روزنامه جام جم: ارژنگ امیرفضلی، بازیگر شناخته‌شده‌ای است که حضور او در مجموعه‌های طنز «ساعت خوش»، «هژیرها»، سریال‌های «شمس‌العماره»، «تبریز در مه» و فیلم‌های سینمایی «اخراجی‌ها»، «شام عروسی» و... در یاد‌ها مانده است. او که قابلیت‌های زیادی در بازیگری دارد در سال‌های اخیر بخصوص، یا خود نخواسته یا شرایط مهیا نشده تا تمام توانایی‌های خود را در این عرصه بروز دهد. به بهانه بازی امیرفضلی در فیلم سینمایی «چهار اصفهانی در بغداد» به کارگردانی سیدمحمدرضا ممتاز با او به گفت‌وگو نشستیم.
بعد از آن‌همه پرکاری که در دهه 70 داشتید، چه شد که در سال‌های اخیر حضورتان در سینما و تلویزیون کمرنگ شده است؟
سال‌هاست سینما و تلویزیون مرا کنار گذاشته و واقعا نمی‌دانم چرا؟ البته خودم هم مقداری در انتخاب‌هایم سختگیرتر شد‌ه‌ام و دیگر در کارهای آیتمی تلویزیون بازی نمی‌کنم. چون در دوره‌ای احساس کردم هرچه خلاقیت داشتم در همان زمانی که کارهای آیتمی در اوج بود، نشان دادم و بیش از این اگر بخواهم در این زمینه کار کنم به ورطه تکرار و کلیشه می‌افتم. من الان شاید نقش بد را قبول کنم، اما دیگر زیر بار نقش‌های کلیشه‌ای نمی‌روم. چون نمی‌خواهم در ذهن مردم طرد شوم.
شغل دیگری غیر از بازیگری دارید؟
نه، من فقط بازیگری بلدم.
گویا فعالیت‌تان را با تئاتر آغاز کردید؟
بله، البته ما از نسل بازیگرانی هستیم که عاشق بازیگری بودیم، آن زمان فقط برای علاقه‌مان بازی می‌کردیم، اما امروز بیشتر جوانانی که به سمت بازیگری می‌آیند به دنبال شهرت هستند و من همیشه از آنها می‌پرسم دنبال بازیگری هستید یا شهرت؟ جوانان علاقه‌مند به بازیگری اول باید با خودشان روراست باشند و ببینند آیا می‌توانند بازیگر خوبی شوند یا خیر؟ نه این‌که از روی اشتباه، سال‌ها زندگی‌شان را در پی بازیگری هدر دهند و در آخر هم ببینند که در این عرصه راه به جایی نبرده‌اند.
زمانی‌که با «ساعت خوش» در اوج شهرت و محبوبیت بودید، فکر می‌کردید عرصه تصویر این قدر بی‌رحم باشد که شما به مرور در حاشیه قرار بگیرید؟
البته سر «ساعت خوش» هم فقط کمی از کار و موقعیتم لذت می‌بردم و باقی همه خستگی بود و خستگی. آن زمان به قدری حجم واکنش‌های مردم زیاد بود که حتی پیش می‌آمد از دستشان فرار کنم. «ساعت‌خوش» که تمام شد، هرکدام از بچه‌ها رفتند به سمتی. آن‌موقع فکر می‌کردم چه آینده درخشانی پیش‌رویم است. فکر می‌کردم قرار است با گروه‌های معتبر سینمایی کار کنم و در فیلم‌هایی بازی کنم که مردم برای دیدن آنها صف‌های طولانی می‌بندند، اما نشد و واقعا نمی‌دانم چرا نشد!
آقای ممتاز چطور شما را برای بازی در «چهار اصفهانی در بغداد» انتخاب کرد و این نقش چه ویژگی‌هایی داشت که آن را پذیرفتید؟
بعد از این که فیلمنامه را خواندم، از داستان و نقش خوشم آمد، ضمن این‌که بازیگران خوبی مثل اکبر عبدی، نسرین مقانلو و قاسم زارع هم در این کار بودند و حضور آنها مرا برای بازی در این فیلم دلگرم می‌کرد.
از نتیجه کارتان بر پرده سینما راضی بودید؟
نمی‌دانم. راستش را بخواهید، من اصلا سینما نمی‌روم و می‌گذارم هر وقت دی‌وی‌دی فیلم‌ها بیرون آمد، آنها را در خانه نگاه می‌کنم.
چقدر در فضاهای مجازی حضور دارید؟
اصلا حوصله این‌جور فضاها و کارها را ندارم و شاید روزی نیم تا یک ساعت را به باز کردن صفحات مجازی اختصاص دهم. من حوصله حرف‌های خسته‌کننده و تکراری را که در گروه‌های تلگرامی گفته می‌شود، ندارم و خودم را با این کارها خسته نمی‌کنم. هر‌کسی می‌خواهد حال آدم را بپرسد، می‌تواند تلفن بزند و احوالپرسی کند. دیگر چه لزومی است به این تلگرام و تلگرام‌بازی؟
کمدی جنگی
چهار اصفهانی در بغداد به تهیه‌کنندگی داریوش باباییان یک کمدی در حوزه سینمای دفاع مقدس است و روایتگر زندگی خانواده‌ای اصفهانی است که با وجود مشکلاتی که دارند، درگیر جنگ می‌شوند. این فیلم بیشتر درباره مسائل حاشیه‌ای جنگ و کسانی است که از داخل شهرها درگیر جنگ بوده‌اند. در این فیلم، بازیگرانی چون اکبر عبدی، نسرین مقانلو، جعفر دهقان، قاسم زارع، ارژنگ امیرفضلی و پوراندخت مهیمن به ایفای نقش پرداخته‌اند.
