به گزارش خبرگزاری مهر، اگر بخواهیم تیم فوتبال بارسلونا را معرفی کنیم باید بگوییم این تیم، تیم لیونل مسی است، پائولینیو در آن حضور غیرمنتظرهایداشته، یوردی آلبا در کناره‌ها عالی حرکت میکند، آندرس اینیستا و بوسکتس هم ستارههای کهنهکار این تیم هستند. در این تیم بازیکنانی مانند سوارس، روبرتو و پیکه هم هستند که در یک بازی شما را ناامید و در دیگری متعجبتان میکنند. این تیم توماس فرمالن را دارد که بعد از مدت‌ها مصدومیت آمده و خوب کار میکند و ایوان راکیتیچ در میانه زمین همیشه پرکار است.
اما بالاتر از همه این‌ها، این تیم، ارنستو والورده را دارد. با سیستم 2-4-4 و یکدستی تیمش در دفاع و تاکتیک‌هایش. شاید بعد از برد 3 بر صفر در الکلاسیکو هفته هفدهم که روز شنبه در برنابئو برگزار شد بهترین زمان برای تمجید از او است.
او مربیای است که در کنفرانسهای مطبوعاتی با خبرنگاران مهربان است، فراتر از مردم عادی است، دیپلماسی برایش اهمیت زیادی دارد و به همین روش هم توانسته بهترین‌ها را هدایت کند.
او جدایی نیمار را از یک مشکل به یک راه حل تبدیل کرد. مصدومیت دمبله هم روی عملکرد تیمش تاثیری نگذاشت. بعید است تیمی غیر از بارسا در اروپا باشد که برنامهاش را به این وضوح که والورده میداند، بداند. این تیم همیشه با برنامه بازی میکند. او و تیمش توانستند خودشان را در سختترین ورزشگاههای اروپا ثابت کنند، هم مقابل رئال در برنابئو و هم مقابل یووه در تورین.
والورده همه این کارها را هم بدون بالا بردن صدایش انجام داد. همیشه سرش بالاست و از بازی تیمش لذت میبرد، با کسی تندی نمیکند، به همه هم این اجازه را میدهد تا لذت ببرند، از بازیکن تا هوادار. او و تیمش تا پایان سال 2017 بیش از نیمی از راه قهرمانی در لالیگا را رفتند. حالا وقتش رسیده بگوییم او همان اندازه که با استعداد و کاربلد است، دوستداشتنی هم هست.