انسانهای مدرن عادتهای بد زیادی دارند که آنها را از یک خواب شبانه خوب باز میدارد.
ما روزهای طولانی کار میکنیم و بعد از کار هم ایمیلها را جواب میدهیم، یا در تخت ناآرامیم و به بازپرداخت وامها فکر میکنیم. آخر شب طوفان توییتری به پا میکنیم یا چندین قسمت از یک سریال داغ را بیوقفه تماشا میکنیم. در طول روز بسیاری از ما سیگار میکشیم، غذاهای ناسالم میخوریم و تحرک و ورزش ناچیزی داریم، که اینها هم روی چرخه خوابمان تاثیر بد دارد.
این رفتارها نه فقط برای سلامت فردی ما مضر هستند بلکه هزینه زیادی را هم به اقتصاد جهانی تحمیل میکنند. برای مثال کمبود خواب فقط در ایالات متحده چیزی حدود 411 میلیارد دلار هزینه سالانه ایجاد میکند زیرا بهروری نیروی کار را کاهش میدهد و خطر مرگ را بالا میبرد. چهار اقتصاد توسعهیافته دیگر (کانادا، آلمان، ژاپن و بریتانیا) نیز خسارت سالانه 269 میلیارد دلاری را متحمل میشوند.
بسیاری اوقات میشنویم که 'خواب برای تنبلها است' و 'خوابیدن یعنی تلف کردن وقت'، به خصوص در فرهنگ سازمانی چنین حرفهایی بیشتر به گوشمان میخورد؛ اما طبق تحقیقات جدید، شواهد بیشتری به دست آمده که نشان میدهد کمخوابی برای سلامت شما مضر است و حتی ممکن است بر روابط شما نیز اثرات نامطلوب داشته باشد.
تاثیرات بد خواب ناکافی برای هر کسی که آن را تجربه کرده ملموس است. عدم تمرکز در کار، ناتوانی در رانندگی ایمن یا حتی برقراری ارتباطات شفاف. دیگر تاثیرات کمخوابی شاید ناملموس باشند، اما خطرناکتر هستند.
افرادی که خواب ناکافی دارند، احتمال بیشتری دارد که دچار بیماریهای مزمنی نظیر فشارخون، دیابت، افسردگی و چاقی شوند. بهعلاوه، سرطان و احتمال مرگ نابههنگام در آنها بیشتر است.
نتیجه مجموعهای از پژوهشها در سال 2016 نشان داد که خواب به احتمالا زیاد نقشی کلیدی در نگهداری عملکردی از مغز دارد: وقتی ما میخوابیم مغز تمام زبالههای ذهنی را که در طول روز تلنبار شدهاند بیرون میریزد. اما یک شب بیقراری میتواند سوختوساز عادی مغز را خراب کند و بر روی عملکردهای ادراکی آن تاثیر منفی بگذارد.
جالبترین نکته در بین کشورهای صنعتی این است که ژاپن -که فرهنگ کار افراطی و ساعات زیاد کارمندی در آن معروف است- بیشترین نسبت ضرردهی را دارد و 2.92 درصد از تولید ناخالص داخلیاش را به خاطر مشکلات ناشی از کمخوابی شهروندان از دست میدهد و در این بین کانادا با 1.35 درصد، کمترین ضرر کمخوابی را دارد.
شاید بهتر باشد همه ما در قالب یک جامعه یا اعضای یک سازمان، به فرهنگ استراحت اهمیت دهیم، اگر مدیر هستیم از ارسال ایمیلهای کاری در خارج از ساعات کاری خودداری کنیم و همکارانمان را به تعهد در انجام وظایف در ساعات کاری فرابخوانیم، طوری که نیاز به پیگیری اضافه و ایجاد تنش وجود نداشته باشد.