«حادثه خبر نمی‌دهد» جمله‌ای که حتما تا به حال به گوش همه ما خورده است، اغلب حادثه ها می‌توانند پیش‌بینی شوند و اقداماتی برای مقابله با آن‌ها اتخاذ شود. ولی برخی حادثه ها هستند که راهی برای مقابله با آن‌ها نیست و هر کسب و کار موفقی را که بر سر راه آن‌ها قرار دارد، می‌بلعند. در این مواقع باید دیگر کارآفرینان در قبال این حادثه به همکاران خود کمک کنند. برای نمونه در ماجرای امروز واکنش کارآفرینان آمریکایی را در مقابل طوفان هاروی شرح داده‌ایم، شاید در آینده همچین شرایطی دامن‌گیر ما هم شود. در ادامه با تکراتو همراه باشید.
بعد از طوفان هاروی، فروشگاه‌ها در سرتاسر ایلات متحده در حال عمده‌فروشی گسترده برای حمایت از کسب و کارهای کوچک در تگزاس هستند.
در اثر ویرانی‌هایی که طوفان هاروی در چند هفته گذشته در تگزاس به جا گذاشته است، صدها کسب و کار نابود شدند و هزاران نفر از خانه و کاشانه خود بی‌خانمان شدند. همین امر سبب شد جسی رابرت در این‌باره احساس مسئولیت کند. او در گفت‌وگویی که با ما داشته است اظهار کرد: «ترسی که در من ایجاد شد به خاطر این بود که فکر کردم بسیاری از بوتیک‌ها همه‌چیز خود را ازدست‌داده‌اند.» درواقع او کسب و کار خودش را در چنین موقعیت دشواری تصور می‌کرد که بسیار تلخ هست.
دو سال پیش، وقتی آب‌وهوای بد ناشی از طوفان‌های شدید سبب شد که شهر وی تخلیه شود، رابرت، صاحب و مدیر برند چیکی (Cheekys) در آیداهو، به خاطر سیلی که آمده بود، میزان فروش بوتیکش که عرضه‌کننده لباس‌های مجلسی زنانه بود به‌شدت کاهش یافت و کسب و کار او زیرآب فرورفت و به‌کلی نابود شد. رابرت می‌گوید: «در آن زمان اگر حمایت‌های مردم و جامعه نبود، خیلی راحت کار خود را از دست می‌داد». کسب و کار او در حال حاضر در سال نزدیک به ده میلیون دلار درآمد دارد.
برای نشان دادن حمایت از طوفان‌زدگان، متصدی این کمپین، در روز دوشنبه یک کمپین ملی جمع‌آوری کمک‌های مردمی در سرتاسر کشور راه‌اندازی کرد، بدین ترتیب صدها بوتیک وجوه نقدی، پوشاک و جواهرات را در جهت کمک به فروشگاه‌های کوچک و بزرگ آسیب‌دیده از طوفان در تگزاس اهداء نمودند. گرچه بسیاری از بوتیک‌های شرکت‌کننده، شرکای عمده‌فروش رابرت بودند اما او دیگران را نیز از طریق یک شبکه اجتماعی کسب و کار، بنام بوتیک‌هاب به‌صورت آنلاین ترغیب به کمک‌رسانی می‌کند. در کمتر از 48 ساعت، از طریق صدها فروشگاه مبلغ صد هزار دلار کمک‌های خیریه جمع‌آوری شد. رابرت این کمک‌های خیریه را به‌صورت جعبه‌های امدادی به کسب و کارهای آسیب‌دیده می‌فرستد. او می‌گوید بیشتر از دادن چک نقدی به آسیب دیدگان، ارسال محموله‌های کالا به درد آنان خواهد خورد و به گفته خودش «بدون هزینه مالی بازسازی را شروع خواهند کرد» و بدین ترتیب خواهند توانست در کوتاه‌مدت به درآمد برسند درحالی‌که همچنان با آسیب‌هایی که سیل بجا گذاشته است دست‌به‌گریبان هستند.
قدرت در تعداد بیشتر نفرات
کریستی موریس، یکی از مؤسسان بوتیک سولفور در اوکلاهاما است، او یکی از حامیان تلاش‌های بی‌دریغ رابرت بوده و خودش هم 500 دلار به کمپ اهداء کرده است. همچنین او درصدد است تمام دارایی‌هایش را به این کمپ اهداء کند. رابرت می‌گوید او به‌زودی حداقل 10 بسته از 250 محموله حاوی «گونی شکر» را شخصاً برای مغازه‌داران تگزاس ارسال خواهد کرد، که در کل حدود 5000 دلار ارزش دارد. موریس انگیزه خود از این اقدامات را این‌چنین شرح می‌دهد: «من هیچ جور نمی‌توانم تصور کنم که یک روز در حال کسب درآمد باشم، درحالی‌که روز دیگر، هیچ راهی برای پول درآوردن نداشته باشم.» او در ادامه می‌گوید: «اگر آنان هیچ‌چیزی برای فروش و کسب درآمد نداشته باشند، حداقل می‌توانیم به آن‌ها کمک کنیم درآمد اندکی بدست بیاورند.»
علاوه بر اهدای کمک‌های مادی، بسیاری از بوتیک‌ها، فروش این هفته خود را وقف آسیب دیدگان نمودند. کریستی نیز تا دوم سپتامبر سود حاصله از فروش بوتیک خود به همراه 20 درصد از درآمد کلش را به آسیب دیدگان اهداء خواهد کرد. البته درآمد فروش کل تی‌شرت‌هایی را که با طرح طوفان بزرگ تگزاس بفروش می‌رسند، هم به این مبلغ اضافه کنید. سایر شرکت‌ها و انجمن‌هایی که وعده اهداء مبالغی را داده‌اند عبارت‌اند از: یهودیان جنوب امریکا، انجمن بوتیک‌های غرب آمریکا و شرکت Rodeo Quincy.
مِرِدیت جوریکا، یک متخصص بازنشسته آسیب‌شناسی در حوزه کارآفرینی است، او از دیدن حرکاتی این‌چنینی خوشحال است. شرکت او در هوستون قرار دارد، شرکت مِیک‌آپ جونکی (Makeup Junkie)، از سپتامبر سال گذشته در حوزه فروش کیسه‌های تبلیغاتی فعالیت می‌کند. در طول 10 ماه گذشته، شرکت او توانسته فروش نزدیک به یک‌میلیون دلار داشته باشد و اگر طوفان هاروی اتفاق نمی‌افتاد، شاید این رقم فراتر هم می‌رفت. در طی هفته گذشته سیل به‌کلی خط تولید جوریکا را ویران کرده و چون قسمتی از کارخانه بیمه نشده بود او تمام کالاهایش را از دست داد. در گفت‌وگویی که جوریکا با ما داشت با صدای لرزان اذعان کرد: «ما مجموعاً بیش از صد هزار دلار در انبارهای خرده‌فروشی‌مان از دست دادیم.»
بااین‌حال، جوریکا می‌گوید او کمک‌های مالی را که حاصل تلاش‌های رابرت بوده، رد کرده است، چون شرایط آن‌ها در منطقه نسبت به خیلی‌ها بهتر بوده است. البته او خودش 1500 دلار به این جنبش اعطا کرد. جوریکا با همسر و دو دخترش زندگی می‌کند و چون خانه آن‌ها بالای تپه قرار دارد آن‌ها تا حدودی از جریان سیلاب مصون مانده‌اند و چند خانواده از دوستان و آشنایان نزد آن‌ها اسکان‌یافته‌اند. او می‌گوید: «ما حداقل ده‌ها دوست و آشنا می‌شناسیم که خانه آنان به‌کلی زیرآب مانده است.»
جوریکا می‌گوید: «در طول ده ماه گذشته، ما مدام در حال پس‌انداز بودیم، الآن وقتی نگاه به‌حساب بانکیم میندازم، خدا را شکر می‌کنم که آن‌قدر پول‌داریم که بتوانیم مایحتاجمان را تهیه کنیم» او در ادامه توضیح می‌دهد: «در حال حاضر هیچ راهی نیست که من بتوانم کسب درآمد کنم، ولی این را می‌دانم که حداقل منابع لازم را برای بازسازی مجدد چیزهایی را که ازدست‌داده‌ام، دارم و همچنین می‌توانم یاری‌دهنده کسانی باشم که در اثر طوفان درمانده شده‌اند.»
عواقب ناخوشایند طوفان بر روی کسب و کار ها
درواقع، ویرانی ناشی از طوفان هاروی، دربردارنده عواقب اقتصادی اجتماعی فراوان است. همان‌طور که بسیاری بر این باورند، قشر فقیر و ضعیف جامعه به‌طور غیرمستقیم از اثرات آن لطمه خواهد دید. آن‌ها احتمالاً کمتر بیمه می‌شوند و حتی مجبور خواهند شد بیشتر از مقدار مجاز برای نیازهای های خود هزینه بپردازند. می‌خواهم برای شما یک مثال عینی بزنم، آسیب‌هایی که بعد از طوفان کاترینا بجای ماند، سبب شد هزاران نفر از ساکنان نیواورلن که درآمد پایینی داشتند، منطقه را تخلیه کنند، به‌گونه‌ای که باگذشت نزدیک به ده سال از وقوع طوفان، هنوز روند بازسازی شهر آنطورکه بایستی می‌بود، پیش نرفته است، چراکه چهار عدد از مناطق فقیرنشین شهر متروکه باقی‌مانده‌اند. درواقع همین امر سبب شده که افرادی نظیر جوریکا صاحب شرکت مِیک‌آپ جونکی تصمیم به عدم دریافت کمک بگیرند. او می‌گوید: «خانواده‌های بسیاری هستند که علیرغم اینکه می‌خواستند شهر را تخلیه کنند، نتوانستند». او در ادامه بیشتر توضیح می‌دهد: «آن‌ها هیچ‌کسی را در خارج از شهر ندارند، نه پولی برای ماندن در هتل دارند و نه غذا برای خوردن. این نیست که آنان از سر لجبازی بخواهند در شهر بمانند و جان خودشان را به خطر بیندازند.»
او می‌گوید: «همیشه بلایای طبیعی خانمان‌سوز بوده‌اند و سیل نیز از این قاعده مستثنا نبوده است.» او در ادامه می‌گوید: «سیل خانه‌های بسیاری را ویران کرده، خانه‌هایی که میلیون‌ها دلار ارزش داشتند. در این میان امدادگران هم به افراد فقیر کمک می‌کنند و هم به افراد ثروتمند و دقیقاً همین نکته است که مرا به تأمل وا‌داشته است، چیزی که قبلاً هیچ‌گاه شاهد آن نبودم.»
جیل تانِر، بنیان‌گذار و مدیرعامل شرکت Southern Honey Boutique در استیوِن‌ویل، تگزاس و یکی از اهداءکنندگان کمپین رابرت، این احساس مشترک را تکرار می‌کند. کسب و کار او بخشی از ده‌ها هزار دلار اهدایی به سیل‌زدگان را تأمین کرده است، که بخش عمده‌ای از آن حاصل فروش تی‌شرت‌های طراحی‌شده با همین مضمون بوده‌اند. تانر در گفت‌وگویی که با ما داشته است می‌گفت: «این مردم مرتکب هیچ کار اشتباهی نشده‌اند.» وی در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: «آن‌ها خانه و کاشانه خود را ازدست‌داده‌اند، آن‌ها کارشان را ازدست‌داده‌اند. این اتفاق ممکن است برای هرکدام از ما رخ بدهد، اگر ما اقدام به کمک کردنشان نکنیم پس چه کسی به داد آن‌ها خواهد رسید؟»
.
منبع: inc
