با پسربچه‌های ویرانگر چگونه رفتار کنیم؟

سرویس سبک زندگی فردا: مادر احسان از دستش کلافه شده است. احسان 10 سال دارد و در کلاس چهارم ابتدایی تحصیل می‌کند. او گاهی اوقات رفتارهای بد و پرخاشگرانه‌ای از خود نشان می‌دهد. احسان وقتی عصبانی می‌شود همه چیز را به هم می‌ریزد؛ از کوسن‌های مبل که به اطراف پرتاب می‌شود بگیرید تا کاغذ دیواری‌های اتاقش که پاره‌پاره می‌شود و قاب عکس‌هایی که همه پایین می‌‌آید. والدین احسان ابتدا تصور می‌کردند که این رفتارها ناشی از ترس احسان است به همین دلیل سعی کردند علت ترس را بیابند اما موفق نشدند. مسئله دیگری که وجود دارد این است که احسان با خواهرش هم رفتار مناسبی ندارد و گاهی اوقات با او هم وارد مشاجره می‌شود. مادر و پدر احسان سعی کرده‌اند با او صحبت کنند اما به نظر می‌رسد روش درست برقراری ارتباط با او را نمی‌دانند و در بر طرف کردن این مشکل موفق نبوده‌اند. در ادامه این مطلب را به نقل از بیتوته بخوانید.

 

 

«جو فراست» کارشناس تربیتی کودکان است و از پس همه مشکلات روحی و رفتاری بچه‌ها برمی‌آید. از سال 2004 او با اجرای یک برنامه به خانواده‌ها کمک می‌کند تا فرزندانشان را بهتر تربیت کنند.

 

هرچند اگر کتابی را در اختیار کودک خردسالی قرار دهید به احتمال زیاد بعد از مدتی کتاب را در حالتی که صفحه‌های آن جویده، پاره و مچاله شده است می‌یابید اما هرگز نمی‌توانید این رفتار را رفتاری مخرب تلقی کنید. اما بدون شک اگر کودک 10 ساله‌ای کاغذدیواری‌های خانه را پاره و دیوارها را نقاشی کند، این رفتار رفتاری پرخاشگرانه محسوب می‌شود. پس بین اتفاق و اشتباه تفاوت قائل شوید. این کار احسان می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد.

 

وقتی نوزاد جدید به خانواده اضافه می‌شود بچه‌های بزرگ‌تر با ورود تازه وارد احساس تهدید می‌کنند. حالا که احسان با خواهرش هم درست رفتار نمی‌کند، ممکن است این مشکل ناشی از عدم موازنه توجه کافی والدین به این 2 فرزند باشد.

 

وقتی والدین مدام نه می‌گویند این در برخی کودکان واکنش ایجاد می‌کند و آنها چون در حال امتحان استقلال هستند با این رفتار مقابله می‌کنند. والدین بهتر است بدانندکه لحن آمرانه در کودکان ایجاد مقاومت می‌کند. به جای اینکه به او بگویید «زود باش کفشات رو پات کن داریم میریم پارک» به او بگویید «می‌خوای کفشات رو پات کنی تا با هم بریم پارک؟»

 

گاهی اوقات کودکان به این درک می‌رسند که با این رفتارها به سادگی و با موفقیت کامل قادر به جلب توجه منفی شما هستند و بدون تردید برای کودکان جلب توجه منفی بهتر از عدم توجه دیگران خواهد بود.

 

ناکامی یکی‌ از مسائلی‌ است‌ که‌ به‌ پرخاشگری‌ می‌انجامد. وقتی‌ کودک‌ به‌ هدف‌ خود دست‌ نیابد و ناکام‌ شود، یکی‌ از رفتارهایی‌ که‌ از او سر می‌زند پرخاشگری‌ است.

 

برایش توضیح دهید کندن کاغذ دیواری رفتار نامناسبی است. پس از آن اگر با این رفتارها مواجه شدید از روش «اگه یه دفعه دیگه این کار رو بکنی تنبیه میشی!» استفاده کنید. اگر بر رفتارش اصرار داشت می‌توانید از توقیف برخی از کارهایی که به آنها علاقه دارد، استفاده کنید.

 

همان‌طور که رفتارهای ناشایست فرزندتان را شناسایی می‌کنید، این مسئله را در مورد خودتان هم به کار گیرید چرا که تربیت کودک همانا تربیت خود شماست.

 

پاسخ حسن عسگری‌فر، روانشناس بالینی به این سوال
2+3 راه برای آرام کردن بچه‌های زلزله
بسیاری از پرخاشگری‌های کودک منشا یادگیری دارد. در بسیاری از موارد کودک توانسته با نمایش رفتارهای پرخاشگرانه به خواسته‌های خودش برسد. تنوع در اعمال و رفتارهای تربیتی از طرف منابع قدرت (پدر، مادر، پدربزرگ، مادربزرگ، عمو و...) و فقدان مدیریت واحد که همه روی آن متفق‌القول نظر مساعد داشته باشند به کودک اجازه بهره‌برداری غیرمعمول و سوءاستفاده را می‌دهد.
 
نظم و انضباط رفتار کودک را مدیریت می‌کند

خواب خوب، تغذیه درست و به موقع و برنامه‌ریزی مناسب از عوامل تاثیرگذار بر رفتار کودک از سوی والدین است. باور اینکه زمان خواب و بیداری کودک باید از زمان خواب و بیداری والدین متفاوت باشد جزء ارکان اصلی ایجاد نظم در خانواده و اعضای آن است.

 

یکی از موارد اساسی در کنترل کودک، فهم علل خشم‌ها، نگرانی‌ها، ترس‌ها و فریادهای منشعب از همین علل است که معلولش رفتارهای پرخاشگرانه و تندخویی و تخریب او به عنوان اعتراض است که گاه منطقی و گاه غیرمنطقی است. درک خشم و نگرانی منطقی کودک و بیان آن از سوی والدین، احساس آرامش و امنیت به کودک داده و رابطه‌اش را با والدین مستحکم‌تر و قوی‌تر می‌کند.

 

کودکان در چند دوره زندگی رشدی‌شان فهم و ادراک خاصی از بزرگ شدن و مستقل بودن دارند و استقلال را به معنی من، من می‌خواهم، من دوست دارم و... تجلی می‌دهند. این دوره‌‌ها در گذر زمان شکل‌ها و مدل‌های متفاوتی را نشان می‌دهد و در بسیاری از مواقع با مدیریت خوب والدین این دوره‌های توام با پرخاشگری و تندخویی و گاه خشم گذر کرده و کودک در شروع نوجوانی رفتاری دیگر نشان می‌دهد.

 

1. به او نشان دهید رفتارش اشتباه بوده: وقتی کودکتان رفتاری نامطلوب نشان می‌دهد، بلافاصله بعد از نمایش آن رفتار، کودک را در اتاق خودش یا اتاقی که در خانه دارید گذاشته و به او تاکید کنید تا رفتارش را درست نکند اجازه خروج از اتاقش را ندارد. در اتاق باید باز باشد تا هم شما او را ببینید و هم او شما را.

 

2. فقط نگاه کنید: ممکن است کودک خشم و ناراحتی‌اش را با به هم ریختن و تخریب اتاقش نشان دهد. در این شرایط شما فقط چند باری نزدیک اتاق او شوید، طوری که او نیز شما را ببیند، نگاهی کنید و بروید.

 

3. او را ببخشید: پس از مدت یک ساعت یا چند ساعت که کودک با بی‌محلی‌های شما روبه‌رو شد، خودش بیرون می‌آید و طلب بخشش می‌کند. در این شرایط کمی صبور باشید تا کودک احساس کند شما کمی مقامت در بخشش او دارید، سپس او را بغل کرده، ببوسید و نشان دهید که او را بخشیده‌اید اما باز به کودک باید متذکر شوید که هر بار از سوی او با نافرمانی مواجه شوید او باز همین محرومیت‌ها را تجربه خواهد کرد.

 

4. در مقابل مقاومت او شکیبا باشید: در شروع اصلاح رفتار او، شما با مقاومت زیاد کودکتان مواجه خواهید شد. او برخلاف خواسته شما ممکن است از اتاقش بیرون بیاید و نشان ‌دهد که از شما فرمان نمی‌برد. هر بار که کودک از اتاق بیرون می‌آید و در عین حال سعی می‌کند تا پرخاشگری بیشتری از خود به نمایش بگذارد شما با آرامش دوباره او را به اتاق برگردانده و باز توضیح می‌دهید که تا رفتارش اصلاح نشود اجازه خروج از اتاق را ندارد. (در چند مورد اول یا چند روز اول ممکن است این آمد و شد چند بار تکرار شود)

 

5. مقاوم باشید: اگر کودکتان ضعف شما را در اعمال رفتارهای تنبیهی در مهمانی‌ها یا در جمع آدم‌ها کشف کند (به دلیل آبروداری و امثال آن) در جمع آدم قبلی خواهد شد. به این سبب در صورت نیاز شاید محرومیتی که ذکر آن رفت را یک بار در جمع نیز باید به او نشان دهید تا او مطمئن شود شما در هیچ موقعیتی آدم ضعیفی نیستید.