افکاری که شما را نابود می‌کند!

فرادید؛ در زندگی هر فردی به غیر از تغذیه و سلامت جسمی، تغذیه و سلامتی روحی هم بسیار مهم است. اگر فردی به ویتامین‌های بدن خود دقت کند ولی اصلاً به روانش رسیدگی نکند کم‌کم این بیماری‌های روحی تبدیل به بیماری جسمی می‌شود که تأثیرش به مراتب بدتر از یک بیماری عادی است.

 

به گزارش فرادید؛ یکی از راه‌هایی که به شما کمک می‌کند روح آرام‌تری داشته باشید فکر نکردن به مسائل منفی است. در اینجا ما چند نمونه از این افکار منفی را به شما معرفی می‌کنیم، افکاری که می‌تواند مثل سم روح شما را بخورد.

 

بعضی‌ها اعتقاد دارند باید در زندگی سخت کار کنند تا بتوانند آینده خوبی داشته باشند. آنها با این فکر غلط که تفریح و سرگرمی در زندگی نیاز نیست همیشه خود را مشغول نگه می‌دارند و سعی می‌کنند بیشتر کار کنند تا زندگی. در این شرایط است که افراد به مرور از نظر روحی تحلیل می‌روند و فرسوده می‌شوند. یادتان باشد کار و تفریح برای زندگی سالم یک امر ضروری است. هر چقدر کار می‌کنید در کنار آن باید تفریح هم داشته باشید تا بتوانید انرژی برای ادامه کار پیدا کنید.

 

همان‌طور که خود شما از اینکه کسی بهتان امر و نهی کند خوشتان نمی‌آید مطمئن باشید دیگران هم همین حس را دارند. همه ما موقعیت‌هایی داشتیم که در آن تحت کنترل کسی بودیم. امر و نهی والدین، مدرسه قوانین کار و امثال اینها. فراموش نکنید اگر سعی کنید کسی را در مشت خود نگه‌دارید آن فرد راهی برای سرکشی پیدا خواهد کرد.

 

خیلی‌ها فکر می‌کنند در زمان عصبانیت اگر خشم خود را برون‌ریزی کنند و به دیگران پرخاش کنند از بار هیجانات و احساساتشان کاسته می‌شود و این کار را مفید می‌دانند. اما برون‌ریزی خشم در واقع یک خود ویرانگری است. اگر خشمگین شوید و با پرخاشگری برخورد کنید مردم نفوذ بیشتری بر شما خواهند داشت. پس بدانید خشم زمانی خوب است که با قاطعیت مطرح شود نه با پرخاشگری.

 

بعضی افراد فکر می‌کنند اگر هر ایرادی داشته باشند باید توسط دیگران پذیرفته شوند، به خصوص اعضای نزدیک خانواده باید تمام اخلاق و عادت‌های آنها را تحمل کنند. این طرز فکر اصلاً درست نیست و باعث عذاب شما می‌شود. عشق غیر مشروط فقط بین والدین و فرزندان کوچک اتفاق می‌افتد. در غیر این صورت این رفتار شماست که باعث می‌شود کسی عاشقتان شود یا از شما فاصله بگیرد.

 

درست است که مهربان بودن و انعطاف داشتن در زندگی برای بهتر شدن هر نوع رابطه‌ای خیلی خوب است، اما در حقیقت همیشه هم نمی‌شود با این وضع ادامه داد. کسانی که همیشه در مقابل رفتار بد دیگران کوتاه می‌آیند و با مهربانی می‌خواهند آن را رفع کنند در نهایت تبدیل به یک ماشین در اختیار می‌شوند که همیشه باید مهربان باشد. اگر روزی خلاف این کار را بکند مورد نفرت واقع می‌شود. پس سعی کنید در مهربان بودن کمی متعادل باشید.

 

بعضی‌ها همیشه فکر می‌کنند اگر دنبال بالاترین و بزرگ‌ترین هدف بروند بهترین هستند. اینکه آدم در زندگی هدف داشته باشد و بخواهد به کمال مطلوب برسد اصلاً چیز بدی نیست ولی اگر تمام زندگی شما معطوف شود به این کمال گرایی و هرگز به آنچه هستید راضی نباشید قطعاً شکست می‌خورید.

 

درست است که نه گفتن یک بخش مهم در روابط افراد است و باید مثل یک درس از بچگی آموزش داده شود اما نباید فکر کنید که همیشه با نه گفتن برنده می‌شوید. نه گفتن باید دلیل و منطقی داشته باشد. حتی زمانی که به فرزند خود می‌خواهید نه بگویید باید برایش دلیل بیاورید. این نه گفتن‌های بدون دلیل معتبر تنها باعث رنجش اطرافیان می‌شود.

 

این فکر همیشه در افراد ایجاد می‌شود که اگر در یک جر و بحث حرف آخر را بزنند و به قول معروف اتمام حجت کنند داستان ختم به خیر شده است. در صورتی که توپ و تشر زدن هرگز عشق به وجود نمی آورد و باعث جدایی و دوری آدم‌ها می‌شود. والدینی که زیاد به فرزندشان تذکر می‌دهند و به آنها القا می‌کنند که حرف ما حجت است و نباید دیگر حرفی بزنی در واقع مشغول تخریب یک ارتباط هستند.

 

یکی از غلط‌ترین تفکرات افراد این است که می‌خواهند همیشه و در هر شرایط راست‌گوی مطلق باشند. این کار نه تنها خیلی به نفع شما نیست بلکه در خیلی موارد می‌تواند به شدت به ضرر شما تمام شود. اگر شما صادقانه همه چیز را به هر کسی بگویید دیگر هیچ حریمی برای خودتان ندارید. این حرف به معنی دروغ گفتن نیست به معنی پنهان نگه داشتن بخشی از زندگی برای خودتان است. یادتان باشد بیان نا به جای حقیقت می‌تواند عذاب آور باشد.

 

خیلی‌ها دوست دارند در زندگی به تمام خواسته هایشان تمام و کمال برسند و اگر چند بار این اتفاق برایشان بیفتد این باور در آنها شکل می‌گیرد که در هر شرایط به هر چه می‌خواهند می‌رسند. اما باید بدانید که همه ما محدودیت هایی داریم که به ما اجازه نمی‌دهد هر چیزی را که می‌خواهیم به دست بیاوریم. موانع گاهی شخصی هستند و گاهی محیطی. اما در هر حال رسیدن به هر آنچه بخواهیم امکان پذیر نیست.

 

هیچ فردی در دنیا کامل نیست. همه ما به شخص دیگری احتیاج داریم تا بعضی کارهای ما را انجام دهد. این موضوع با توجه به توان افراد و نوع نیازشان متفاوت است. اینکه یک شخص بخواهد خودش به تنهایی همه کارها را انجام دهد یکجا زمین می‌خورد و این حس شکست بیشترین ضربه را به او خواهد زد.

 

 

وقتی اتفاقی می‌افتد اگر بخواهید دنبال مقصر بگردید به مشکل برمی‌خورید. اول اینکه پیدا کردن مقصر اصلاً مشکل را حل کمی کند. دوم اینکه بیشتر باعث بروز جر و بحث می‌شود و مشکل را بیشتر می‌کند. سرزنش کردن دیگران و مقصر دانستن آنها باعث پایین آمدن عزت نفس به خصوص در بچه‌ها می‌شود. به عبارتی هر کس باید بتواند مسئولیت کار خودش را برعهده بگیرد. 

این روش تربیتی مدت‌هاست منسوخ شده و برای آن جایگزین‌های زیادی گذاشته‌اند. اما هنوز برخی افراد به تنبیه اعتقاد دارند. تنبیه تنها به طور موقت رفتارهای آزار دهنده یا ناخواسته را کم می‌کند اما تأثیر دائمی ندارد. همچنین تنبیه باعث بیگانگی می‌شود و هیچ مشکلی را حل نمی‌کند. بیشتر پژوهش‌های روان‌شناختی نشان می‌دهد که تقویت پاسخ‌های مثبت یادگیری را افزایش می‌دهد.

 

بسیاری از افراد با این باور که باید احساسات واقعی‌شان را مخفی نگه دارند سالها خود را آزار می‌دهند. آنها فکر می‌کنند عاقلانه است اگر هرگز حس واقعی خود را نشان ندهند. اما باید بدانید که زیادی تودار بودن همان‌قدر بد است که زیادی آشکار بودن. پس در بروز احساسات خود تعلل نکنید فقط بدانید کجا این احساسات را نشان می‌دهید.

 

درست است که احترام به والدین و گوش دادن به حرف و تجربیات آنها برای همه مفید است، اما اگر بخواهید دقیقاً مطابق دیدگاه آنها زندگی کنید یا برای دل‌شاد کردن آنها کارهایی را بکنید که دوست ندارید پس دیگر خود واقعی‌تان را از دست می‌دهید. سعی کنید برای خوشحال کردن آنها از روش‌های دیگری استفاده کنید تا بتوانید هم آنها را داشته باشید هم زندگی شخصی خودتان را.

 

تفکر «به شدت کار کن و پول زیادی به دست بیاور» باعث شده برخی افراد زندگی سختی داشته باشند. آنها انقدر کار می‌کنند برای به دست آوردن پول که یادشان می‌رود بخش‌های دیگری هم در زندگی هست که می‌تواند برای آنها نشاط آور باشد. اعتیاد به کار شبیه اعتیاد به مواد مخدر است. بهتر است پول را برای زندگی بهتری به دست بیاورید.

 

برخی خاطرات و تجربیات تلخ کودکی در افراد به شکلی نهادینه می‌شود که تا بزرگ‌سالی هم با آنها همراه است. اگر فردی در کودکی یا گذشته خود مشکلاتی داشته و تحقیر شده یا افرادی بودند که باعث آزارش شدند، نباید بگذارد این فکر در بزرگ‌سالی بر او غلبه کند. او باید بداند با افکاری مثل «من همیشه قربانی هستم» «من بی کفایت هستم» یا جملاتی مشابه این نباید زندگی امروزش را فدای اتفاقات گذشته کند.

 

بهتر است صادقانه نقاط قوت خودتان را بدون تکبر باور کنید و آنها را بیان کنید. اگر بی‌دلیل مهارت‌های خود را پنهان کنید در عمل افراد فکر می‌کنند شما برای شکست دادن آنها دروغ گفته‌اید. پس همیشه متواضع بودن خوب نیست و به همان اندازه غرور بی‌جا داشتن هم در روابط شما خطرناک است. اگر کارهایی هست که آنها را خوب انجام می‌دهید اجازه دهید استعدادها و توانایی‌هایتان شناخته شوند.

 

این تفکر به شدت اشتباه است و باعث برهم خوردن روابط زناشویی شما خواهد شد. یادتان باشد همسر شما موظف نیست عاشق خانواده‌تان باشد. احساسات هر شخص یکی از حقوق اوست که نمی‌توان به زور آن را تغییر داد. شما فقط می‌توانید از همسرتان بخواهید با خانواده شما درست برخورد کند. ولی نباید برای احساسات او قانون تعیین کنید.

 

درست است که همه آدم‌های مهربان و بی دردسر را دوست دارند اما اگر شما همیشه برای خوشایند دیگران زندگی کنید و بخواهید با همه مهربان باشید دیگر خود واقعی‌تان نیستید و فقط برای دیگران رفتار می‌کنید. اگر بنا بر دلایلی فردی را آزار داده‌اید و او از شما متنفر است می‌توانید با اصلاح رفتارتان او را خوشحال کنید ولی اگر فردی از سر حسادت و کینه بی دلیلی با شما خصومت دارد لزومی ندارد برای دل‌خوش کردن او رفتار خودتان را تغییر دهید.

 

بعضی‌ها همیشه از خودشان بیش از حد توقع دارند، آنها فکر می‌کنند باید به زندگی مثل مسابقه نگاه کنند و اگر در این مسابقه برنده نشوند خود را شکست خورده می‌دانند. در صورتی که این افکار باعث تخریب زندگی و روحیه شما می‌شود. شما باید برای خودتان حد و مرز مشخصی داشته باشید و لزوماً موفق نشدن در هر کاری را به نام شکست خوردن برای خود تمام نکنید. سعی کنید از کاری که می‌کنید لذت ببرید تا همیشه برنده باشید.

 

*منبع : کتاب 40 فکر سمی

 

نویسندگان:  دکتر آرنولد لازاروس
                دکتر کلیفورد لازاروس
                 دکتر آلن فی

 

مترجمان: شمس الدین حسینی، الهام آرام نیا