خواب خوب خواب نمایشی که تماشاگر را به خواب دعوت می‌کند/روایتی از هم گسیخته از داستان هابیل و قابیل+عکس

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، نمایش "خواب خوب خواب" این روزها در عمارت نمایشی ارغنون روی صحنه رفته و امشب به کار خود پایان خواهد داد.

"خواب خوب خواب" به نویسندگی و کارگردانی "سلیم باشکوه" روایتی از زندگی خانواده‌ای است که بعد از به کما رفتن و نباتی شدن زندگی یکی از برادران درگیر مشکلات فراوانی می‌شود.

این نمایش در لحظات ابتدایی تصویری نسبتاً گیرا اما تکراری را در طراحی صحنه ارائه می‌کند. مشکل اصلی این اثر را باید در نمایشنامه از هم گسیخته آن دانست. روایت به گفته عوامل داستانی از هابیل و قابیل است اما نمایشنامه هیچ سرنخ سالمی از رویداد تاریخی را ارائه نمی‌دهد.

شخصیت برادر بی هوش شده هر از چند گاهی مونولوگی را خوانده و دوباره به خواب می رود. مونولوگی که کاملاً شخصی بوده و هیچ باری را از دوش متن بر نمی دارد. به نوعی اگر این مونولوگ ها حذف میشد هیچ اتفاقی در کلیت اثر نمی‌افتاد.

از سویی روایت خانواده بسیار گنگ و نامفهوم است. روابط مشخص نشده و شخصیت‌ها بسیار از داستان اصلی دور هستند. یکی از دلایل این قضیه را باید به انتخاب اشتباه بازیگران برای نقش ها از سوی کارگردان اثر دانست.

برادر بزرگ همواره با تلفن همراه با شخصی صحبت می کند که هویتش مشخص نیست. برادر کوچکتر با بازی "محمد طایفه" که خلافکار است به طور کامل مشخص نیست چه جرم هایی را انجام می‌دهد و در انتها باز هم مشخص نمی‌شود که برادر بزرگتر به چه دلیل درستی وی را لو می‌دهد.

خواهر خانواده هم درگیر همین مساله شده و با تلفن همراه خود پیام می‌دهد. پیامی به فردی که به او علاقه مند است ولی او هم مانند رئیس برادر بزرگ اتفاقی در کلیت داستان رقم نزده و خورده داستانی بی فایده است.

داستان همسایه افغان نیز همینگونه بوده و آن هم با خرده روایتی به داستان اصلی پیوند می‌خورد. پیوندی که آنقدر سست است که در برخی مواقع محو می‌شود.

خواب خوب خواب تلاش بی حدی را برای همذات پنداری و تاثیرپذیری دارد اما این تلاش ناموفق است و در برخی صحنه که تلاش گروه ایجاد لحظات تراژیک است مخاطب به خنده می افتد.

دومین عامل ضعف نمایش خواب خوب خواب را باید در کارگردانی آن دانست. طراحی صحنه خاصی در اثر وجود ندارد و همه چیز به یک تخت و درهای آویزان ختم می‌شود. درب هایی که شاید در ذهن کارگردان بازگو کننده نمادی خاص است. اما متاسفانه این نوع طراحی به وفور در آثار داخلی و خارجی دیده می شود.

مهم‌ترین ضعف کارگردان که نمایش را رو به اضمحلال می برد انتخاب به شدت اشتباه بازیگران است. نقش مادر را بازیگر زن جوانی بازی می کند که در تمامی طول نمایش به هر نحوی می‌خواهد نقش زنی پیر را بازی کند. اتفاقی که حوصله مخاطب را سر برده و با بازی درشت و غیر قابل قبول بازیگر نقش مادر همراه است.

از سویی دو برادر به هیچ وجه شخصیت پردازی نشده و اولین تیپ دم دستی فردی به اصلاح مذهبی و فردی خلافکار را به نمایش می گذارند.

بازیگر نقش دختر خانواده با بازی "النا آهی" هم یکی از ضعیف ترین نقش های این نمایش است. فارغ از عدم درک درست نقش و عمق کم شخصیت پردازی، توانایی های یک بازیگر مطرح است. آهی در این نمایش از کمترین المان های بازیگری ابتدایی تئاتر نیز بی بهره است.

نیما ذاکر که در نقش برادر در کما ایفای نقش کرده را می توان بهترین بازیگر این نمایش دانست زیرا بر اساس نقشی که به او سرده شده بازی قابل قبول و بی اضافه کاری را ارائه می‌کند.

به طور کلی نمایش "خواب خوب خواب" از آن دست آثاری است که به قول گوته باید دید از همان ابتدا ارزش تولید را داشته است یا خیر. این نمایش با کیفیت ذکر شده را می‌توان تجربه ای شکست خورده در کارنامه کاری "سلیم باشکوه" دانست.