به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، محمد سیمزاری معتقد است: «قصه‌گویی یک وسیله و یک ابزار است، نه یک هدف! این قصه‌گویی در حقیقت آن‌چه که مد نظر مربی است را به متربی انتقال می‌دهد. پس اولین قدم این است که مربیان قصه‌گوی ما وجود خود را پر از مفاهیم عالیه تربیتی کند.»
این نویسنده و کارگردان که داوری بخش منطقه‌ای بیستمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی را بر عهده داشت در تشریح شیوه‌ی داوری این دوره گفت: «گروه داوری به دو مورد توجه اساسی داشت. نخست این‌که مربی بر اساس نیازهای تربیتی، روحی و روانی کودکان و نوجوانان قصه مناسبی را انتخاب کرده باشد یعنی به قصه‌ای بسنده نکند که صرفاً کودک و نوجوان را خوش آید و نهایت سودش سرگرمی مخاطب باشد. دوم آن‌که بداند آن قصه خوب را (با همه معیارهایی که در شکل داوری آمده) چطور خوب و جذاب اجرا کند، به گونه‌ای که در ذهن و دل کودک و نوجوان حک شود.»
سیمزاری ادامه داد: «همان‌گونه که پیامبر فرمود: «قلب کودک و نوجوان مانند زمین خالی است، هر بذری در آن بکاری رشد می‌کند» اگر قصه‌ای خوب به طرز جذابی در ذهن و دل کودک و نوجوان بنشیند تا آخر عمر می‌تواند هدایت‌گر او باشد.
این نمایش‌نامه‌نویس در پاسخ به این سوال که انتخاب قصه‌ها و شیوه‌های اجرایی با توجه به شیوه‌های مطرح شده نیازمند چه تغییرهایی در سال‌های آینده‌اند، گفت: «قصه‌گویان ما باید بیش از هر چیز به افزایش سواد خود فکر کنند. مطلب دوم تسلط مربی بر منابع مهم قصه‌گویی است، مربی باید بر قرآن، روایت‌ها، متون کهن، ادبیات مکتوب و شفاهی و... تسلط داشته باشد تا نکته‌هایی را که می‌توانند هویت بخش؛ شخصیت بخش و راهنما و راه‌گشا هستند به کار گیرد.»
سیمزاری ادامه داد: «در قدم سوم مربی باید بتواند آن مطالب عالیه را در قالب شیرین و جذاب قصه بریزد، یعنی مطابق سلایق و علایق کودک امروزی از آن مطالب، قصه بسازد و گام بعدی این است که آن‌قدر هنرمند باشد که این گونه‌ی جذاب ادبی را در قالب هنری به اجرا در آورد و یا به اصطلاح ما کانونی‌ها، قصه‌ی خوب بگوید، خوب قصه بگوید. در چنین وضعیتی که این فرآیند تربیتی تاثیر بسیار عمیق و ماندگاری در مخاطب می‌گذارد.»
این داور ادامه داد: «در مورد تغییرهای لازم، باید اضافه کنم که زمان آن رسیده است که ما آن‌چه را که نامش را قصه‌گویی کتابخانه‌ای یا قصه‌گویی کانونی نام نهاده‌ایم، تمام ویژگی‌ها و مولفه‌هایش را مشخص کنیم. میزان مجاز استفاده از زبان بدن، میزان مجاز استفاده از تقلید صدای شخصیت‌های قصه و حتی میزان توجه‌مان به ادبیات شفاهی و فولکلور و نیز افسانه‌ها همه و همه باید مورد توجه قرار گیرد. کتاب‌های متعدد در این زمینه زیر نظر گروه کارشناسان زبده و کاربلد، تحصیل کرده و با تجربه، منتشر شود و در پودمان‌ها مورد تدریس قرار گیرند تا جشنواره‌های قصه‌گویی هم از دست آفت سلیقه‌مداری نجات پیدا کنند.»
سیمزاری حضور اساتید آشنا به قصه‌گویی کانون را در دوره‌های آموزشی موثر خواند و درخواست کرد که مدیران به این امر توجه داشته باشند که حضور مدرسی که با چارچوب‌های کانونی آشنا نیست سبب آموزش آموزه‌های متناقض می‌شود.
جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بهمن ماه برگزار می‌شود.
