تقریبا همه ما داستان قطع شبانه درخت های قدیمی خیابون ولیعصر تهران رو شنیدیم و عصبانی شدیم، افسوس خوردیم و حتی بعضی هامون اعتراض کردیم یا مثلا از آتیش گرفتن جنگل ها ناراحت می شیم و کلی راجع بهش صحبت می کنیم. اما بیاین چند دقیقه فکر کنیم و منصفانه جواب بدیم. چند نفرمون تا حالا با طبیعت مهربون بودیم؟ چند نفرمون غیر از ابراز دلسوزی برای طبیعت، بهش احترام گذاشتیم؟ منظورم فقط قطع درخت ها و آتیش زدن جنگل نیست. چندبار تا حالا وقتی با خونواده به پیک نیک رفتیم، از تاب بازی روی شاخه های درخت لذت بردیم؟ چقدر از مهارت خودمون توی کباب درست کردن پیش آشناها تعریف کردیم در حالیکه برای آتیش روشن کردن از شاخه های زنده درخت ها استفاده کردیم؟ طبیعت هم جون داره، نفس می کشه و زندگی می کنه. شاید به نظرتون این حرف ها کلیشه ای بیاد، اما کلیشه همیشه هم آزار دهنده نیست. آزار دهنده اینه که ما کاری انجام بدیم که مجبور به شنیدن چندباره کلیشه ها بشیم. همیشه شکستن کلیشه ها لذت بخشه، چون به آدم احساس قدرت و خاص بودن میده. اما گاهی این کار چیزی فراتر از یه حس شخصی ایجاد می کنه. کاری که الهام بخش میشه و حرکتی رو ایجاد می کنه که روزی می تونه باعث بهتر شدن دنیا بشه. جالبه بدونیم که در چند قدمی ما وقتی که مشغول کارهای روزمره خودمون هستیم و با مشکلاتی مثل آلودگی هوا سر و کله می زنیم، عده ای مشغول انجام حرکتی نوین و الهام بخش بودن. افرادی که در نیاوران تهران، یه مجتمع مسکونی رو بدون قطع حتی یک شاخه از درخت های اطراف طراحی کردن و آغازگر راه آشتی طبیعت و مدرنیته شدن.
پنجره ای رو به آشتی با طبیعت
محمدرضا نیکبخت، طراح این مجتمع اقامتی در تهران، تونسته انواع امکانات رفاهی رو در این بنا فراهم کنه بدون اینکه کوچیکترین آسیبی به درخت های اطراف وارد بشه. منطقه نیاوران تهران، درخت های قدیمی زیبایی داره که چهره شهر رو به رنگ سبز درآوردن و نفس کشیدن در اون منطقه رو آسونتر کردن. با توجه به قدمت و اهمیت این درخت ها کار این طراح و صاحبان ساختمون بسیار ستودنی و قابل تقدیره. مجتمع شامل 30 آپارتمان مسکونی میشه که متراژشون از 80 تا 300 متر مربع متفاوته. 3 طبقه زیرین هم در ساختمون وجود داره که شامل پارکینگ، موتورخونه مرکزی، انباری، زیرزمین، استخر، سالن اسپا و باشگاه ورزشیِ. درواقع طرح اصلی این ساختمون، دو بخش داره. بخش اصلی و بخش حیاط. در ساخت هر دو قسمت، محوریت اصلی، سالم موندن درخت ها بوده و زندگی در این مجتمع یه زندگی مسالمت آمیز بین انسان و طبیعته. چیزی که این روزها در همه جای دنیا خیلی کم دیده میشه، خصوصا در شهرهای شلوغ و پر از آلودگی مثل تهران. ما انسان ها حتی به زیستگاه اصلی درخت ها هم قدم میذاریم و به خاطر مقاصد خودمون، بدون توجه به عواقبش تخریبش می کنیم، چه برسه به وقتی که درخت ها مهمان محل سکونت ما میشن.
