-*دکترحسین آخانی: زلزله در ایران نه تازه است و نه اتفاق آن به دوره و دولت خاصی تعلق داشته است. این کشور در خط زلزله است و برای حفظ جان مردم، دولت‌ها باید - تأکید می‌کنم باید - برنامه داشته باشند و برای آن از بودجه‌های عمومی هزینه کنند.
به گزارش به نقل از همشهری آنلاین، افراد را آموزش دهند، مقررات جدی برای رعایت استانداردهای خانه‌سازی داشته باشند و نیروی تخصصی توانمند، دانشمند و مهندسانی مجرب تربیت کنند تا اگر زلزله رخ داد خسارات و تلفات آن کم باشد. کسی مانند آقای روحانی که سال‌ها در مجلس نماینده بوده‌اند، سال‌ها دبیر شورای‌عالی امنیت ملی بوده و 4.5سال گذشته رئیس‌جمهور هستند حتما این را خوب می‌دانند. می‌دانیم کشوری چون ژاپن، که به‌مراتب از ما زلزله‌خیز‌تر است، در این زمینه پیشرفت‌های شگرفی کرده است که نشان می‌دهد مقاوم‌سازی در مقابل زلزله شدنی است.
زلزله اخیر قصر شیرین هم مانند هر زلزله‌ای بسیار دردآور بود. غم‌انگیزتر تصاویر خانه‌های نوساخته شده مسکن مهر و تنها بیمارستان شهر بود که قاعدتا باید در ساخت آنها در مقابل زلزله دقت می‌شد. محاکمه و بازخواست کسانی که در ساخت و تأیید چنین ساختمان‌هایی دست داشته‌اند کوچک‌ترین انتظار مردم از دستگاه قضایی است. این هم مشمول آن ساختمان‌هایی می‌شود که در این زلزله خراب شدند و هم آن‌هایی که برای خراب شدن در صف نوبت زلزله‌های بعدی هستند.
در زلزله اخیر شاید متهم بخشی از خسارت‌های مربوط به مسکن مهر تا حدودی مشخص باشد. دولت پیشین را می‌توان به هزار و یک دلیل متهم بسیاری از مشکلات امروز ایران دانست. به‌خصوص آنکه فعلا دو جناح حاکم در کشور با او موافق نیستند. ولی آیا این کار، داغ را از دل مصیبت‌دیدگان این زلزله دور می‌کند؟
راه دوری نرویم. فاصله هوایی محل زلزله تا سد داریان فقط 100کیلومتر و سد سیمره 200کیلومتر است. ده‌ها سد دیگر در همین محدوده یا ساخته شده و یا در حال ساخت هستند. فرد مطلعی به من می‌گفت که برای ساخت سد داریان 27هزار میلیارد تومان هزینه شده است. همین 9 آبان روزنامه اطلاعات تیتر اول خود را به ساخت ده‌ها پروژه عظیم سدسازی اختصاص داده بود: «در ابرپروژه طرح ملی آب در قالب 61 طرح و 120پروژه در 12 استان با اعتباری معادل 6.2 میلیارد دلار و 18هزار و 600میلیارد تومان در حال اجراست. در اجرای این طرح 8میلیارد دلار با هدف توسعه و عمران غرب کشور در حوزه آب از صندوق توسعه ملی برداشت شد و در اجرای این طرح 200شرکت پیمانکار و 41شرکت مشاور مشغول به‌کار شدند و 259میلیون مترمکعب خاکبرداری و سنگ‌برداری انجام شده و 130کیلومتر تونل به روش مکانیزه حفر شده است».
آقای روحانی روستای هجیج و چشمه بل در اثر ساخت سد داریان به‌مراتب بدتر از زلزله اخیر آسیب دیدند. انسان وقتی دریاچه پشت سد داریان - که هنوز آبگیری آن کامل نشده است را می‌بیند - مو به تنش سیخ می‌شود که چگونه می‌توان رودخانه را کشت و مردمانی که قرن‌ها در مسیر این رودخانه - از مصب تا انتهای آن در دشت‌های جنوب عراق و خوزستان - که امروز به کانون ریزگرد تبدیل شده‌اند، را نادیده گرفت. چرا برای ساخت خانه می‌فرمایید مردم بروند وام بگیرند و خودشان خانه‌های محکم بسازند ولی برای اختصاص هزاران میلیارد تومان برای ساخت این سدها، دستگاه مسئول ساخت این سدها نه به ضجه‌های مردم محلی گوش می‌کند و نه به صدها متخصص و دردمندی که می‌گویند دستگاه سدسازی را متوقف کنید؛ دستگاهی که خاورمیانه را تهدید می‌کند. مگر جمعیت مرزنشین‌های ما در غرب کشور چند نفر است که می‌خواهید برایشان این همه سد بسازید؟
مگر توسعه فقط سدسازی است؟ مگر در ارومیه ده‌ها سد نساختید؟ آیا با این روند برای مردم ارومیه جز آینده‌ای بیمناک، دستاورد دیگری هم می‌توان تصور کرد؟ آیا شما تصاویر نابودی صدها تن سیب را در ارومیه ندیده‌اید؟ چرا به جای سدسازی به مردم در ساخت خانه‌های مقاوم کمک نمی‌کنید؟ چرا به جای سدسازی، صنعت نساجی و پوشاک را در منطقه توسعه نمی‌دهید تا بازار لباس و پارچه کشور در اشغال ترکیه در نیاید؟ چرا مردم منطقه باید اینقدر در فقر و فلاکت باشند که به کولبری بپردازند و هر از چند گاهی هم قربانی شوند؟ مگر پول صندوق توسعه ملی فقط برای سدسازان است؟ چرا آموزش، پژوهش، حمل‌ونقل عمومی و صدها راه دیگر برای توسعه پایدار در کشور به منابع این صندق دسترسی ندارند؟
شاید این نوشته من را آقای روحانی نخواند. ولی می‌دانم چند نفری از معاونان و مشاوران ایشان و وزرا حتما می‌خوانند. این نوشته را بدهید به آقای اردکانیان و از ایشان بخواهید این پروژ‌های سدسازی در غرب کشور را متوقف کنند و دولت هم پول آنها را نه برای ساخت صنعت در اصفهان، اراک، یزد، سمنان و کرمان که برای همین مردم دوست داشتنی مناطق مرزی در غرب و شرق کشور خرج کنند تا بی‌توجهی به آنها باعث نشود ساکنان آن مناطق، چون ساکنان روستای هجیج، به تروریست‌های داعش و طالبان بپیوندند و یا با کولبری جانشان را به خطر نیندازند. مسکن مهر و متهم آن را هم به دادگاه تاریخ بسپارید ولی شما کاری کنید که در آینده مورد مهر تاریخ قرار گیرید.