به گزارش خبرنگار مهر، همیشه به خصوص در آغاز فصل سرما یادمان می‌افتد که در کنار خیابان‌های منتهی به بیمارستانهای بزرگ به‌ویژه بیمارستانهای خوب تهران انبوهی از مسافران شهرستانی چادر زده‌اند و یا خودروی خود را تبدیل به اتاقکی کرده‌اند که شب‌ها را در آنجا بمانند چون یکی از بستگانشان در بیمارستان بستری است و آنها باید در کنارش بمانند اما چون در تهران جایی را برای ماندن ندارند و یا وسعشان برای پرداخت هزینه اقامت در مراکز اقامتی تهران نمی‌رسد؛ چادرخوابی را در خیابان تجربه می‌کنند. فصل سرما که می‌شود آنها دور تا دور چادرها را مشما می‌کشند و یا داخل آن چراغ روشن می‌کنند تا از سرما نلرزند.
آنها که اوضاع بهتری دارند در ماشین می‌خوابند می‌توان این صحنه‌ها را هر شب تماشا کرد اما نه تنها در خیابان‌های اطراف بیمارستان‌ها بلکه همراهان بیماران در اتاق بیمارستان‌ها هم وضعیت خوبی ندارند در بسیاری از بیمارستان‌ها هنوز صندلی خشک و آهنی نقش یک تختخواب را برای همراه بیمار بازی می‌کند.
این وضعیت گاهی چند ماه ادامه دارد و حتما در خیلی از موارد بستگان بیمار هم مریض می‌شوند. این مسائل جدا از مشکلات روانی است که گریبان آنها را می‌گیرد آنها تنها و تنها به فکر مریض‌شان هستند که در بیمارستان بستری است. حالا این شرایط را می‌توان با جایی مانند کشور هند مقایسه کرد.
هنوز خیلی از افراد حضور پزشکان هندی در ایران را به خاطر می‌آورند هنوز هم اگر از آنها سوال شود حتما می‌گویند که پزشکان خوبی بودند. هنوز هم هندی‌ها در زمینه طب سنتی سرآمد هستند و داروهای گیاهی و سنتی آنها جوابگوی درمان خیلی از بیماری‌هاست. هندی‌ها حالا دیگر تنها به درمان بیماران فکر نمی‌کنند بلکه آنها برای همراهان بیماران نیز برنامه ریزی کرده‌اند و به هر بیمار و همراهش مانند یک گردشگر نگاه می‌کنند و تلاش می‌کنند که بیمار نیز حس نکند که در بیمارستان بستری است.
تنها ذکر یک نمونه می‌تواند بیانگر این برنامه ریزی هندی‌ها برای گردشگری سلامت خود باشد. اسکندر یک پیرمرد کویتی است که سه ماه است در مرکز درمانی آیورودا پانورناوا در ایالت کرالای هند به همراه همسر، پسر و دخترش زندگی می‌کند. او در این بیمارستان یک اتاق با همه وسایل دارد. پسر او به بیماری ام اس دچار شده و پزشکان برای او آرامش و قرار گرفتن در فضایی به دور از استرس را به همراه راههای درمانی دیگر تجویز کرده‌اند. او به خبرنگار مهر می‌گوید: این بخش از هند سرسبز است و در کنار جاذبه‌های طبیعی و دریا، مردم خونگرمی‌دارد. در کنار بیمارستان یک مرکز اقامتی هست که ما در آنجا ساکن شده‌ایم تا درمان پسرم انجام شود. پزشکان در کویت از روش‌های درمان شیمیایی ناامید شده بودند اما وقتی به اینجا آمدیم گفتند که باید دور از استرس باشد. در کنار مرکز اقامتی نه تنها بیمارستان وجود دارد بلکه فضاهایی نیز برای تفریح مهیا شده است. این بیمارستان استخر دارد و دریاچه‌ای که روی آن کلبه‌ای واقع شده در کنار همه درختان نخلی که اطرافش را پوشانده است. همچنین هر نوع ماساژ و روش‌های درمانی دیگر مانند یوگا و... نیز همین جا انجام می‌شود همه این خدمات با نرخ ارزانی ارائه می‌شود.
او ادامه می‌دهد: هند کشور ارزانی است. پس ما هند را برای اینکه یک تیر و چند نشان بزنیم انتخاب کردیم. از طرفی مشکلی برای گرفتن ویزا نداشتیم و می‌توانستیم در کنار پسرمان وقتی که درمان می‌شود، باشیم چه چیزی بهتر از این.
جایی که اسکندر و خانواده‌اش به آن مراجعه کرده‌اند تا با روش‌های مختلفی به درمان پسرشان بپردازند یک هتل بیمارستان به نام پانارناوا آیورودا در شهر کوچین است. اما خدماتی آنها می‌گیرند تنها شامل خدمات هتلی و یا درمانی نمی‌شود. همراهان بیمار به هیچ وجه در چنین فضایی حس نمی‌کنند که در یک بیمارستان اقامت کرده‌اند. چون هیچ چیزی جز مجموعه بیمارستانی آن شبیه به بیمارستان نیست. بیمار نیز چنین حسی دارد او می‌تواند هر زمان که خواست به اتاق نزد خانواده اش مراجعه کند و یا در کنار دریاچه با پدر و مادرش چای بنوشد و از فضای سرسبز آن لذت ببرد.
همراهان بیمار تا زمانی که در این مراکز اقامت دارند می‌توانند از خطوط هوایی ارزان فرودگاه کوچین نیز استفاده کرده و به شهرهای دیگر هند سفر کنند و یا حتی در کرالا و یا کوچین به مراکز گردشگری بروند. این خدمات و تورهای گردشگری را همین مراکز پانارناوا نیز می‌تواند به آنها ارائه کنند چون این مراکز نه تنها در زمینه درمان بیماری و طب سنتی دارای متخصص است بلکه مسئولان آن در زمینه گردشگری نیز می‌توانند خدمات دهند.
کرالا یک ایالت بزرگ در هند است که گردشگران اروپایی و آمریکایی و عرب زیادی دارد. چرا که هم سرسبز بوده و هم خدمات خوبی را به گردشگران ارائه می‌کند از سویی هند کشوری ارزانی است. بنابراین شهری مانند کوچین که یکی از شهرهای معروف آن است همیشه پر از گردشگرانی با ملیت‌های متفاوت است که بخشی از آنها برای درمان به این منطقه می‌آیند درمانی که تنها شامل خدمات پزشکی نمی‌شود. هندی‌ها در زمینه ماساژ و یوگا نیز سرآمد هستند به همین دلیل هندی‌ها سعی دارند تا گردشگران بیشتری را به این منطقه جذب کنند.
دکتر انور یکی از آنهاست که 6 مرکز درمانی _اقامتی به نام پونارناوا آیورودا دارد. او به خبرنگار مهر می‌گوید: 4 مرکز از این 6 مرکز در شهر کوچین (در ایالت کرالا) واقع شده‌اند. آیورودا در حقیقت از دو بخش تشکیل شده است «ایور» به معنای «زندگی» و «ودا» به معنای دانش است. به عبارتی «آیورودا» یعنی «دانش یا علم زندگی».قدمت اسناد پیدا شده ای که روایت گر این علم هستند، به پنج هزار سال قبل برمی‌گردد. آیورودا دو قسمت هم دارد؛ روش‌های پیشگیری و تندرستی و روش‌های درمانی. آیورودا به ما یاد می‌دهد که در تعادل با طبیعت زندگی کنیم.
وی ادامه می‌دهد: گردشگران و بیماران زیادی به ایالت کرلا می‌آیند تا از طبیعت زیبایش استفاده کنند و در عین حال از روش سلامتی آیورودا بهره مند شوند پونارناوا در زمینه آیورودا تخصص دارد. همچنین در زمینه‌های آرتروز، رمانتیسم و بیماری‌های مختلف و حتی تصادفات جاده ای به طور تخصصی کار می‌کند. وقتی کسی به بیمارستانهای پونارناوا یا مرکز سلامت سوکایس مراجعه می‌کند، به عنوان «بیمار» با او رفتار نمی‌شود. بلکه به عنوان «مهمان» پذیرش می‌شود و به هیچ وجه احساس نمی‌کند که در بیمارستان است. بیمار احساس می‌کند در تعطیلات است در عین حال بهترین و با کیفیت ترین خدمات درمانی و سلامتی را دریافت می‌کند. بنابراین ما اسمش را گذاشته ایم «تعطیلات سلامتی»!
تعطیلات سلامتی عنوانی است که پزشکانی مانند دکتر انور پایه ریزی کرده‌اند تا از این طریق بتوانند گردشگران سلامت زیادی را به کوچین جذب کنند. به همین دلیل دکتر انور توانست امسال در کنفرانس Advantage Healthcare مهمترین جایزه پزشکی و درمانی را کسب کند. او تا کنون 36 جایزه بین المللی نیز در این زمینه دریافت کند که برخی از آنها بسیار مهم بوده‌اند از جمله جایزه ای با عنوان آیورودا؛ برند سال که از پارلمان انگلستان دریافت کرد.
حالا خیلی از بیماران از کشورهای دیگر به این مراکز درمانی مراجعه می‌کنند حتی گردشگران سلامتی که زمانی ایران را برای درمان انتخاب می‌کردند بنابراین در این زمینه هندی‌ها رقیب ایرانی‌ها شده‌اند. چون بیمارستانهای ایران اگرچه می‌توانند خدمات درمانی به بیمار بدهند اما بیمارستانهای ایران حتی برای مردم کشورمان نیز فضای زیادی ندارند چه برسد به گردشگران سلامت کشورهای دیگر. از سوی دیگر در ایران فکری برای همراهان بیماران نمی‌شود اما در جایی مانند هند روی همراهان بیمار نیز سرمایه گذاری می‌شود.
