خبرگزاری ایسنا: "اگر این نظریه را بپذیریم که عربستان سعد حریری را به ریاض احضار و مجبور به استعفا کرد تا بحران سیاسی را در لبنان به وجود بیاورد و آشوب کنونی تأثیر منفی بر ایران و هم پیمانانش به ویژه حزب الله برجای گذاشته باشد، باید بگوییم که این طرح عربستان درست نتیجه عکس داد؛ نتیجه‌ای که به نفع دشمنانش تمام شده و نفوذش را کاهش داده و این کشور را در تنگنا و انزوای بین المللی و چه بسا منطقه‌ای قرار می‌دهد."
عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه مستقل رأی الیوم در تحلیلی نوشت: «قبل از اینکه وارد بحث و تحلیل شویم باید بر چند نکته اساسی تأکید کنیم که عبارت از مداخله فرانسه و امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور این کشور در بحران و اعزام ژان ایو لودریان، وزیر خارجه‌اش به ریاض و تهدید به رجوع به شورای امنیت در صورت اجازه ندادن به سعد حریری، نخست‌وزیر مستعفی لبنان برای ترک عربستان و استقبال گرم از حریری در کاخ الیزه است. همگی این‌ها نکاتی هستند که "بازداشت" حریری به دست عربستان را تأیید می‌کنند نه تکذیب.
زیگمار گابریل، وزیر خارجه آلمان خشم‌آمیزترین موضع را از جانب کشورهای اروپایی اتخاذ کرد. وی خواهان اتخاذ موضع مشترکی از سوی اتحادیه اروپا شده بود که بر این مسئله تأکید داشته باشند که روحیه ماجراجویی که از چند ماه پیش در خاورمیانه در حال گسترش است (در اشاره به بازداشت حریری و دیگر تحولات) هرگز مورد قبول واقع نخواهد شد و اروپا هرگز درباره آن ساکت نخواهد نشست. این موضع قوی که عربستان را به احضار سفیرش در برلین واداشت پیامی بود مبنی بر اینکه طاقت و تحمل اروپا به سر آمده است.
نمی‌دانیم واکنش حریری در قبال بحران و پیامدهای آن و سیاست‌ها و مواضعی که در مرحله آتی اتخاذ خواهد شد، چه خواهد بود. ما احتمال می‌دهیم که وی سکوت اختیار کند و به صورت مستقیم با جزئیات بحران برخورد نداشته باشند. حریری عربستان را دوست دارد و در آن متولد شده است. پدرش تمامی سرمایه‌گذاری‌هایش در عربستان بوده است. علاوه بر همه این‌ها حریری یک مرد انقلابی چپ‌گرا نیست درنتیجه تا حدی از روابطش و منافع و خانواده‌اش را در عربستان حفظ خواهد کرد.
سه تن از این بحران عمیق به عنوان "قهرمان" بیرون آمده و به محبوبیت مردمی گسترده‌ای دست یافتند:
اول: حریری که از همبستگی بی سابقه‌ای از سوی مردم جهان عرب و لبنان برخوردار شد اما ادامه این محبوبیت و همبستگی به مواضع آتی وی و سیاست‌هایش و مدت اقامتش در لبنان بستگی دارد.
دوم: میشل عون، رئیس‌جمهور لبنان که با مسئولیت‌پذیری و مهارت بالا این بحران را اداره کرد چه از ناحیه شجاعتش و جرأتش و چه از ناحیه پافشاری‌اش بر احتمال بازداشت بودن حریری در لبنان و نپذیرفتن استعفای حریری تا زمان دیدار با وی و شنیدن این حرف از او.
سوم: امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه که "آزادی حریری" را مسئله خود و کشورش دانست و تلاش زیادی کرد تا موفق شد حریری را به عنوان یک مهمان عزیز به فرانسه بیاورد. وی ثابت کرد که فرانسه همچنان "مادر دلسوز" لبنان است.
بحران بازداشت حریری همچنان در رأس طرح آمریکا و عربستان درباره لبنان قرار دارد، چراکه این بحران سیاسی به منزله اعلام جنگ علیه حزب الله و نفوذ ایران و کشاندن کشور به جنگ داخلی بود. این طرح با اینکه با رفتن حریری از ریاض به پاریس شکست خورده اما احتمال اجرای مجدد آن همچنان وجود دارد.
گابریل درباره خطراتی که در آینده لبنان را تهدید می‌کند بیان بسیار قوی داشت نه با صحبت کردنش درباره "سیاست ماجراجویی" بلکه زمانی که با صدای بلند هشدار داد که لبنان مجددا با تهدیدات خطرناک سیاسی و شاید نظامی روبروست برای همین نیاز داریم حریری بازگردد. وی گفت که لبنان نباید به بازیچه‌ای برای عربستان و دیگر کشورها تبدیل شود.
ما امیدواریم که حریری صلابت و جسارت رفیق حریری، نخست‌وزیر فقید لبنان و دوراندیشی و عشق به لبنان را داشته باشد و به معامله‌ای که امنیت و ثبات را برای این کشور محقق کرده ادامه بدهد؛ معامله‌ای که شبح جنگ سوم را از لبنان دور کرد و وی را به رغم مخالفت بسیاری از اعضای احزاب لبنانی به پست نخست‌وزیری رساند.
آیا حریری در این شریط حساس از تاریخ لبنان این کار را انجام داده و به مسئولیت‌هایش در این زمینه عمل خواهد کرد؟ امیدواریم این اتفاق بیفتد.»
