغم اراده مردم انجام داده‌اند.
* سخنرانی امام بعد از شهادت ایشان که الطاف خفیه را مطرح کرد، جایگاه جدیدی را از عظمت روح بلند امام نشان داد. ما در جلسه روحانیت مبارز این سخنرانی را گوش کردیم. همه اعضا بودند؛ شهید مطهری و شهید بهشتی هم بودند. ما نوار را برای اولین بار آنجا گوش کردیم. وقتی نوار گذاشته شد و همه سکوت بودند و گوش می‌کردند شهید مطهری نتوانست صبر کند وقتی امام گفت «الطاف خفیه» گفت «ببینید ببینید چه می‌گویند؟ این چه شخصیتی است.» این سخنرانی نشان می‌دهد امام چه قدرت روحی داشت. ما که در عمرمان شخصیتی مثل امام ندیدیم. او یک استثنا بود. شاید در قرون گذشته هم یا نبوده یا کمتر بوده؛ علم که مهم نیست. حتی شجاعت و شهامت هم مهم نیست. این روح تربیت شده و عرفان عملی بالا و ضرر و تحمل در تاریخ بی‌نظیر است. چه کسی حاضر می‌شود فرزند جوان و عالم و مجتهد خود را از دست بدهد، خم به ابرو نیاورد. این کار از بزرگان تاریخ و از اولیای خدا و انبیا و امامان معصوم ساخته است. یک شخصیت اینچنینی برای نهضت اسلامی فدا شد و این پدر نه راجع به ویژگی‌های او صحبت کرد نه اسم او را برد فقط گفت نباید جزع و فزع کرد و گفت ما ظاهر امور را می‌بینیم این حادثه از الطاف خفیه خداوند بود.
* آن موقع که امام در نجف صحبت می‌کرد، موج و طوفان در ایران شروع شده بود. امام این موج را می‌دید؛ اما او شخصیتی بود که آینده را به خوبی می‌دید یا با هوش یا با عنایت امام به راحتی آینده را می‌دید. آدم خدمت امام مشرف می‌شد جمله اول را که می‌گفتی امام می‌دانست چه می‌خواهی بگویی. او گاهی با نگاه و گاهی با سکوت حرف می‌زد. شخصیت بی نظیر استثنایی در تاریخ بود وگرنه مگر می‌شد یک رژیم دو هزار ساله را سرنگون کرد؟ کسی فکر نمی‌کرد رژیمی که همه قدرت‌ها پشت او بودند، سرنگون شود. از کشورهای عرب آن زمان یکی دو کشور مخالف شاه بودند اما همه حامی او بودند؛ امام با استبداد تنها نجنگید امام با استبداد و استعمار همزمان جنگید شخصیت والایی که هم بت‌ها را شکاند هم مسیر را نشان مردم داد.
* امام به دانشگاهیان و روحانیت سفارش می‌کند که از هم فاصله نگیرند. حتی امام فرمود اگر یک روحانی در گذشته برای اینکه جاهلی را از جهل دربیاورد، به دربار رفت، به او حمله نکنید. امام فرمود حتی اگر خودم هم بدانم، ممکن است بتوانم کسی را آگاه کنم، چنین می‌کنم. امام فرمود روحانیت را متهم نکنید. امام فرمود متحد باشید. امروز هم باید گوش ما، آن پیام امام را بشنوند. آن پیام و ندای امام امروز هم برای‌مان کارکرد دارد. باید در کنار هم باشیم. امام اتفاقاً در آن سخنرانی از تعبیر «جناح‌ها» استفاده می‌کند و می‌گوید جناح‌ها از یکدیگر فاصله نگیرند. همین تعبیر را امروز هم می‌توان به‌کار برد. ما در اصول و اهداف متحدیم. یکی می‌گوید اگر به سمت راست برویم، سریع‌تر به هدف می‌رسیم و دیگری می‌گوید اگر به سمت چپ برویم، سریع‌تر به هدف می‌رسیم اما هدف‌مان یکی است.
* اینکه امام قدرت داشت با یک اعلامیه خود در نجف و پاریس، کشور را به حرکت دربیاورد، برای این بود که مردم امام را قبول کرده بودند. امام را به‌عنوان راهبرِ عالمِ دانای هوشیار، و سیاست‌مداری که زبانش، زبان کل ملت و قلمش، قلم کل ملت ایران، پذیرفته بودند. بزرگان زیادی در کشورمان بودند اما اعتمادی که به امام بود، به هیچ‌کس نبود. این اعتماد و سرمایه اجتماعی بود که ما را پیروز کرد. این وحدت، فداکاری و ایثار مردم بود که ما را به پیروزی رساند.
*امروز در کشور ما آن دیکتاتور مستبد دیگر نیست. آن رژیم شاهنشاهی دیگر نیست. امروز دیگر استبداد، مشکل ما در کشور نیست اما استکبار همچنان وجود دارد. توطئه‌های دشمن همچنان ادامه دارد.
* امروز ما در یک جایگاه بسیار بلندی قرار گرفتیم. هیچ‌وقت نبود که استکبار از امروز ذلیل‌تر باشد. شما لبنان، سوریه و حتی مردم مظلوم یمن را ببینید. استکبار امروز می‌خواست وضعیت عراق، سوریه و لبنان را شاهد باشد؟! چرا به دست و پا افتادند؟! چرا مرتباً در منطقه گردش کرده و این خانه و آن خانه می‌روند؟! امروز عظمت اسلام، عظمت جمهوری اسلامی از هر زمان دیگر بیشتر است. کجا هست که بدون ایران و بدون نظر ایران بتوان اقدامی سرنوشت‌ساز انجام داد. علت این مسئله نیز آگاهی و وحدت ملت ما، و هوشیاری رهبر معظم ماست. همه در کنار هم هستیم و اگر فاصله بگیریم، این وحدت نخواهد بود. چه زمانی در تاریخ اتفاق افتاده که رییس‌جمهوری آمریکا حرفی بزند و تمام دنیا مخالفت کنند. امروز جز سه، چهار کشور کوچک و یک رژیم جعلی چه کسی از امریکا حمایت کرد؟!
* 2 نکته مهم را نباید فراموش کرد. نکته اول اعتماد میان مردم و حاکمیت است. نگذارید این اعتماد برهم بخورد. دولت، نیروهای مسلح و در راس آن رهبری همه با هم حاکمیت این کشور هستیم و فکر نکنید اگر بخشی را تضعیف کنید، حاکمیت به هم نمی‌ریزد. خیر! همه با همه‌چیز به هم می‌ریزد.
* اگر اشکال کوچکی در کشور هست، بزرگ نکنید. رسانه‌های بیگانه که کار خود را انجام می‌دهند. رسانه‌های داخلی ما نیز باید وظیفه سنگین خود را احساس کنند و به انجام برسانند. مردم ما به نظام اعتماد دارند و هر گامی برداریم که این اعتماد بیشتر شود، خدمت است به جامعه و کشور؛ و هر قدمی که برداریم که این اعتماد کم شود، قدرت‌مان کم می‌شود. امید مردم را خدشه‌دار نکنید. از هیاهوی این و آن ترس و باکی نداشته باشیم. توافقنامه یک بین‌المللی داریم که دولت امریکا 9 ماه است که می‌گوید این توافق باعث شرمساری ماست و آن را بدترین توافق می‌داند اما هنوز نتوانسته است علیه این توافق کاری کند. این نشان از موفقیت و عظمت ملت ما، توانمندی دیپلمات‌های ما و دیگر نیروهای ماست.
* ممکن است یک نفر درباره تسلیحات و توان دفاعی ایران حرف بزند. تسلیحات ایران مانند همه دنیا است. در جهان قوانین بین‌المللی داریم که همه بر آن اساس عمل می‌کنند. نیروی نظامی ما باید بازدارنده باشد و در شرایط مبادا دفاع موثر انجام دهد. همه دنیا این گونه است.
* کسی نمی‌تواند درخصوص قدرت نظامی یک کشور که براساس قانون اساسی و دکترین نظامی‌اش طراحی شده حرف بزند. ممکن است برخی‌ها بخواهند حرف بزنند و ما مشکلی نداریم. ما هم حرف‌های زیادی داریم. ما سوال می‌کنیم آن روز که ما مظلومانه در برابر متجاوز می‌جنگیدیم اسلحه به کی دادید؟ ما می‌پرسیم در شرایطی که مردم ما زیر هدف توپخانه‌ای، موشک و بمباران دشمن بودند حاضر شدید سلاح پدافند هوایی به ما بدهید؟ گفتند نمی‌توانیم چون شما در شرایط جنگی هستید.
* تحریم ظلم به ملت ایران بود. تحریم کار غلط، نادرست و غیرعادلانه‌ای بوده است. کار دولت یازدهم این بود که این ظلم را از روی سر مردم برداشت و تحریم را شکست. ما ظلم را برداشتیم. ممکن است کسی بگوید این ظلم صد در صد برداشته نشده و فقط 85 درصد برداشته شده است. مگر باید حتما صد در صد تحریم‌ها برداشته شود ولی اگر 85 درصد برداشته شده قید آن را زد؟ باید صفر و صدی دید؟
* در دنیای سیاست صفر و صد نداریم. ما در کشور به دنبال منافع‌مان هستیم و هرچه در چارچوب منافع و مصالح کشور ماست در این چارچوب حرکت می‌کنیم. ما مشکلی نداریم. امروز، روزی نیست که سخنانی گفته شود که مردم ما نسبت به آینده امیدشان تضعیف شود.
* در منطقه قدم‌های صحیحی برداشتیم. در زمینه هسته‌ای قدم‌های بسیار درستی برداشته‌ایم. قدم‌های ما هیچ مشکلی نداشته است. در یک مذاکره در برابر قدرت‌های جهانی هیچگاه آدم به صد در صد خواسته‌هایش نمی‌رسد ولی صنعت هسته‌ای را از دست ندادیم، ما تحقیق و توسعه را داریم، ما حق‌مان را باز پس گرفتیم. ما در برابر تهمت‌ها، پرونده‌های ساختگی آنها را از بین بردیم و بسیاری از تحریم‌ها برداشتیم.
* رئیس‌جمهور امریکا گفت چیکار کنیم اروپایی‌ها می‌گویند ما در کار کردن با ایران منفعت داریم. خب آنها نمی‌توانند ولی ما تنها می‌ایستیم. این لحن را ببینید. نشان می‌دهد ملت ایران مسیر درستی را انتخاب کرده است البته اساس برای ما، تلاش‌های خودمان است. باید جهاد و فداکاری کنیم. خدا نیز راه بر ما نشان می‌دهد.
* درود بر امامی که برای ما، وحدت و انسجام آورد، نابودی دیکتاتوری و استعمار را آورد، خودباوری و بردباری آورد. درود بر روح فرزندان امام، حاج آقا مصطفی و حاج احمد آقا که در راه انقلاب تلاش و فداکاری کردند.
2727
