وب سایت همشهری شش و هفت: بازی‌های فوتبال خارجی حتی برای آنهایی که چندان فوتبال‌دوست هم نیستند، جذاب است. نوع بازی‌ها، سرعت بازیکنان و تصاویر خوش رنگ و لعاب از عوامل جذب این دست مسابقات به شمار می‌روند. در کنار پخش مستقیم بازی‌های لیگ‌های اروپایی از شبکه‌های سه و ورزش، برنامه «فوتبال 120»، گل‌ها و اتفاقات مهم این بازی‌ها را یک کاسه می‌کند و روی آنتن می‌فرستد. برنامه‌ای زنده که بیشتر از چهار سال است روی آنتن شبکه ورزش می‌رود و خیلی‌ها را پنج‌شنبه شب، ساعت 11 پای تلویزیون می‌کشاند اما این برنامه علاوه بر پخش فشرده مسابقات فوتبال مهم خارجی در هفته قبل، بخش‌های جذابی مانند نوستالژی، مصاحبه اختصاصی با بازیکنان خارجی، مستند تیم‌ها و بازیکنان، عکس هفته و... هم دارد.
اجرای این برنامه دو ساعته و پر بخش و آیتم با محمد‌حسین میثاقی است؛ مجری جوان و پرانرژی که سابقه اجرا و گزارش در برنامه‌های مختلف مثل نود را دارد و دو سال پیش هم تندیس بهترین گزارشگر را با رأی مردم در برنامه سه ستاره گرفت. با او درباره برنامه فوتبال 120 و اجرای آن گفتوگو کرده‌ایم.
«فوتبال 120» برنامه‌ای پر آیتم با ریتم تند است. چیدمان آیتم‌ها برای حفظ این ریتم چگونه است؟
دغدغه اول ما حفظ همین ریتم است. نکته اینجاست که ما خودمان بیننده‌های به‌شدت سختگیری هستیم. دائم در حال رصد کردن برنامه‌های مشابه داخلی و خارجی هستیم تا ایرادهای برنامه خودمان را بگیریم. در گفت‌و‌گو‌های بین خودمان، این رفع نقص شکل می‌گیرد. مهم‌ترین عیبی که چنین برنامه‌ای می‌تواند داشته باشد، کند بودن برنامه است. بنابراین نخستین تلاش ما، رفع ریتم کند برنامه است. این باور برای ما وجود دارد که برنامه کند قابل دیدن نیست! هم‌اکنون در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که به تند زندگی کردن عادت داریم.
به همین‌خاطر در مدت زمان کوتاه برنامه، تعداد آیتم‌ها را زیاد کردیم. آیتمی بالای پنج دقیقه نداریم. در تحقیقات‌مان متوجه شدیم که بیننده حوصله شنیدن توضیحات زیاد را ندارد و خیلی زود از شنیدن خسته می‌شود. یک جنگ ورزشی مولفه‌های خودش را دارد. باید چیدمان آیتم‌ها طوری باشد که بیننده فرصت نکند جایش را عوض کند یا حتی آب بخورد! یا اگر از اتاق خارج شد و برگشت، آیتمی را از دست بدهد. اینطور نباشد که اگر بیننده 10 دقیقه را در آشپزخانه سپری کرد، چیزی را از دست نداده باشد. تعداد پاس دادن آیتم‌ها به هم در یک برنامه، از تعداد پاس دادن‌های «ژاوی» در یک بازی بیشتر است!
تعداد افراد تیم پشت صحنه‌تان چند نفر است؟
کل تیم ما، 15 نفر است. با این تفاوت که هر نفر به اندازه سه نفر انرژی دارد و کار می‌کند. اگر بخواهیم با معیارهای کلی بسنجیم؛ در واقع 45 نفریم!
چقدر در هفته کار می‌کنید؟
افراد تیم ما تمام هفته در حال کار کردن هستند. با توجه به اینکه آیتم‌های مشترکی با برنامه نود هم داریم روزهای شنبه، یکشنبه و دوشنبه برای نود کار می‌کنیم اما در کنار آن سوژه‌یابی هم انجام می‌شود. متن‌ها تا سه‌شنبه نوشته می‌شوند و از آن به بعد روی میز مونتاژ می‌روند. چهارشنبه و پنج‌شنبه اوج گرفتاری و سر شلوغی ماست.
برای طراحی و تولید فوتبال 120 چقدر از برنامه‌های خارجی الگو گرفتید؟
طرح ما تولید یک برنامه فوتبالی خارجی جامع بود. نمی‌خواستیم نود خارجی تولید کنیم؛ بلکه می‌خواستیم برنامه‌ای بسازیم که تمام فوتبال‌های خارجی را مرور کند. می‌خواستیم برنامه‌ای داشته باشیم که اگر بیننده در طول هفته هیچ فوتبالی ندیده، خیالش راحت باشد که می‌تواند همه را در یک بسته تصویری تماشا کند. بنابراین تمام ایده مربوط به بچه‌های خودمان است. اگر کسی بیننده برنامه ما باشد، می‌تواند بفهمد در فوتبال آرژانتین این هفته چه خبر بوده یا مثلا امسال قهرمان استرالیا کدام تیم است. در بین برنامه‌های مشابه خارجی، برنامه‌ای ندیدم که بتواند همه لیگ‌های خارجی را پوشش بدهد؛ یا مثلا برنامه‌ای که گل‌ها را پشت سر هم پخش کند.
شما علاوه بر اجرای برنامه ورزشی، اجراهای مختلفی در زمینه‌های دیگر مثل برنامه‌های اجتماعی یا افتتاح شبکه امید داشتید، این تفاوت اجراها، تمرکز شما را بر هم نمی‌ریزد؟
کارم را از 18 سالگی، از گروه اجتماعی در شبکه کرمانشاه شروع کردم. یک جنگ جوانانه بود که در آن برنامه هم گزارشگر بودم و هم مجری. اتفاقا آن موقع ارتباط خوبی با جوان‌ها برقرار کردم. بعد که «شیرین فراز » کرمانشاه وارد لیگ برتر شد و نیاز به برنامه ورزشی استانی به‌وجود آمد، وارد شبکه ورزش شدم. در 19 یا 20 سالگی وارد گروه ورزش شدم و بعد از آن ادامه دادم. بعد از آن چند اجرا در شبکه نسیم هم داشتم. اجتماعی، ساده است و برایم زحمتی ندارد.
نه‌تنها مشکلی در اجرای ورزشی به‌وجود نمی‌آورد، بلکه بارها نیز به من در این زمینه کمک کرده. اجراهای اجتماعی، کار اجرا را در ورزش برایم راحت‌تر کرده‌اند. لزوما همه گفت‌و‌گوهایم در استودیو نیست و بارها پیش آمده که حتی دم در هم با مهمانان گپ و گفت کرده‌ام. در سفر المپیک با خیلی‌ها مثلا پرتغالی‌ها در خارج از فضای استودیو گفتوگو می‌کردم بی‌آنکه باهم زبان مشترکی داشته باشیم. فقط با یک حرکت اجتماعی دسته جمعی ارتباط برقرار می‌کردیم و سعی می‌کردم از داخل آن یک آیتم در بیاورم. همه اینها به‌خاطر پیش زمینه کارهای اجتماعی‌ام است.
ورودتان به تلویزیون چگونه صورت گرفت؟
دانشگاه کرمانشاه، ریاضی کاربردی قبول شدم و چهار سال با خانواده به این شهر نقل مکان کردیم. همان موقع مرکز تلویزیون کرمانشاه درخواستی داده بود و اتفاقا پدرم فرم تست صدای رادیو و تلویزیون مرکز کرمانشاه را پر کرده بود. رفتم و تست دادم و پذیرفته شدم. اینگونه بود که وارد تلویزیون شدم.
اگر زمانی پیش بیاید که از شما دعوت کنند تا برنامه «تاک شو»ی غیرورزشی انجام دهید، چه واکنشی نشان می‌دهید؟
خیلی برایم پیش آمده. از شبکه‌های نسیم، شما و سه، بارها در این زمینه پیشنهاد داشتم. با اینکه علاقه داشتم اما سعی کردم تمرکزم را روی اجرای ورزشی بگذارم. با اینکه هم دوست دارم و هم در توانم هست، اما ترجیح می‌دهم که کمی تخصصی‌تر کار کنم.
مثلا وقتی می‌گویم تیمی با سیستم 3- 4- 3 بازی می‌کند یا 2-5-3 دوست دارم این نکته را تماشاگر از من بپذیرد نه اینکه پیش خودش بگوید، تو که الان در شبکه دیگری داشتی درباره چیز دیگری صحبت می‌کردی! این پرش در اجرا شاید کمی پذیرش مخاطب را دچار اختلال کند. با اینکه دوستانم در شبکه‌های دیگر به من لطف داشتند، اما سعی کردم پیشنهاد‌ها را رد کرده و در ورزش ثابت‌تر بمانم. هرچند که عیب و ایرادی در کار اجرای اجتماعی نمی‌بینم.
ورزش را به‌طور دانشگاهی هم دنبال کردید؟
دانشگاهی که نه اما اگر زندگی را یک دانشگاه بدانید، از شش سالگی دانشجوی این رشته بوده‌ام. به‌طور تخصصی ورزش و فوتبال را دنبال کردم. اگر تعداد دقایقی را که فوتبال را دنبال کردم حساب کنید، 20سالی می‌شود که در این حوزه در حال آموزش و دوره دیدن هستم.
شما نیمه مهر امسال 31 ساله شدید، فکرش را می‌کردید در این سن به چنین جایگاهی در اجرا برسید؟
هیچ وقت فکر نمی‌کردم، 20 ساله شوم؛ چه رسد به 31 سالگی! راستش از اینکه فکر کنم 30 سالم شده‌ام ترس دارم اما نسبت به جایگاهم در اجرا، فکر می‌کنم که خیلی هم دیر شده و دیر به این مقطع رسیدم. ریاضی کاربردی خواندم و فوق لیسانس اقتصاد انرژی دارم. با توجه به رشته‌های تحصیلی که خوانده‌ام، فکر می‌کنم که باید تحصیلات غیرمرتبط را رها می‌کردم و خیلی زودتر از این به اینجا می‌رسیدم. به‌نظرم هنوز هم به جایگاه خاصی نرسیده‌ام. اگر 10 تا پله در کارم وجود داشته باشد و نخستین پله‌اش هم ورود به‌کار باشد، هنوز روی پله چهارم قرار دارم. تا پله دهم هنوز خیلی مانده است.
یکی از آیتم‌های فوتبال 120 که برای مخاطب خیلی جذاب است، مصاحبه با فوتبالیست‌های خارجی است. نحوه برقراری ارتباط با این افراد از چه طریقی است؟
برای اینکه بیننده خسته نشود و آیتم تکراری نبیند، این ایده به ذهن‌مان رسید. ایده این بود که مهمان به برنامه اضافه کنیم اما نه شبیه مهمان‌هایی که تابه حال دیده‌‌ایم؛ مثل حضور کارشناس‌های فوتبال. بهتر دیدیم دنبال اشخاصی برویم که مردم دوست‌شان دارند و عاشق دیدن‌شان هستند. بهترین حالت آن، مهمانان خارجی یعنی فوتبالیست‌های معروف بودند. تصمیم گرفتیم با آنها ارتباط برقرار کنیم. بنابراین توسط دوستی، از طریق اسکایپ ارتباط گرفتیم.
این دوست با ارتباط قوی که دارد، توانست کنار این افراد حاضر شده و برای ما گزارش اسکایپ بگیرد؛ مثلا برای ارتباط با ژاوی به قطر محل زندگی‌اش سفر کرد. با توجه به اینکه برنامه ما پنج‌شنبه پخش می‌شد و ژاوی جمعه بازی داشت، مصاحبه را چند روز زودتر در فضای استودیوی خودمان گرفتیم و پنج‌شنبه شب پخش کردیم. قبلا در برنامه «هت تریک»، با خیلی از ستاره‌ها مصاحبه گرفته بودیم؛ مثل رود گولیت، پاتریک کلایورت و... سعی می‌کنیم این شیوه را ادامه دهیم. به‌نظرم خیلی اتفاق بزرگ و خوبی است. این مصاحبه‌ها به برنامه اعتبار می‌دهد.
با کسانی که مصاحبه می‌کنید، به اندازه‌ای که ما آنها را می‌شناسیم، آنها هم برنامه ما را می‌شناسند؟
قطعا نه! شناخت آنها از ما در اندازه شناخت همان دوست مشترک‌مان است. در این حد ما را می‌شناسند، اما خب! فردی مثل ژاوی به واسطه آمدنش به ایران، کمی از حال و هوای تیم‌های استقلال و پیروزی و هواداران‌شان اطلاع پیدا کرد. خب برای اینگونه افراد جالب است که ایرانی‌ها چقدر خوب بازیکنان خارجی را می‌شناسند و اینکه این اندازه تلاش می‌کنیم تا با آنها ارتباط بگیریم.
تا الان با چند بازیکن خارجی مصاحبه گرفته‌اید؟
در فوتبال 120 فصل گذشته، با اغلب خبرنگاران ورزشی خوب دنیا که در بهترین سایت‌ها و خبرگزاری‌ها مشغول کارند، صحبت کردیم. این کار را از 2014شروع کردیم. تا اینجا با دو بازیکن خوب دنیا؛ یعنی «گایسکا مندیتا» و «ژاوی» صحبت کردیم. این دوست خوب ما ارتباط‌های بسیار خوبی دارد و با توجه به اینکه کارشناس شبکه تلویزیونی است، این امکان را دارد که به محل اقامت این افراد سفر کند. مندیتا اسپانیایی است اما با توجه به اینکه همسرش انگلیسی است و در لندن زندگی می‌کند، دوست ما به لندن سفر کرد.
دکور برنامه طراحی چه‌کسی است؟
خودمان طراحی کردیم و بچه‌های دکور، آن را انجام دادند. در فصل جدید بیشتر روی ساده‌سازی تمرکز کردیم. تأکید بر این بود که گرافیک‌های خوبی داشته باشیم. برای این کار باید ویدئوهای خوبی می‌داشتیم که با کمک بچه‌ها مهیا شد. سمت چپ دکور هم قرار بود نیمکت‌هایی داشته باشیم به سبک نیمکت مربی‌های در کنار زمین فوتبال. الان سه تا صندلی داریم که بیشتر شبیه صندلی‌های فرمول یک است. قرار بود شبیه نیمکت‌های مربی فوتبال انگلیس و تیم منچستر باشند که نشد. خودم که روی صندلی می‌نشینم، احساس شوماخر بودن به من دست می‌دهد! از طرفی هم شبیه صندلی هواپیما‌‌ست و فکر می‌کنم اگر ضامن کنارش را بکشم به هوا پرتاب می‌شوم! البته برای شوخی کردن خوب است و گاهی روی آن می‌نشینم. اتفاقا برایم شبیه استراحتگاه شده.
به‌نظر شما رمز موفقیت برنامه‌های آقای فردوسی‌پور چیست؟
ما بهترین منتقدان برنامه خودمان هستیم. این رمز موفقیت برنامه‌های ماست. مهم‌ترین ویژگی آقای فردوسی‌پور این است که کاملا پیگیر مسائل فوتبال است. فوتبال پروژه دوم و سوم ایشان نیست، اولویت ایشان است. همه ما با فوتبال زندگی می‌کنیم و دغدغه اصلی همه ماست. با چنین شرایطی نمی‌تواند این کار بد باشد. نکته‌ای که در کارهای نود، 2014، فوتبال 120 وجود دارد، تمرکز یک تیم روی موضوع فوتبال است. به‌نظرم این کار خیلی حرفه‌ای است که فوتبال شغل اصلی ماست.
مهم‌ترین نکته‌ای که از آقای فردوسی‌پور یاد گرفتید، چیست؟
سختکوشی. تلاش زیاد و صداقت بالا نکات مهم دیگر رفتاری اوست. ایشان سعی می‌کند کارها را از مسیر درست پیش ببرد. اهداف را حرفه‌ای دنبال می‌کند. با این حال، چیزی که همه از او یاد گرفتند، سختکوشی و تمرکز است.
برای خیلی‌ها سؤال است که چرا شما اغلب اوقات جلیقه می‌پوشید؟!
تازه مقدار جلیقه پوشیدن‌ها را کم کرده‌ام! خودم کت تک و شلوار را خیلی دوست دارم اما از آنجا که آدم پرتحرکی هستم و آستین‌های کت، دست و بالم را می‌بندد، تصمیم گرفتم تیپ میان رسمی و اسپورت را انتخاب کنم که هم رسمی باشد هم قابلیت تحرک داشته باشد. سال پیش یک‌بار جلیقه پوشیدم و همه از آن استقبال کردند. تصمیم گرفتم از آن به بعد بیشتر از جلیقه استفاده کنم.
چند ساعت در هفته کار می‌کنید؟
کلا همیشه در حال کار کردن هستم. از شنبه تا دوشنبه درگیر برنامه نود هستم. دوستان می‌گویند، دوشنبه خصوصا ظهر به بعد هر کاری غیر نود تعطیل است؛ حتی به شوخی می‌گویند، فوت اقوام درجه یک باید با هماهنگی باشد! سه‌شنبه با بچه‌ها درباره محتوای فوتبال 120جلسه دارم و چهارشنبه و پنج‌شنبه درگیر مونتاژ و اجرا هستیم.
