این روزها که همه ایران برای گرفتن دست مردم زلزله زده استان کرمانشاه بسیج شده، در هر گوشه‌ای تصویری از ایثار و ازخودگذشتگی به ثبت می‌رسد. تصاویری که شاید در کمتر کشوری بتوان نظیرشان را دید. خوشبختانه فداکاری و مهرورزی، نه نژاد می‌شناسد و نه مرز و ملیت. از همین روست که در این میان دیدن زوج گردشگر سوئیسی که در کنار امدادگران هلال احمر برای کمک‌رسانی به مناطق زلزله زده خود را به منطقه رسانده‌اند، حکایت دیگری است، حکایتی از جنس عشق و ایثار.
به گزارش ، ایران نوشت: زوج گردشگری که پنج هفته قبل به شوق دیدن اماکن تاریخی ایران با کاروان خود از مرز جلفا وارد کشور شدند و با شنیدن خبر زلزله کرمانشاه، سفر خود را نیمه کاره گذاشته و در ستاد داوطلبان هلال‌احمر شهرستان بهار و استان همدان مشغول کمک‌رسانی به مناطق زلزله زده شدند. دیدن همدلی مردم ایران برای کمک به ساکنان گرفتار استان کرمانشاه تصویری است که آنها هرگز فراموش نمی‌کنند و می‌گویند در هیچ نقطه‌ای از جهان با چنین همدلی مواجه نبوده‌اند. لوک و جولیا این روزها بدون خستگی در هلال احمر همدان مشغول آماده‌سازی کمک‌ها برای ارسال به مناطق زلزله زده هستند و می‌گویند تا هر زمانی که به کمک آنها نیاز باشد حضور خواهند داشت.
بهروز کارخانه، مدیرعامل جمعیت هلال احمر استان همدان، با بیان اینکه این زوج جهانگرد برای کمک به مردم زلزله زده کرمانشاه با نیمه کاره گذاشتن سفر خود در کنار دیگر داوطلبان هلال احمر استان همدان مشغول کمک‌رسانی هستند، گفت: لوک و جولیا توریست‌های جهانگردی هستند که با خودروی کاروان خود پنج هفته قبل وارد ایران شدند و زمانی که در لالجین مشغول بازدید از اماکن تاریخی و صنایع دستی این منطقه بودند متوجه خبر زلزله و ویرانی‌های آن در منطقه کرمانشاه شدند. آنها بلافاصله با حضور در هلال‌احمر شهرستان بهار اعلام کردند که داوطلب کمک هستند و می‌خواهند به مردم زلزله زده کرمانشاه کمک کنند. آنها اعلام کردند وقتی تلاش مردم را برای کمک‌رسانی دیده‌اند نمی‌توانند بی‌تفاوت باشند و می‌خواهند هر کاری که از آنها ساخته است انجام بدهند. جولیا عضو جمعیت صلیب سرخ در سوئیس است و برای کمک بسیار مصمم بود.
او و همسرش با پوشیدن لباس امدادگران هلال احمر در بسته‌بندی و جابه‌جایی کمک‌هایی که برای مردم زلزله زده در نظر گرفته شده بود کمک کردند و انگیزه بالای آنها و خستگی‌ناپذیری این زوج باعث بالا رفتن روحیه دیگر همکاران شد. آنها در این چند روز با حضور در هلال‌احمر تا آنجایی که توان داشتند کمک کردند.
لوک و جولیا (که خانواده‌شان در سوئیس نیز بیکار ننشسته و 4 میلیون تومان به حساب زلزله زده‌ها در ایران واریز کرده اند) در حالی که با چهره‌ای پرتلاش مشغول بسته‌بندی کمک‌های ارسالی به مناطق زلزله زده بودند در گفت‌و‌گو با خبرنگار ما از انگیزه انسانی این کار و لمس حس انساندوستی در میان مردم ایران گفتند. لوک با بیان اینکه مهندس فیزیک است و مدت‌ها قبل به همراه همسرش که یک تاجر و بازاریاب در شهر بازل سوئیس است تصمیم به جهانگردی گرفتند، گفت: پنج هفته قبل وارد ایران شدیم و می‌خواهیم برای کمک به مردم زلزله زده کرمانشاه چهار هفته دیگر نیز در ایران بمانیم. ما با خودروی کاروان سفرمان را آغاز کردیم و هر روز با طی مسافت 300 کیلومتری از اماکن تاریخی و دیدنی شهر بازدید می‌کنیم. ایران بسیار زیبا است و مردمان مهربانی دارد. تا به امروز به شهرهای کاشان، اصفهان، یزد و اهواز سفر کرده‌ایم و می‌خواستیم پس از بازدید از اماکن دیدنی و تاریخی استان همدان، از طریق خرم آباد به کرمانشاه سفر کنیم.
وی ادامه داد: در شهرستان بهار متوجه زلزله شدیم و از جنب و جوش مردم متوجه شدیم که آنها در حال کمک‌رسانی به مردم منطقه زلزله زده کرمانشاه هستند. نمی‌توانستیم بی‌تفاوت باشیم و تصمیم گرفتیم کاری انجام بدهیم. به مرکز هلال‌احمر رفتیم و برای کمک اعلام آمادگی کردیم. چند روزی است که همراه دیگر مردم این شهر و امدادگران هلال‌احمر مشغول ارسال کمک‌های لازم به منطقه زلزله هستیم و تا چند هفته در اینجا خواهیم ماند تا بتوانیم کمک بیشتری کنیم. همچنین مبلغ 700 هزار تومان آب معدنی تهیه کردیم و آنها را در اختیار هلال احمر قرار دادیم تا بین مردم منطقه زلزله زده توزیع کنند. همچنین در تماس با خانواده هایمان از آنها خواستیم تا برای تهیه مایحتاج مردم این منطقه کمک مالی کنند.
جولیا نیز با بیان اینکه تا به امروز چنین شور و همیاری بین مردم یک کشور ندیده بود، گفت: از دیدن مردمی که با پول خودشان مواد غذایی و آب تهیه می‌کنند و آنها را در اختیار مردم زلزله زده قرار می‌دهند تعجب کردیم. آنها این کارها را به شکل خود جوش انجام می‌دهند و هیچ کسی از آنها نخواسته است. ما به کشورهای زیادی سفر کرده‌ایم ولی تا به امروز چنین صحنه‌هایی ندیده بودیم. اینکه چرا نخواستیم در منطقه زلزله زده حضور پیدا کنیم به این علت بود که دیدن رنج و ناراحتی مردمی که اعضای خانواده یا خانه هایشان را از دست داده‌اند جذابیتی ندارد و نمی‌خواهیم شاهد غم و اندوه آنها باشیم و به همین خاطر احساس کردیم کیلومترها دور‌تر از محل حادثه می‌توانیم مفیدتر باشیم.
