آیتالله عباس قائم مقامی در گفت و گو با خبرآنلاین، ادامه داد: این تعبیر خود قرآن است: «مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ کَذِباً- انعام/21» بقیه اگر دروغ بگویند، بی انصافی کنند و تضییع حقوق بکنند، اگر قدرت طلبی و ثروت اندوزی و تکبر کنند و چه و چه و چه ...، ظلم کرده اند و عملشان زشت و قبیح است؛ اما در مورد ما ، به تعبیر قرآن کریم «أَظْلَم» است. یعنی این ظلمی افزون و فاعل آن ظالم تر است. چون در اینجا لازمه ظلم و زشتی ای که منسوبان به دین انجام می دهند آن است که عملکرد آنان به نام خدا و دین نوشته شود و این، مصداق افترا و تهمت بر خدا است.
به گفته این عضو جامعه روحانیت مبارز، دیگران حتی اگر به نام روشنفکری دینی هم سخنی بگویند که نقد پذیر و یا نادرست باشد ، افترا به خداوند نمی زنند. حتی آن کسی که توحید و یگانگی حقیقت مطلق را انکار می کند در بدترین شرایط ، به تصریح قرآن ، عمل او مصداق «ظلم بزرگ» می شود(إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ - لقمان/13). اما عمل و گفتار نادرست منسوبان به دین ، مصداق " أظلم " است که در هیچ مورد دیگری جز در مورد " إفتراء علی الله" قرآن این تعبیر را بکار نبرده است.
مشروح این گفت و گو را اینجا بخوانید.
2727
