خبرگزاری مهر-گروه فرهنگ: دعوت شده ایم برای گردهم آیی در خانه. همان که آقای نویسنده آجر به آجرش را خودش روی هم گذاشت. در سالهایی که همسر نویسنده اش در ایران نبود. او برایش خانه را می ساخت تا وقتی بار دیگر او را در وطنش و در کنار خود دید، تحفه ای برایش به ارمغان داشته باشد. تحفه‌ای برای او و برای همه آنانکه دل در گرو او و آنچه از آنها باقی است داشته و خواهند داشت.
شش سال بدون صاحب ماند. مدت زیادی است اما خانه چنان نگاهت می‌کند که انگار دوباره همان دست‌ها، به کار مشغولند و این بار برای جلال و سیمین‌های دیگری خانه را روی پا نگاه می‌دارند. دیوارها همان دیوارهاست ولی سفیدتر. کف‌پوش و پنجره و در و حتی کاشی‌های لب پنجره و دستگیره‌ها و آجر چین کنار باغچه. همه چیز همان است که بود اما انگار از نوساخته باشند. انگار زنگار و زخم و دردهای همه این سال‌ها از رویش برداشته شده است و حالا خانه دوباره مهیاست برای میهمانی. برای میزبانی. برای آغوش باز کردن به روی کلمه.
به دعوت محمد حسین دانایی خواهرزاده جلال آل احمد جمعی از اهالی فرهنگ و رسانه عصر روز گذشته در خانه سمین دانشور و جلال‌آل احمد گردهم جمع آمدند تا در جریان فرآیند بازسازی این بنای تاریخی قرار بگیرند.
آنچه این روزها در فرآیند بازسازی این خانه قابل توجه است وسواس و دقت نظر فراوانی است که برای حفظ بافت و ساختار این خانه به کار گرفته شده است. تمامی اجزا خانه ، مانند سابق بر جای خود باقی است و چیزی دستخوش تغییر نشده است. اما به جای آن سعی شده تا با استفاده از تکنیک‌های معماری خانه با همان سبک و سیاق بازسازی شود. برای همین منظور است که حتی برای تجدید رنگ درها از آنها با روش‌های نوین رنگ برداری شده و همان در و پنجره قدیمی و نوستالژیک دوباره مانند سابق و با همان رنگ قدیمی ابتدایی خود، بر جای قرار گرفته‌اند.
نمایی از کتابخانه جلال‌آل احمد و سیمین دانشور
در حوزه مرمت دیوارهای بخش شرقی خانه که در آستانه ریزش قرار داشته است با همان مصالح قدیمی، از نو ساخته شده‌اند به گونه‌ای که اصالت بنا از دست نرفته است و با ساختار ابتدایی ساخت خانه تفاوتی حاصل نشده است. در کف خانه کانال‌هایی به منظور گردش هوا و دفع ضرر رطوبت تعبیه شده است و در سقف پس از جمع آوری شیروانی و مقاوم سازی درباره رطوبت، دوباره همان ساختار شیروانی احیا شده است.
نمایی از اتاق نشیمن منزل سیمین و جلال پس از بازسازی
آب‌انبار قدیمی خانه که سال‌ها بود کسی از وجودش خبری نداشت، با مطالعه یادداشت‌ها و نامه‌های سیمین و جلال در بخش غربی خانه پیدا و مرمت و احیا شده است و حالا می‌توان به راحتی برای آینده آن فکر کرد. اتاق سیمن هم پس از مرمت و نقاشی مهیای وسائلش شده است و مهمتر از همه کتابخانه قدیمی و محل کار جلال است که به همان سبک و سیاق چند دهه خود و با همان رنگی که پیش از آن بود، بار دیگر مهیا شده است تا پذیرای یادگاری های مکتوب سیمین و جلال باشد.
نمایی از اتاق نشیمن منزل سیمین و جلال پس از بازسازی
در جریان بازدید روز گذشته در کنار معاون شرکت توسعه فضاهای فرهنگی و نیز پیمانکار این پروژه، جمعی از اهالی فرهنگ از جمله محمود دولت‌آبادی، جواد مجابی، فریدون مجلسی و... نیز حضور داشتند. که پس از پایان بازدید با تشکر از اقدامات صورت گرفته پیشنهاد دادند این مرکز در دو بخش موزه‌ای و بخش عمومی بتواند به زودی پذیرای داستان‌نویسان جوان و جوانان علاقه‌مند به مطالعه و نویسندگی قرار بگیرد. همچنین پیشنهاد این جمع مبنی بر ایجاد هیت‌امنایی از نویسندگان صاحب نام برای اداره این مرکز فرهنگی در آینده ارائه شد.
با وجود اینکه معاون شرکت توسعه فضاهای فرهنگی در این دیدار از بازگشایی این خانه برای عموم تا چهل روز دیگر خبر داد اما کماکان چند مشکل در راه احیا کامل این منزل تاریخی باقی‌مانده است. نخست مشکل بازسازی و مرمت اشیا و لوازم خانه به شکلی است که اصالت تاریخی آنها از بین نرود. دوم مشکل تامین گرمایش و سرمایش عمومی در منزل است به نحوی که به ساختار کلاسیک آن لطمه وارد نکند. مساله بعدی ساخت و نصب تندیس‌هایی از دو نویسنده است که هنوز به سرانجام نرسیده و در نهایت ایجاد بخش ویدئو آرت و نمایشگاهی در این مرکز.
