فروتن باشید!

1- می‌دانند که کامل نیستند:

اگر خودمان را به دقت ارزیابی کنیم، به این نتیجه خواهیم رسید. خیلی افراد برای فروتنی صادقانه ارزش قائلند. ولی چالش اصلی، در مسیر سختی نهفته است که به فروتنی ختم می‌‌شود. یک شخص فروتن، قدرت را در صداقت می‌بیند و شکستها و پیروزی‌هایش را درکنار هم قبول می‌کند.

2- تفاوت بین اعتماد به نفس و غرور را درک می‌کنند:

"بیشتر تاریکی‌های زندگی با ایستادن ما مقابل آفتاب خودمان به وجود آمده است." –رالف والدو امرسون

فروتنی و اعتماد به نفس باید همکاری زیبایی باهم داشته باشند. اعتماد به نفس و عزت نفس، با فروتنی کاهش نمی‌یابد. تواضع مارتین لوتر کینگ و گاندی هیچ کدام منجر به ضعف و عزت نفس پایین و سست عنصری نشد. برعکس، یک شخص مغرور به شدت احساس مهم بودن می‌کند و معمولا خودش را بالاتر از دیگران می‌بیند.

3- برای دیگران ارزش قائلند:

"وقتی اشتباه می‌کنید به آن اعتراف کنید و وقتی درست می‌گویید، ساکت بمانید."-دکتر جان گاتمن

مراقبت از خودتان امر بسیار مهمی است ولی باید با تمرکز روی دیگران و نقش آن‌ها روی جهان، به تعادل برسید. آگاهی از خود، با غرق شدن در خودتان یکسان نیست. فروتنی حس "ما" بودن در روابط ایجاد می‌کند و به آن دوام می‌بخشد.

4- مسئولیت کارهایشان را به عهده می‌گیرند:

افراد فروتن دیگران را قضاوت نمی‌کنند ولی به سرعت اعمال خودشان را تصحیح می‌کنند.

کارهایتان را توضیح دهید ولی بهانه نتراشید. بهانه گیری، مهمولا نتیجه غرور و ترس است. باید به خاطر کارهای اشتباهمان عذرخواهی کنیم و راه درست را پیدا کنیم. ولی نفرت از خود و دلسوزی به حال خود، غلط است. برخی اوقات، بهترین مسیر را فقط وقتی پیدا خواهید کرد که از مسیر اصلی دور شده باشید. اشتباهاتتان را قبول کنید و از آن‌ها برای پیشرفت استفاده کنید.

5- پس از رسیدن به موفقیت، مغرور نمی‌شوند:

هر چه قدر بیشتر پیشرفت کنیم، احتمال تکبر بیشتر و بیشتر می‌شود. یک فرد فروتن، با ارتقای سمتشان به خود خطرات قدرت را یادآوری می‌کنند. قدرت به ما حس اهمیت می‌بخشد و به تکبر ختم می‌شود و در نتیجه به سخنان دیگران گوش نمی‌دهیم. این کار، بین ما و دیگران فاصله ایجاد می‌کند و ما را نسبت به زشتی‌های غرور، کور می‌کند. مدیران توانا، سنجیده عمل می‌کنند و خودخواه نیستند. آن‌ها درک می‌کنند که یک مدیر به کمی موفقیت می‌رسد ولی یک ارتش به چیزهای بسیاری می‌رسد.

6- قدردان هستند:

جامعه ما، جامعه‌ای حریص است. ما هیچ وقت لحظه‌ای به چیزهایی که داریم فکر نمی‌کنیم. هیچ چیز هیچ وقت کافی نیست. فروتنی، یعنی بدانیم که ما مالک هیچ چیزی نیستیم. هرچیزی که داریم یک موهبت است. نقطه مقابل قدردانی، زندگی در دنیایی است که با غرورمان ایجاد کرده‌ایم.

فروتنی را می‌توان تقویت کرد. ارتباط داشتن با بخش متواضع وجودمان، رسیدن ما به موفقیت را یاری می‌بخشد. احتمالا به همین دلیل است که در سراسر تاریخ، تواضع مادر تمامی صفات خوب بوده است.