به گزارش ایسنا، مرحوم عباس نواصرزاده، مدافع میانی فوتبال خوزستان بود که پیش از انقلاب به واسطه فوتبال و اخلاق خوبش معروف بود. او پس از دوران انقلاب و زمانی که کفش‌هایش را آویخت، در امور اجرایی، چون سرپرستی تیم فولادخوزستان مشغول به فعالیت شد و در سال 84 که فولاد در لیگ برتر ایران جام قهرمانی را بالای سر برد، نواصرزاده نیز به عنوان سرپرست تیم، در آن موفقیت نقش بسزایی داشت.
او در یک سال اخیر پس از تحمل درد ناشی از بیماری، جان به جان آفرین تسلیم کرد تا خوزستان از وجود مرد بزرگی چون نواصرزاده محروم شود.
برای آشنایی بیشتر با اخلاق، منش و فوتبال زنده‌یاد نواصرزاده، پای صحبت‌های دو تن از هم‌تیمی‌های وی نشستیم.
بازیکنان زیادی را به فوتبال معرفی کرد
ابراهیم قاسم‌پور، یکی از مربیان فوتبال ایران و از هم‌تیمی‌های مرحوم نواصرزاده درخصوص او، گفت: او فوتبالیستی بود که در همان سن 16، 17 سالگی از نظر اخلاقی بسیار خوب و خوش برخورد بود. همیشه با خنده با دیگران رفتار می‌کرد و در آن سن و سال که معمولا جوانان شلوغ هستند، او متانت خاصی داشت و باوقار بود. نواصرزاده به تیم‌های فوتبال خوزستان خیلی کمک کرد و بازیکنان بسیاری را در رده‌های سنی باشگاه فولاد شناسایی و به تیم بزرگسالان معرفی کرد.
در دوران فوتبالی، به حقش نرسید
وی با بیان این‌که نواصرزاده از نظر اخلاقی شاخص بود و جای تاسف دارد که دیگر بین ما نیست، عنوان کرد: هیچ وقت ندیدم که او عصبانی شود و برخورد تندی با کسی داشته باشند. همیشه در سخت‌ترین شرایط هم لبخند به لب داشت. البته نواصرزاده علی رغم این که فوتبالیست خیلی خوبی بود، شاید در دوران فوتبالی‌اش به حقش نرسید. او توانایی بالایی در فوتبال داشت.
قاسم‌پور بیان کرد: چنین افرادی می‌توانند الگوهای خیلی خوبی برای جوانان باشند. نواصرزاده خدمات زیادی به فوتبال اهواز ارائه داد و همین خدمات باعث شد که اکنون بسیار از او یاد شود و به نوعی او خیلی از بازیکنان فعلی و دهه قبل را وارد فوتبال کرد.
همچنین سیدمهدی ابوس، یکی دیگر از هم‌بازی‌های مرحوم عباس نواصرزاده با تمجید از وی، گفت: او در گذشته در تیم‌هایی چون پاس و جنوب اهواز بازی می‌کرد. همچنین در مسابقاتی که پیش از انقلاب برگزار می‌شد، به عنوان کاپیتان تیم منتخب خوزستان حضور داشت.
اتفاقی که نواصرزاده را از فوتبال دور کرد
وی با بیان خاطره‌ای از مرحوم نواصرزاده، گفت: در مسابقات این جام تیم منتخب خوزستان موفق شد عنوان قهرمانی را از آن خود کند و او همان موقع به عنوان یکی از بهترین بازیکنان معرفی شد و زمانی که قرار بود به عنوان کاپیتان، جام قهرمانی را از ولی‌عهد بگیرد، باید دست فرزند شاه مخلوع را می‌بوسید ولی وقتی برای گرفتن جام در محل مورد نظر حاضر شد، با توجه به جوان بودن، فراموش کرد که باید دست او را ببوسد و همین باعث شد که علی‌رغم این که برای تیم‌ملی هم انتخاب شده بود، عملا از فوتبال دور و کنار گذاشته شود.
این بازیکن سابق فوتبال خوزستان افزود: او پس از دوران انقلاب نیز در امور مدیریتی و سرپرستی تیم‌های فوتبال، خدمات بسیاری داشت که از جمله آن می‌توان به سرپرستی او در تیم فوتبال فولادخوزستان اشاره کرد. او به پهلوانی، خوش مرام بودن و فوتبالیستی ارزشی و ورزشی، معروف بود. او که در مسابقات این جام به عنوان یکی از بهترین‌های این رقابت‌ها معرفی شد، علی رغم جوان بودنش، به بکن باوئر یا همان قیصر فوتبال آلمان معروف شد.
ابوس بیان کرد: مرحوم نواصرزاده از فوتبالیست‌های تاثیرگذار آن دوره محسوب می‌شد و رفتار او به صورتی بود که همه از سرخابی‌ها تا جنوبی‌ها او را دوست داشته باشند.
وی گفت: نواصرزاده در یک خانواده ورزشی رشد کرد و پدرش که اوفی نام داشت یکی از بازیکنان خوب و مطرح سال‌های بسیار دور فوتبال خوزستان بود. همچنین برادرش علی، فوتبالیستی بود که به سیم خاردار معروف بود.
