صحبت از مذاکره و گفتوگو در فضای
سیاست داخلی مدتهاست که به گوش می رسد؛ گاهی در قالب گفت وگو میان دو جریان اصلی
و گاهی در قالب مذاکره با نهادها و شخصیتهای
تاثیر گذار.
آنچه اخیرا درباره گفتوگوی اصلاحطلبان با مراجع و علمای قم به گوش می رسد، ایدهای قابل تامل و البته همراه با منفعت در جهت همگرایی بیشتر است؛ نباید فراوش
کرد فاصلههایی که در طول چند سال اخیر ایجاد شده است بر اساس حدس و گمان است که می
تواند در سایه مذاکره و با به وجود آمدن یک دید واقعی، مرتفع شود. به این معنا که هم مسائل غیرواقع از میان برداشته و هم بابی باز می شود تا فاصله ای که در
نتیجه اختلافات به وجود آمده، مرتفع شود. از این منظر مسیری را می توان پیشبینی کرد
که به سود کشور خواهد بود.
متاسفانه در طول چند سال اخیر دلخوری هایی
به وجود آمده که اغلب نتیجه تبلیغات خودمان بود و بعد باورمان شد که آن تبلیغات صحت
دارد؛ یک جریان را به جریان دیگر وصل کردیم و بعد باورمان شد که من این طور هستم و او آنطور!
در شرایط حاضر گفتو گو بهترین گزینه پیش
روی اصلاح طلبان است و وقتی بحث گفتوگوی ملی از سوی فراکسیون امید مطرح شد در راستای گام برداشتن در
همین مسیر بود.
آنچه در زمینه گفت و گو با شخصیت های
موثر از جمله مراجع تقلید هم مطرح می شود قطعا منظور یک گفت و گوی رسمی نیست بلکه باید به صورت
صمیمانه آن هم با همه مراجع باشد تا همه نقاط مبهم مشخص شود؛ فراموش نکنیم بسیاری از
ذهنیت های ایجاد شده نتیجه گزارشهایی است که به آنها داده میشود؛ لذا لازم است ما
با همه وارد گفت و گو شویم و این چتر مذاکره را گسترده کنیم.
آنچه مسلم است اینکه گفت و گو بسیار راهگشا خواهد بود، مضاف بر اینکه
سخن از مذاکره به میان آوردن به این معنا نیست که پیش از این رابطه ای وجود نداشته، بلکه رابطه و مذاکره همواره بوده اما بیشتر در قالب اشخاص بوده است و شکل رسمیت یافته
ای نداشته است. بنابراین چه بهتر که وارد چنین فضایی شویم تا از فاصله و شکافها کم
کنیم.
*نماینده مردم تهران، ری شمیرانات و اسلام شهر
27216