فرادید؛ پس از آنکه در ژوئن 1941 یعنی تیرماه سال 1320 شمسی نیروهای آلمان نازی علی رغم پیمان عدم تخاصم به شوروی حمله کردند تنها یک راه برای رساندن آذوقه و مهمات به شوروی مانده بود و آن هم ایران بود.
به گزارش مجله تاریخ فرادید، در شهریورماه سال 1320 شمسی یعنی 65 روز پس از حمله آلمان به شوروی، متفقین با وجود اعلام بی طرفی از شمال و جنوب به ایران حمله کردند. هرچند دلیل این حمله حضور عناصر آلمانی در ایران عنوان شده بود اما عموم تحلیلگران و مورخین بر این اتفاق نظر دارند که رساندن آذوقه، اسلحه و مهمات به شوروی عامل اصلی اشغال خاک ایران بود.
از آنجا که در آن زمان هنوز مسیر دریائی تا خلیج فارس در کنترل نیروی دریایی بریتانیا بود و راه‌های جاده ای و راه آهن ایران نیز از جنوب تا شمال به تازگی به کمک مهندسان آلمانی ساخته شده بود، این انتخاب برای متفقین گزینه مطلوب بود. به علاوه اینکه آنها می‌توانستند از ارزاق و آذوقه مردم ایران هم برای کمک به جبهه شوروی استفاده کنند؛ اقدامی که به بحران و قحطی در ایران منجر شد.
بنا به برخی گزارشات تاریخی در مدت اشغال ایران بیش از 4 میلیون تن مواد غذایی و آذوقه از طریق راه‌های ایران برای شوروی ارسال شد. این رقم اقلام خوراکی، کنسروهای وارداتی از بنادر جنوبی و گندم، حبوبات و گوشت تولید ایران را شامل می‌شد.
موید این گزارشات اما تصاویری است که از صف کامیون های امریکایی در جاده های ایران برجای مانده است؛ "نیک پارینو" عکاس و خبرنگار امریکایی کسی است که همراه با کاروانی از کامیون ها جاده جنوب تا آذربایجان شوروی را طی کرده است. او در کنار عکاسی از بیابان‌ها و جاده ها در طول مسیر به طور ویژه از رانندگان کامیونی که مامور رساندن آذوقه به شوروی بودند نیز عکاسی کرده است.
