به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، جیمز تور شیمیدان آزمایشگاه رایس با استفاده از آسفالت گیلسونیت ارزان‌قیمت و افزودن آب به آن ماده‌ای تولید کرده که می‌تواند گاز گلخانه‌ای جذب کند.
این مواد در دمای محیط و تحت فشارهایی که معمولا در چاه‌ها وجود دارد عملکرد خوبی خواهند داشت. با کاهش فشار نیز کربن دی‌اکسید آزاد شده تا برای سایر مصارف صنعتی ذخیره شود و به فروش برسد و یا برای پمپاژ دوباره از آن استفاده شود.
گاز طبیعی در چاه معمولا شامل سه تا هفت درصد کربن دی‌اکسید است که در برخی از نقاط ممکن است تا 70 درصد دی‌اکسیدکربن وجود داشته باشد. به طور سنتی در تولید نفت و گاز از دو روش جداسازی استفاده می‌کنند. در روش اول که روشی فیزیکی است از طریق غشاء یا جاذب‌های جامد مانند زئولیت یا کربن متخلخل استفاده می‌شود و در روش دوم که روش شیمیایی است از فیلتر مایع آمین مشتق شده از آمونیاک استفاده می‌شود.
اما هر دو روش فیزیکی و شیمیایی مشکلاتی دارند، هر چند روش شیمیایی بهتر از روش فیزیکی است اما هزینه‌های استفاده از آن بالا است.
با استفاده از ماده جدید در روش شیمیایی جذب کربن دی‌اکسید افزایش خواهد یافت و نیاز به حرارت نیز ندارد. پوشش سطوح منافذ با آب نیز جذب شیمیایی را ضعیف و جذب فیزیکی مواد را قوی‌تر خواهد کرد.
وی گفت: این سیستم جذب نوسانی فشار به دلیل اندازه کوچک و استفاده از فشار موجود در چاه و بی‌نیازی از گرما بسیار سودمند خواهد بود.
آب در گیلسونیت در شکل هیدرات درون میکروساختارهای ریز افزایش یافته و به طور قابل توجهی سبب افزایش میزان جذب کربن دی اکسید می‌شود. دانه‌های میکروپورهایی که 23 آگستروم هستند بسیار بزرگتر از مولکول‌های هدف بوده، در نتیجه اضافه کردن آب منافذ را تشدید و حجم منافذ را که مولکول‌ها باید از آن عبور کنند کاهش می‌دهد.
طی چند دوره آزمایش در فشارهای مختلف و درجه حرارت بین انجماد و 50 درجه سلسیوس دما کاهش این مواد بسیار ناچیز بود.
محققان دریافتند که حدود یک درصد وزن آب طی چرخه از بین می‌رود، اما این مقدار آب تعیین‌کننده گاز طبیعی است که احتمالا جایگزین آب می‌شود.
نتایج این تحقیق در نشریه Nature Energy منتشر شده است.
